Włodzimira Czesława Wojtczak

Włodzimira Czesława Wojtczak CSSE

Czesława Wojtczak Maria Włodzimira Wojtczak
Służebnica Boża, zakonnica
Zdjęcie Włodzimiry Czesławy Wojtczak (ok. 1940)
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	20 lutego 1909 Franklinów
Data i miejsce śmierci	20 lutego 1943 Ostrów Wielkopolski
Miejsce pochówku	Kwatera sióstr elżbietanek na cmentarzu parafialnym w Ostrowie Wielkopolskim, ul. Limanowskiego
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety (elżbietanki)
Śluby zakonne	28 sierpnia 1939
Strona internetowa

Przyczyna śmierci	gruźlica płuc
Rodzice	Józef Jadwiga z d. Płóciennik

Włodzimira Czesława Wojtczak (właśc. Czesława Wojtczak; imię zakonne Maria Włodzimira Wojtczak; ur. 20 lutego 1909 we Franklinowie, zm. 20 lutego 1943 w Ostrowie Wielkopolskim) – polska zakonnica ze Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety (elżbietanek), posługująca w czynach miłosierdzia ubogim dzieciom oraz Służebnica Boża Kościoła katolickiego.

Życiorys

Lata dzieciństwa i młodości

Czesława Wojtczak urodziła się 20 lutego 1909 we Franklinowie, w rodzinie wielodzietnej jako córka kowala Józefa i gospodyni domowej Jadwigi z domu Płóciennik^[1]. Miała pięcioro rodzeństwa: Mariannę, Czesława, Ewę, Janinę i Mieczysława^[a][1]. Następnego dnia po urodzeniu (21 lutego) została ochrzczona w kościele św. Wojciecha w pobliskim Lewkowie^[1]. Tam też przyjęła pierwszą komunię świętą^[1]. Podczas I wojny światowej ojciec jej walczył na froncie francuskim w szeregach armii pruskiej, natomiast matka prowadziła przydrożny zajazd w rodzinnym Franklinowie^[1]. Po zakończeniu wojny rodzina przeprowadziła się do Ostrowa Wielkopolskiego, gdzie zakupiła kamienicę przy ul. Stare Targowisko 5 (obecnie pl. 23 Stycznia)^[1]. Duży wpływ na rozwój jej życia duchowego, a przypuszczalnie również i powołania zakonnego wniósł ks. Kazimierz Rolewski, proboszcz ówczesnej parafii farnej (obecnie konkatedralnej) pw. Stanisława Biskupa w Ostrowie Wielkopolskim^[2].

W dzieciństwie uczęszczała do siedmioletniego Gimnazjum i Liceum Żeńskiego w Ostrowie Wielkopolskim (1920–1927), osiągając dobre wyniki oraz angażując się w działalność charytatywną (była współzałożycielką oraz członkinią szkolnego koła miłosierdzia)^[3]. Koleżanki z tego koła we wspomnieniach zapamiętały ją jako pogodną, uczynną, wyrozumiałą dla wszystkich, cichą, skromną i pełną wewnętrznej dobroci dziewczynę^[3]. Jedna z jej koleżanek Eleonora Szymczak tak ją określiła^[3]:

Miała jasne, lekko rozwiane włosy oraz niebieskie oczy^[3]. Odznaczała się dużą wrażliwością artystyczną oraz zdolnościami muzycznymi, recytatorskimi i plastycznymi (pozostał po niej jeden namalowany 20 kwietnia 1930 obraz z brzoskwiniami w przewróconym koszu)^[4].

Powołanie zakonne

W 1927 przystąpiła do egzaminu maturalnego, po zdaniu którego wstąpiła do organizacji kościelnej pod nazwą Młode Polki, pełniąc w niej funkcję skarbniczki^[5]. Ofiarna praca w tej organizacji, również na polu charytatywnym spowodowała, że zaczęła rozważać formę życia konsekrowanego^[5]. Pragnęła bowiem wstąpić do zakonu karmelitanek^[5]. Był to okres jej rozwoju życia duchowego, pod okiem opiekuna organizacji ks. Aleksego Wietrzykowskiego^[5]. Miała szczególne nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego^[5]. Często widywano ją klęczącą przed zamkniętymi drzwiami kościoła oraz adorującą Najświętszy Sakrament^[5]. Jej powołaniu zakonnemu sprzeciwiali się rodzice, stwierdzając w jednej z domowych awantur m.in.^[5]:

Idąc za radą mamy, 18 sierpnia 1930 zadzwoniła do furty sióstr elżbietanek w Poznaniu przy ul. Łąkowej, rozpoczynając okres postulatu pod okiem mistrzyni s. Stylity Karczyńskiej CSSE^[5]. Matka Stylita dawała ją za wzór innym siostrom, jako przykład posłuszeństwa^[5]. W okresie postulatu ukończyła Wyższy Instytut Kultury Religijnej w Poznaniu, którego dyrektorem był ks. dr Kozłowski, pisząc pracę pt. O podwórkowym świecie dziecka^[6] oraz rozpoczęła studia w Katolickiej Szkole Społecznej^[7].

