WZT-3
 WZT-3M na defiladzie z okazji Święta Wojska Polskiego w Warszawie | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | Zakłady Mechaniczne Bumar-Łabędy S.A. |
| Typ pojazdu | wóz zabezpieczenia technicznego |
| Trakcja | gąsienicowa |
| Załoga | 4 |
| Historia | |
| Prototypy | 1986–1988 |
| Produkcja | od 1988 |
| Dane techniczne | |
| Silnik | W-46-6, S-12U |
| Transmisja | mechaniczna |
| Poj. zb. paliwa | 1126 l |
| Długość | 830 cm |
| Szerokość | 360 cm |
| Wysokość | 271 cm |
| Prześwit | 43 cm |
| Masa | bojowa: 42 t |
| Moc jedn. | 18,6 KM/t (silnik W-46-6) |
| Nacisk jedn. | 0,85 kg/cm² |
| Osiągi | |
| Prędkość | 60 km/h |
| Zasięg | 420–600 |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) | do 1,8 m |
| Rowy (szer.) | do 2,6–2,8 m |
| Ściany (wys.) | do 0,7 m |
| Kąt podjazdu | do 30 |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| wkm NSW kalibru 12,7mm | |
| Wyposażenie | |
| 12 wyrzutni granatów dymnych Tucza | |
WZT-3 – wóz zabezpieczenia technicznego, produkcji polskiej, bazujący na podwoziu czołgu T-72/PT-91.
Historia
Wraz z pojawieniem się czołgu T-72 w Siłach Zbrojnych PRL pojawiła się potrzeba nowego pojazdu zabezpieczającego działania pododdziałów pancernych i postanowiono skorzystać z podwozia czołgu T-72M produkowanego od 1981 w Bumar-Łabędy. Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej z Sulejówka opracował założenia pojazdu, a Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Mechanicznych w Gliwicach w ramach programu Bizon opracował i wykonał wraz z Bumarem 2 prototypy. Testy i próby wykonano w latach 1986-1988, a po ich zakończeniu WZT-3 wprowadzono na wyposażenie Wojska Polskiego.
Pomiędzy rokiem 1989 a 2003 Wojsko Polskie odebrało tylko 29 sztuk WZT-3, z czego 9 sztuk w wersji WZT-3M (z silnikiem S-12U o mocy 850 KM zamiast standardowego W-46-6). Od 2003 przeprowadzono remonty odebranych WZT-3 i modernizację do wersji WZT-3M.
Użytkownicy
Bumar szybko zyskał nowego kontrahenta z Jugosławii, realizującej w tym czasie zamówienie na czołgi M-84A dla Kuwejtu - zamówiono 40 kompletów zestawów i zakupiono prawa licencyjne (jako M-84AI).
8 kwietnia 1999 roku podpisano umowę z Indiami na dostawę 44 WZT-3 za 32 mln dolarów (realizacja grudzień 2000 - maj 2001). Pojazdy te nie były wyposażone w całości w Polsce - m.in. silniki pochodziły od odbiorcy. 20 kwietnia 2002 roku podpisano kolejny kontrakt z Indiami na kolejne 80 sztuk WZT-3 za sumę około 80 mln dolarów (realizacja 2003-2004).
30 marca 2004 roku Bumar podpisał kolejny kontrakt z Indiami - tym razem na 228 wozów za sumę około 210 mln dolarów z terminem realizacji w latach 2004-2007.
W 2011 Indie zamówiły kolejne 204 WZT-3, umowa jest warta 275 mln USD, wozy montuje w Indiach na licencji Bharat Earth Movers Limited (do 40% udziału w produkcji), korzystając z polskich podzespołów.[1] Użytkownicy WZT-3 (Licząc też użytkowników WZT-3M):
Byli
Konstrukcja
WZT-3 oparty jest na podwoziu czołgu T-72M. Załoga składa się z 4 osób: dowódcy, kierowcy, mechanika i operatora. Do obserwacji stosowane są podobnie jak w T-72:
- peryskopy dzienne typu TNPO-160, TNPO-168W (kierowcy), TNP-165A i TNPA-65,
- noktowizory aktywne typu TKN-3 i TWNE-4B,
- noktowizory pasywne typu POD-72 i PNK-72 (opcjonalnie).
Zapewnieniu łączności zewnętrznej służy radiostacja R-173 wraz z odbiornikiem, do wewnętrznej telefon R-174. Uzbrojenie stanowi plot. wkm NSW kalibru 12,7 mm z 720 szt. amunicji oraz 12 wyrzutni granatów dymnych systemu Tucza (4 z lewej, 8 z prawej).
Wyposażenie specjalistyczne WZT-3 to:
- wysuwany żuraw hydrauliczny TD-50 o udźwigu 15 ton i regulowanym ramieniu od 5,8 do 8 metrów
- mechaniczna wyciągarka o uciągu 280 kN (ze zbloczami jest to 840 kN) i długości liny 200 metrów
- hydrauliczna wyciągarka o uciągu 20 kN i 400 metrach liny
- lemiesz o długości 360,5 cm i wysokości 90 cm
- urządzenia do spawania i cięcia elektrycznego oraz acetylenowego
- sprężarka powietrza
- zestawy do podnoszenia zespołów napędowych.
Podwozie składa się z sześciu par podwójnych kół jezdnych, tylnych kół napędowych i przednich napinających. Gąsienice podtrzymywane są na trzech rolkach.
Zobacz też
- PT-91 - czołg
- PMC-90 - most
- PZA Loara - zestaw przeciwlotniczy
- WZT-4 - wóz zabezpieczenia technicznego
- MID - maszyna inżynieryjno-drogowa
Przypisy
- ↑ BEML dostarczy 204 WZT-3. [dostęp 2011-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-21)].
Bibliografia
- WZT-3- niedoceniony eksportowy hit z Łabęd, Nowa Technika Wojskowa Nr 7/2004.
| Czołgi | |
|---|---|
| Działa pancerne i samobieżne | |
| Bojowe wozy piechoty i transportery opancerzone | |
| Samochody pancerne | |
| Pojazdy techniczne | |
| Pojazdy saperskie | |
| Ciągniki artyleryjskie | |
| Samochody terenowe | |
| Motocykle i quady |
|
| Samochody ciężarowe |
|
| Samochody inne | |
| Polskie konstrukcje prototypowe[A] |
Media użyte na tej stronie
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
.svg)
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
