WIT-1

WIT-1 (воздушный истребитель танков - dosł. latający niszczyciel czołgów) – radziecki samolot szturmowy zaprojektowany w Biurze Projektowym Polikarpowa. Dwusilnikowy WIT-1 został zaprojektowany jako jeden z licznych wielozadaniowych samolotów powstałych z Związku Radzieckim przed II wojną światową. W 1937 roku zbudowano prototyp maszyny, który został oceniony jako obiecujący i na jego podstawie zaprojektowano i zbudowano jego wersję rozwojową WIT-2.

Historia

W 1936 roku Biuro Projektowe prowadzone przez Nikołaja Polikarpowa otrzymało rozkaz rozpoczęcia prac nad nową generacją szybkich, dwusilnikowych maszyn mogących służyć jako samoloty szturmowe i ciężkie myśliwce^[1]. Pierwsza konstrukcja, WIT-1, została ukończona rok później i w oryginalnej konfiguracji miała służyć przede wszystkim jako samolot szturmowy („niszczyciel czołgów”), ale mogła też być przystosowana do innych zadań^[1] – w zależności od uzbrojenia (siedem możliwych konfiguracji), maszyna mogła służyć jako niszczyciel czołgów, bombowiec nurkujący, samolot rozpoznawczy, bombowiec taktyczny i ciężki myśliwiec^[2].

Samolot został oceniony jako obiecujący, ale w czasie testowania odkryto szereg problemów ze stabilnością^[3] i na jego podstawie postanowiono zaprojektować jego następcę WIT-2 z nieco zmienioną konstrukcją i silnikami o większej mocy^[1].

Opis konstrukcji

WIT-1 był dwusilnikowym dolnopłatem o konstrukcji mieszanej^[4]. Kadłub samolotu miał konstrukcję skorupową z zewnętrzną powłoką zbudowaną z brzozowej sklejki^[4]. Skrzydła i powierzchnie sterowe miały mieszaną stalowo-duraluminiową konstrukcję kratownicową krytą powłoką duraluminiową^[4]. WIT-1 był pierwszym radzieckim samolotem, w którym całe powierzchnie sterowe były wykonane z metalu^[4].

Samolot miał podwozie konwencjonalne, trójkołowe – podwozie główne było chowane w locie do gondoli silnikowych, kółko ogonowe było stałe^[1]. Dziób samolotu był bardzo przeszklony, co dawało bombardierowi/obserwatorowi/nawigatorowi znakomitą widoczność^[1]. W dziobie znajdowało się skierowane do przodu 20-milimetrowe działko SzWAK, które mogło poruszać się w płaszczyźnie pionowej o 10°^[1]. Bezpośrednio za kabiną pilota umieszczono kabinę radiotelegrafisty/tylnego strzelca, który obsługiwał pojedynczy karabin maszynowy SzKAS kalibru 7,62 mm^[1]. W skrzydłach w pobliżu kadłuba umieszczono dwa działka Sz-37 kalibru 37 mm z długimi lufami wystającymi przed dziób samolotu^[1].

Samolot mógł przenosić do 600 kilogramów bomb w wewnętrznej komorze bombowej lub dwie 500-kilogramowe bomby FAB-500, po jednej pod każdym skrzydłem^[1].

Napęd stanowiły dwa silniki rzędowe typu Klimow M-103 o mocy 716 kW (960 KM) każdy z trójłopatowymi śmigłami^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Yefim Gordon: Soviet Airpower in World War 2. Hinckley, England: Midland Publishing, 2008. ISBN 978-1-85780-304-4.
• Bill Gunston: The Osprey Encyclopaedia of Russian Aircraft 1875–1995. London: Osprey, 1995. ISBN 1-85532-405-9.

Linki zewnętrzne

• ВИТ-1 (ros.). airwar.ru. [dostęp 2015-12-02].
• ВОЗДУШНЫЙ ИСТРЕБИТЕЛЬ ТАНКОВ ВИТ-2 (ros.). [dostęp 2015-12-02].
• ВИТ-1, Воздушный истребитель танков, ОКБ Поликарпова (ros.). airpages.ru. [dostęp 2015-12-02].