Jako postulantka, otrzymała szczególne pozwolenie, aby zostać matką chrzestną swego siostrzeńca Zbigniewa Pawlaka, który później, w 1957 został księdzem^[8]. 27 lipca 1933 otrzymała habit oraz przyjęła imię zakonne Maria Włodzimira, rozpoczynając roczny okres nowicjatu^[8]. Jako nowicjuszka pracowała w refektarzu oraz była członkinią chóru zakonnego, prowadzonego przez s. Cecylianę Posert CSSE^[8]. Siostra ta polecała jej recytację modlitw i wezwań podczas cotygodniowego śpiewu Godzinek o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny^[8]. Ponadto powierzono jej opiekę nad zakrystią i ozdabianie ołtarza^[8]. Jej szczególną patronką była św. Teresa od Dzieciątka Jezus^[8]. Jej współsiostra Wirgilia tak ją scharakteryzowała^[8]:

28 lipca 1934 złożyła pierwsze czasowe śluby zakonne, po czym przełożeni skierowali ją do pracy w ochronce dla dzieci z rodzin bezrobotnych parafii św. Jana Jerozolimskiego w Poznaniu, gdzie działała pod okiem ks. prałata Karola Mazurkiewicza^[9]. Tu poświęciła się uczynkom miłosierdzia, starając się o zaspokojenie podstawowych rzeczy potrzebnych dla biednych dzieci, jak odzież, żywność czy środki czystości^[9]. Często też kwestowała, by zdobyć niezbędne środki materialne dla nich^[9].

3 listopada 1936 została kierowniczką utworzonej ochronki dla dzieci im. św. Jadwigi Królowej przy kościele Bożego Ciała w Poznaniu, przy ul. Łąkowej 3^[9]. Będąc dobrą organizatorką starała się na miarę swoich możliwości przyjść im z pomocą, by z pełnym zaangażowaniem ofiarować niezbędne środki do łagodzenia trudów ich codziennego życia^[10]. Jej współsiostra Helena tak wspomina te lata^[10]:

28 sierpnia 1939 złożyła w Poznaniu śluby wieczyste^[10]. Na pamiątkowym, zachowanym obrazku z tej uroczystości widnieje napis^[11]:

U schyłku życia

Tuż po wybuchu 1 września 1939, II wojny światowej, nie mogąc dalej pracować wśród dzieci poświęciła się życiu zakonnemu, a następnie, po naleganiu siostry przełożonej, ze względu na zły stan zdrowia, opuściła klasztor w Poznaniu, przenosząc się do rodzinnej kamienicy w Ostrowie Wielkopolskim^[11]. Często odwiedzała siostry przy ul. Gimnazjalnej, gdzie przychodziła na msze święte, modlitwy oraz konferencje klasztorne^[11]. Nastąpiło wówczas dalsze pogorszenie stanu jej zdrowia oraz początki gruźlicy płuc^[11]. Przez władze okupacyjne została ona wówczas zabrana i umieszczona 16 kwietnia 1942^[12] w separatce przytułku dla starców przy ul. Zdunowskiej (obecnie Dom Pomocy Społecznej, ul. Partyzancka)^[11]. 20 lutego 1943 w obecności przybyłej siostry przełożonej zmarła w tym przytułku, z gromnicą w ręku, w wyniku zaawansowanej gruźlicy płuc^[13]. Pogrzeb odbył się z kaplicy cmentarnej przy ul. Limanowskiego, bez udziału kapłana, po czym została pochowana w kwaterze sióstr elżbietanek^[14][15].

Warto dodać, że s. Włodzimira prowadziła dzienniczek, w którym zapisała wiele m.in. myśli duchowych^[16]. Nie zachował się on do naszych czasów (osoby, które go czytały, zapamiętały z niego kilka urywków)^[16].

Proces beatyfikacji

Z inicjatywy prowincji poznańskiej sióstr elżbietanek przekonanych o świątobliwości jej życia powstała myśl wyniesienia jej na ołtarze^[17]. Najpierw w latach 50. XX wieku, a później w latach 80. tegoż wieku, ks. Zbigniew Pawlak z bp. Julianem Wojtkowskim i ówczesną siostrą prowincjalną elżbietanek w Poznaniu, s. Witoldą Bukowską CSSE, podjęli kolejną próbę rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego, ale nie zakończyła się ona powodzeniem^[16]. Informacje potrzebne do wszczęcia tego procesu (listy, zdjęcia, pamiątki i wspomnienia osobiste) zaczęto następnie gromadzić od 2011, w celu ponowienia próby^[18].

