W. Wołodarski
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 11 grudnia 1891 Ostropol | |
| Data i miejsce śmierci | 20 czerwca 1918 Piotrogród | |
| Przyczyna śmierci | zastrzelony | |
| Miejsce spoczynku | Pole Marsowe | |
| Zawód, zajęcie | dziennikarz, wydawca | |
| Narodowość | Żyd | |
| Edukacja | wykształcenie podstawowe | |
| Stanowisko | redaktor naczelny Krasnoj Zwiezdy | |
| Partia | WKP(b) | |
| Wyznanie | ateista | |
W. Wołodarski, ros. В. Володарский, właśc. Моисей Маркович Гольдштейн (ur. 1891 w Ostropolu koło Płoskirowa, zm. 20 czerwca 1918 w Piotrogrodzie) − rosyjski rewolucjonista i bolszewik, komisarz w pierwszym rządzie bolszewickim RFSRR w latach 1917-18.
Urodził się w rodzinie żydowskiego rzemieślnika koło Płoskirowa. Uczył się w gimnazjum w Dubnie, jednak za działalność rewolucyjną został stamtąd wyrzucony. W 1905 roku wstąpił do Bundu, później związał się z ukraińskimi socjaldemokratami. Od 1908 do 1911 roku prowadził działalność agitacyjną na Ukrainie, za co został zesłany do Archangielska.
W latach 1913-16 przebywał w USA, razem z Trockim i Bucharinem wydawał gazetę „Nowyj mir”. Po rewolucji lutowej wrócił do Rosji, został głównym agitatorem piotrogrodzkiego komitetu SDPRR(b).
W 1918 roku mianowany komisarzem ludowym prasy, propagandy i agitacji, stanął na czele redakcji „Krasnej Gaziety”, prowadził prace indoktrynacyjne wśród żołnierzy rosyjskich na froncie rumuńskim.
20 czerwca 1918 roku został zastrzelony przez eserowca Siergiejewa w drodze na wiec – świadkiem zabójstwa był szofer Wołodarskiego Hugo Jurgens.
Został pochowany na Marsowym Polu w Piotrogrodzie. W latach 1918-1944 jego imię nosił petersburski Prospekt Litiejny[1].
Literatura, linki
- Richard Pipes Rewolucja Rosyjska Warszawa 1994; Wyd. PWN; ISBN 83-01-11521-1
Przypisy
- ↑ red. B. Piotrowski, O. Czekanowa i in., Sankt-Pietierburg. Pietrograd. Leningrad. Encikłopiediczeskij sprawocznik, Naucznoje Izdatiel'stwo Bol'szaja Rossijskaja Encikłopiedija, s. 348.