WB Electronics Warmate

WB Electronics Warmate
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

WB Electronics

Typ

mikro-UAV

Konstrukcja

kompozytowa

Załoga

0

Dane techniczne
Napęd

1 x silnik elektryczny

Wymiary
Rozpiętość

1,4 m

Długość

1,1 m

Masa
Własna

4 kg

Startowa

5 kg

Osiągi
Prędkość maks.

80 km/h

Pułap

500 m

Pułap praktyczny

30-200 m

Zasięg

40 km

Długotrwałość lotu

30-50 min

Dane operacyjne
Użytkownicy
 Polska,  Ukraina,  Turcja,  Zjednoczone Emiraty Arabskie

WB Electronics Warmate (Warmate 1) – bojowy, bezzałogowy statek powietrzny (UAV – Unmanned Aerial Vehicle) opracowany przez polską firmę WB Electronics i Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia, przeznaczony – w zależności od używanej na pokładzie głowicy – do obserwacji, wykrywania, śledzenia i identyfikacji celów oraz rażenia siły żywej lub lekko opancerzonych celów (amunicja krążąca).

Historia

Pod koniec pierwszej dekady XXI wieku zainteresowanie pozyskaniem amunicji krążącej wyraziło polskie Ministerstwo Obrony Narodowej, zainteresowanie nie przekształciło się jednak w rozpoczęcie finansowania prób pozyskania tego typu uzbrojenia. Niemniej jednak firma WB Electronics rozpoczęła prace nad zaprojektowaniem i budową systemu odpowiadającego takiemu zapotrzebowaniu. Podstawowym kryterium przy opracowywaniu aparatu, obok parametrów technicznych, była jego cena. Aparat nie mógł kosztować więcej niż połowa kosztów przeciwpancernego pocisku rakietowego. W efekcie prac otrzymano system mogący pełnić rolę zarówno platformy obserwacyjnej, jak również amunicji krążącej[1][2]. Do 2021 roku firma otrzymała zamówienia na system Warmate od sześciu, nieujawnionych oficjalnie odbiorców zagranicznych oraz Wojska Polskiego, w tym od 2016 roku dostarczane są krajom należącym do NATO[3]. W pierwszej połowie 2022 roku spodziewano się przekroczenia liczby 1000 zakontraktowanych Warmate[3].

Na przełomie pierwszej i drugiej dekady XXI wieku wdrożono do produkcji ulepszoną wersję 3.0, która m.in. może atakować pod różnymi kątami, w tym pionowo, posiada cichszy napęd elektryczny ze składanym śmigłem i możliwością ataku z lotu szybowego, dysponuje większą długotrwałością lotu i posiada liczne ulepszenia elektroniki i płatowca[3].

Służba

20 listopada 2017 roku podpisano umowę na dostawę amunicji krążącej Warmate 1 wersji 2.0 dla Sił Zbrojnych RP w latach 2017 – 2018[3][4]. Przedstawiciele Wojska Polskiego mieli okazję po raz pierwszy zapoznać się z systemem Warmate podczas jego wstępnej prezentacji na poligonie artyleryjskim pod Toruniem pod koniec kwietnia 2016 roku[5]. Podpisany kontrakt wraz z opcjami obejmował 100 zestawów, każdy po 10 aparatów latających (łącznie 1000 sztuk amunicji krążącej) z zestawem głowic, pakiet logistyczny i zestaw szkoleniowy. Zestaw szkoleniowy obejmuje treningowe aparaty latające z głowicą typu Inert, symulator, trenażery oraz wsparcie ze strony kadry instruktorskiej WB Electronics. Gwarantowany był zakup 10 zestawów, a opcja w ramach umowy przewidywała zakup kolejnych 90 zestawów (900 aparatów)[6]. Pierwsze zestawy miały trafić w ręce żołnierzy Jednostki Wojskowej Nil a następnie do Wojsk Obrony Terytorialnej[7][8]. 19 grudnia 2017 roku pierwsze zestawy Warmate trafiły do Wojska Polskiego o czym poinformowała grupa WB. Zostały one dostarczone do Regionalnej Bazy Logistycznej skąd trafią do Jednostki Wojskowej Nil. Tam wykorzystane zostaną do szkolenia i przećwiczenia taktyki użycia nowego sprzętu[9][10][5]. Ostatecznie do końca 2018 roku dostarczono jedynie 10 zestawów ze 100 aparatami, a z uruchomienia zakupu opcji – kolejnych 90 zestawów, wojsko zrezygnowało[6][4].

