Włodzimierz Zonn

Włodzimierz Zonn

Włodzimierz Zonn
Data i miejsce urodzenia	14 listopada 1905 Wilno
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1975 Warszawa
prof. dr hab. nauk fizycznych
Specjalność: astronomia
Alma Mater	Uniwersytet Wileński
Doktorat	1935 – astronomia Uniwersytet Wileński
Habilitacja	1948 – astrofizyka obserwacyjna Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Profesura	1962
Praca naukowa
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski
Instytut	Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego
Okres zatrudn.	1945–1974
Dyrektor
Instytut	Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego
Okres spraw.	1950–
Prezes Zarządu
Stowarzyszenie	Polskie Towarzystwo Astronomiczne
Okres spraw.	1952–1955 i 1963–1973
Poprzednik	Eugeniusz Rybka (w 1952) i Antoni Opolski (w 1963)
Następca	Stefan Piotrowski (w 1956) i Jerzy Stodółkiewicz (w 1973)
Odznaczenia

Włodzimierz Zonn (ur. 14 listopada 1905 w Wilnie, zm. 28 lutego 1975 w Warszawie) – polski astronom, współtwórca warszawskiej szkoły astronomicznej.

Życiorys

Pochodzenie i kariera

Włodzimierz Zonn urodził się w rodzinie kurlandzkich Niemców; język polski przyswoił sobie w wieku 16 lat^[1]. Studiował na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, gdzie w 1923 roku rozpoczął karierę uniwersytecką. Astronomii uczył go prof. Władysław Dziewulski^[2]. Od roku 1938 pracował w Obserwatorium Astronomicznym na szczycie Pop Iwan^[1]. Podczas II wojny światowej został wzięty przez Niemców do niewoli i był osadzony w Oflagu VII A Murnau, gdzie prowadził wykłady dokształcające z astronomii oraz był współzałożycielem z malarzem Bohdanem Tomaszewskim prowizorycznego liceum ogólnokształcącego^[3]. Habilitował się w 1948 roku na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu^[2]. Od 1950 roku kierował Obserwatorium Astronomicznym UW. Włodzimierz Zonn był obserwatorem gwiazd zmiennych i specjalistą w dziedzinie astronomii gwiazdowej (analizy rozmieszczenia, kinematyki gwiazd i materii międzygwiazdowej), a także w zakresie astronomii pozagalaktycznej i statystyki astronomicznej. Był również prezesem Polskiego Towarzystwa Astronomicznego (16 grudnia 1952 – 16 grudnia 1955 i 19 września 1963 – 12 lutego 1973). Od 1962 roku przewodniczył Komitetowi Astronomii PAN. Przez całe życie zawodowe angażował się w popularyzację astronomii. W czerwcu 1968 roku wszedł w skład Komitetu Honorowego oraz Komitetu Przygotowawczego obchodów 500 rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika^[4].

Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 60, miejsce 79)^[5].

Działalność społeczno-polityczna

W 1932 roku wstąpił do loży masońskiej „Wolność Przywrócona”. Po 1961 roku – w działającej w podziemiu loży „Kopernik”.

W 1974 roku współsygnował List 15, czym naraził się wiernym linii partyjnej władzom uczelni. Z tego powodu gdy rok później umarł, na Bramie Głównej Uniwersytetu Warszawskiego nie umieszczono jego nekrologu ani czarnej flagi – wbrew obowiązującemu zwyczajowi^[1].

Zaszczyty

W 1954 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[6].

Od września 1983 roku Polskie Towarzystwo Astronomiczne wyróżnia wybitnych popularyzatorów astronomii, wręczając im numerowane medale im. Włodzimierza Zonna^[7].

Książki

• 1950: O Słońcu na Ziemi, seria „Biblioteka Fizyczno-Astronomiczna”^[8],
• Astrofizyka ogólna,
• 1957: Astronomia gwiazdowa, wspólnie z Konradem Rudnickim, PWN,
• 1965: Astronomia dziś i wczoraj – tom 24 serii wydawniczej „Omega”, Warszawa,
• 1966: Astronomia, wspólnie z Elwirą Milewską, Nasza Księgarnia, Warszawa,
• 1968: Kosmologia współczesna, tom 101 serii wydawniczej „Omega”, PWN, Warszawa,
• 1974: Astronomia z perspektywy czasu, „Wiedza Powszechna”.
• 1975: Galaktyki i kwazary, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.

Przypisy

Bibliografia

• Ludwik Hass Masoneria Polska XX wieku, Wydawnictwo „Kopia” Sp. z o.o. Warszawa 1996. ISBN 83-86290-16-1

Linki zewnętrzne

• Włodzimierz Zonn w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”