23 maja 2016 został złożony w Episkopacie Polski wniosek o rozpoczęcie jej procesu beatyfikacyjnego^[19]. Konferencja Episkopatu Polski 8 czerwca 2016 na 373. Zebraniu Plenarnym przegłosowała tzw. Nihil obstat, w związku z rozpoczęciem tego procesu na szczeblu diecezjalnym, po czym metropolita poznański abp Stanisław Gądecki specjalnym edyktem ogłoszonym 7 listopada tegoż roku zwrócił się do wiernych z apelem o przekazanie wszelkich materiałów związanych z jej życiem, mogących pomóc w przeprowadzeniu tego procesu^[7], a następnie z wnioskiem o rozpoczęcie procesu zwrócono się do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie. 24 kwietnia 2017 Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych wydała zgodę na rozpoczęcie tego procesu na szczeblu diecezjalnym^[19]. Postulatorką procesu mianowano s. Marię Annę Jakubowską CSSE^[17][20].

Proces na szczeblu diecezjalnym został rozpoczęty 24 września 2017 uroczystą mszą świętą sprawowaną w kościele Bożego Ciała w Poznaniu, której przewodniczył i homilię wygłosił abp Stanisław Gądecki^[17][2][12]. Odtąd przysługuje jej tytuł Służebnicy Bożej. Podczas sesji, w której uczestniczyła m.in. rodzina siostry Włodzimiry, Andrzej Dera (sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP) oraz Beata Klimek (prezydent Ostrowa Wielkopolskiego), abp Stanisław Gądecki, odczytał dekret powołujący trzyosobowy trybunał, który prowadził proces na szczeblu diecezjalnym w następującym składzie^[20][2]:

• ks. dr Rafał Pajszczyk – delegat arcybiskupa poznańskiego
• ks. dr Marcin Czujek – promotor sprawiedliwości
• s. Maria Karola Piotrowiak CSSE – notariusz trybunału

Po przesłuchaniu 15 świadków przez powołany trybunał, abp Stanisław Gądecki w kościele Bożego Ciała w Poznaniu zakończył 2020-05-24 24 maja 2020_(dts) proces na szczeblu diecezjalnym, po czym akta zostały przekazane do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie celem dalszego postępowania^[21][22].

Upamiętnienie

• Biskup kaliski Stanisław Napierała 29 grudnia 2011 wydał imprimatur dla ułożonej specjalnej modlitwy (do prywatnego odmawiania) o potrzebne łaski za jej przyczyną^[23].
• Od 21 czerwca 2012 stała się ona patronką Niepublicznego Przedszkola Ogólnodostępnego w Ostrowie Wielkopolskim przy ul. Gimnazjalnej 13, prowadzonego przez siostry elżbietanki^[24][25].
• 21 lutego 2016 w Domu Pomocy Społecznej im. s. M. Benodyny Koterbianki przy ul. Partyzanckiej 8 w Ostrowie Wielkopolskim, w pokoju, w którym ona zmarła został zawieszony jej portret z informacją o tym wydarzeniu^[19].
• 24 września 2017 (z okazji rozpoczęcia jej procesu beatyfikacji) wystawiono w auli VI Liceum Ogólnokształcącego im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu przy ul. Krakowskiej 17a przedstawienie wg scenariusza Arlety Drzewieckiej, które oparto na opublikowanej książce o niej pt. Żyć ofiarowaniem^[26][2]. Ponadto tego dnia w kościele Bożego Ciała w Poznaniu zorganizowano okolicznościową wystawę jej poświęconą, która została przygotowana przez Muzeum Miasta Ostrowa Wielkopolskiego^[2].
• 12 maja 2018 bp Stanisław Napierała poświęcił obraz z jej wizerunkiem, który został zawieszony w kaplicy Matki Bożej Częstochowskiej w konkatedrze św. Stanisława Biskupa w Ostrowie Wielkopolskim tuż obok obrazu ks. Kazimierza Rolewskiego^[27].

Zobacz też

• Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• Polscy święci i błogosławieni
• Modlitwa za pośrednictwem świętego

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Maria Anna Jakubowska, Renata Kania-Weiss: Żyć ofiarowaniem. (PDF). Wyd. 1. Poznań: 2016.

Linki zewnętrzne

• Siostra Włodzimira Wojtczak. Żyła pośród nas... (strona poświęcona siostrze Włodzimirze). wlodzimira.blogspot.in. [dostęp 2017-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-02)].
• S. M. Włodzimira – Czesława Wojtczak. [w:] Siostry Elżbietanki. Prowincja Poznańska [on-line]. elzbietankipoznan.pl. [dostęp 2017-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-24)].
• Siostra M. Włodzimira Czesława Wojtczak. [w:] Siostry Elżbietanki. Prowincja Poznańska [on-line]. elzbietankipoznan.pl. [dostęp 2017-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-21)].
• Kalendarium życia. [w:] Siostry Elżbietanki. Prowincja Poznańska [on-line]. elzbietankipoznan.pl. [dostęp 2017-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-22)].
• Siostra o niezwykłym sercu. [w:] „Nasz Dziennik” [on-line]. naszdziennik, 2014-05-19. [dostęp 2017-11-15].
• O kandydatce na ołtarze. [w:] „Gazeta Ostrowska” [on-line]. gazetaostrowska.pl. [dostęp 2017-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-16)].
• S. M. Włodzimiera Wojtczak na ołtarze. [w:] „Przewodnik Katolicki” [on-line]. przewodnik-katolicki.pl, 2017-09-25. [dostęp 2017-11-15].