W trakcie trwania Międzynarodowego Salonu Przemysłu Obronnego w Kielcach we wrześniu 2017 roku, WB Group podpisała umowę na dostawę zestawów Warmate na Ukrainę z firmą SpetcTechnoExport. Zestawy Warmate mają być produkowane na Ukrainie na podstawie umowy licencyjnej przez firmę CzeZaRa (ukr. Чернігівський завод радіоприладів «ЧЕЗАРА») pod nazwą Sokoł[11].

29 kwietnia 2022 roku zamówiono kolejną partię Warmate 1 dla Wojska Polskiego, prawdopodobnie wersji 3.0, z nieujawnioną liczbą zestawów, wartości ok. 50 milionów zł[4].

Informacje o użyciu bojowym aparatu są bardzo skromne i fragmentaryczne. 15 kwietnia 2020 roku upublicznione zostało zdjęcie zdekompletowanego aparatu, wykonane prawdopodobnie w Libii, w rejonie na zachód od Syrty. Rejon był areną starć pomiędzy Libijską Armią Narodową a siłami wiernymi Rządowi Jedności Narodowej. Nie jest jasna, która ze stron wykorzystywała aparat. Zarówno Turcja, wspierająca Rząd Jedności Narodowej jak i Zjednoczone Emiraty Arabskie, wspierające Libijską Armię Narodową, zakupiły WB Electronics Warmate i z powodzeniem mogły dostarczyć samoloty wspieranym ugrupowaniom[12].

Głowice

W zależności od rodzaju zamontowanej w dziobie aparatu głowicy, może on pełnić różne zadania. Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia zaprojektował dwie, wymienne głowice bojowe dla samolotu. Pierwsza z nich GO-1, odłamkowo-burząca, przenosi 300 g TNT o skutecznym zasięgu rażenia wynoszącym 10 m. Druga GK-1, kumulacyjna, jest zdolna przebić 200-240 mm jednorodnej stali walcowanej przy uderzeniu pod kątem prostym. Obydwie głowice zaopatrzone są w niestabilizowaną kamerę umożliwiającą operatorowi naprowadzenie na cel. Operator może również zdalnie ją zdetonować lub zabezpieczyć i sprowadzić aparat na ziemię w celu ponownego użycia. Głowice zaopatrzone są w zapalniki uderzeniowe. Montując głowicę obserwacyjną GS-9 ze stabilizowaną kamerą dzienną i nocną, samolot służy do obserwacji, wykrywania, śledzenia i identyfikacji. Na mocy umowy licencyjnej, produkcja głowic używanych w aparatach ma odbywać się w Bydgoskich Zakładach Elektromechanicznych Belma S.A. wchodzących w skład Polskiej Grupy Zbrojeniowej[1][2].

Konstrukcja

Samolot jest wykonanym z kompozytów górnopłatem z motylkowym usterzeniem i pchającym śmigłem zamontowanym na końcu ogona. Aparat startuje z niewielkiej wyrzutni pneumatycznej. Maksymalny pułap, jaki może osiągnąć, to 500 metrów, praktyczny pułap operacyjny wynosi 30-200 m. Maszyna charakteryzuje się 30-minutową długotrwałością lotu w promieniu do 10 km od naziemnego operatora. W praktyce promień działania uzależniony jest od warunków terenowych. Czas przygotowania aparatu do misji wynosi około 8 minut, planowane jest skrócenie tego czasu do około 3 minut. Dolot do rejonu patrolowania i obserwacji wykonywany jest przy użyciu układu nawigacji bezwładnościowej lub GPS i wspomagany pilotem automatycznym. Nad celem, kontrolę nad aparatem przejmuje jego operator. Cały system może być przenoszony przez dwóch żołnierzy[2][1]. Aparat przeznaczony jest głównie do użycia w terenie otwartym, mało i średnio zurbanizowanym. Spowodowane jest to tym, iż do przesyłania danych pomiędzy aparatem a stacją jego kontroli, wykorzystywane jest pasmo C. Charakteryzuje się ono dużą przepustowością, ale przeszkody terenowe, większe wzniesienia, budynki, mogą zakłócić łączność, odcinając kontrolę nad aparatem[13].



Przypisy

  1. ↑ a b c Mariusz Cielma, Warmate - nowy powietrzny środek wsparcia ogniowego, „Nowa Technika Wojskowa”, nr 5 (2016), s. 92-95, ISSN 1230-1655
  2. ↑ a b c Bartosz Głowacki, Uniwersalny towarzysz broni, „Raport”, nr 5 (2016), s. 24-28, ISSN 1429-270X
  3. ↑ a b c d Mariusz Cielma. „Wampir” skutecznie kąsa A2/AD. System rozpoznawczo-uderzeniowy Grupy WB. „Nowa Technika Wojskowa”. 9/2021, s. 14-17, wrzesień 2021. Magnum-X. 
  4. ↑ a b c Andrzej Kiński. FlyEye, Warmate i Gladius - kolejne bezzałogowce Grupy WB dla Sił Zbrojnych RP. „Wojsko i Technika”. Nr 5/2022, s. 10, maj 2022. Warszawa: Zespół Badań i Analiz Militarnych. 
  5. ↑ a b Mariusz Cielma, Skarb państwa inwestuje w grupę WB, „Nowa Technika Wojskowa”, nr 12 (2017), s. 58-59, ISSN 1230-1655
  6. ↑ a b Tomasz Dmitruk, Dwie dekady w NATO - modernizacja techniczna Sił Zbrojnych RP [3], „Nowa Technika Wojskowa”, nr 11 (2018), s. 8-17, ISSN 1230-1655
  7. ↑ Tomasz Kwasek, Warmate dla Sił Zbrojnych RP, „Lotnictwo”, nr 12 (2017), s. 10, ISSN 1732-5323
  8. ↑ Maciej Szopa, 1000 aparatów latających Warmate dla Sił Zbrojnych RP, „Lotnictwo Aviation International”, nr 12 (2017), s. 13, ISSN 2450-1298
  9. ↑ Warmate przekazane wojsku, „Skrzydlata Polska”, nr 1 (2018), s. 13, ISSN 0137-866x
  10. ↑ Pierwsze Warmate w Wojsku Polskim, „Wojsko i Technika”, nr 1 (2018), s. 4, ISSN 2450-1301
  11. ↑ Tomasz Kwasek, Lotniczy MSPO 2017, „Lotnictwo”, nr 10-11 (2017), s. 24, ISSN 1732-5323
  12. ↑ Warmate odnotowany w Libii, „Nowa Technika Wojskowa”, nr 4 (2020), s. 6, ISSN 1230-1655
  13. ↑ Marek Dąbrowski, Amunicja krążąca - fakty i mity, „Nowa Technika Wojskowa”, nr 10 (2018), s. 56-64, ISSN 1230-1655

Bibliografia

  • Mariusz Cielma, Warmate – nowy powietrzny środek wsparcia ogniowego, „Nowa Technika Wojskowa”, nr 5 (2016), s. 92-95, ISSN 1230-1655.
  • Bartosz Głowacki, Uniwersalny towarzysz broni, „Rapot”, nr 5 (2016), s. 24-28, ISSN 1429-270X.

Media użyte na tej stronie