W 80 dni dookoła świata (film 1956)
 | |
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery | 17 października 1956 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania | 175 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | James Poe, |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | Lionel Lindon |
| Scenografia | James W. Sullivan, |
| Kostiumy | Miles White |
| Montaż | Howard Epstein, |
| Produkcja | Michael Todd |
| Wytwórnia | Michael Todd Company |
| Dystrybucja | |
| Budżet | 6 000 000 USD (szacowany) |
W 80 dni dookoła świata (ang. Around the World in 80 Days) − amerykański film przygodowy w reżyserii Michaela Andersona z 1956 roku.
Adaptacja książki W 80 dni dookoła świata autorstwa Juliusza Verne’a. Obraz nagrodzony pięcioma Oscarami (w tym dla Najlepszego Filmu Roku) oraz Złotym Globem dla Najlepszego filmu dramatycznego.
Fabuła
Rok 1872. Phileas Fogg (David Niven), zakłada się o 20 000 funtów z kilkoma członkami stowarzyszenia „London Reform Club”, twierdząc że jest on w stanie okrążyć Ziemię w ciągu osiemdziesięciu dni. Wspólnie z jego zaradnym służącym Passepartoutem (Cantinflas), Fogg wyrusza z Paryża balonem w wielką podróż. W międzyczasie wzrasta podejrzenie, że podróżnik ukradł 20 000 funtów z Bank of England. Skrupulatny inspektor Fix (Robert Newton) wysłany zostaje przez prezydenta banku (Robert Morley), by ściągnął Fogga w celu osądzenia go. Fogg zatrzymuje się w Hiszpanii, gdzie Passepartout angażuje się w walkę byków. Natomiast w Indiach Fogg i Passepartout ratują przed śmiercią młodą owdowiałą księżniczkę Audę (Shirley MacLaine), której wybranek był radżą. Trójka odwiedza jeszcze Hongkong, Japonię, San Francisco, oraz Dziki Zachód. Raptem kilka godzin przed wygraną zakładu, Fogg zostaje aresztowany przez inspektora Fixa. Mimo że bohater zostaje uniewinniony z zarzutów, wszystko przegrywa, prócz czarującej Audy. Pojawia się jednak szansa na ocalenie, kiedy Passepartout odkrywa, że dzięki przeprawie przez linię zmiany daty, nadal jest czas na to by zakład padł łupem Fogga[1].
Obsada
- David Niven − Phileas Fogg
- Cantinflas − Passepartout
- Shirley MacLaine − księżniczka Auda
- Robert Newton − inspektor Fix
- Charles Boyer − pan Gasse
- Joe E. Brown − zawiadowca stacji
- Martine Carol − turystka
- John Carradine − pułkownik Proctor Stamp
- Charles Coburn − ksiądz
- Ronald Colman − urzędnik kolei
- Melville Cooper − steward
- Noël Coward − Hesketh-Baggott
- Finlay Currie − Whist Partner
- Reginald Denny − szef policji
- Andy Devine − pierwszy oficer „Henrietty”
- Marlene Dietrich − hostessa
- Luis Miguel Dominguín − torreador
- Fernandel − trener
- Walter Fitzgerald − członek Klubu
- John Gielgud − pan Foster
- Hermione Gingold − sportsmenka
- José Greco − tancerz
- Cedric Hardwicke − generał sir Francis Gromarty, Indie
- Trevor Howard − Denis Fallentin
- Glynis Johns − towarzyszka
- Buster Keaton − konduktor
- Evelyn Keyes − flirciara
- Beatrice Lillie − misjonarka
- Peter Lorre − japoński steward
- Edmund Lowe − mechanik „Henrietty”
- Tim McCoy − pułkownik amerykańskiej kawalerii
- Victor McLaglen − sternik „Henrietty”
- A.E. Matthews − członek Klubu
- Mike Mazurki − pijak w Hongkongu
- John Mills − Cabby
- Robert Morley − Ralph
- Alan Mowbray − konsul
- Edward R. Murrow − narrator
- Jack Oakie − kapitan „Henrietty”
- George Raft − Bouncer
- Gilbert Roland − Achmed Abdullah
- Cesar Romero − Henchman
- Frank Sinatra − pianista
- Red Skelton − pijak
- Ronald Squire − członek Klubu
- Basil Sydney − członek Klubu
- Richard Wattis − inspektor Hunter
- Harcourt Williams − Hinshaw
Nagrody Akademii Filmowej
| Nagroda | Zwycięzca / Nominowany[2] |
|---|---|
| Najlepszy Film | Michael Todd |
| Najlepsza Muzyka | Victor Young |
| Najlepszy Scenariusz Adaptowany | James Poe, John Farrow, S.J. Perelman |
| Najlepsze Zdjęcia Kolorowe | Lionel Lindon |
| Najlepszy Montaż | Howard Epstein, Gene Ruggiero, Paul Weatherwax |
| Najlepszy Reżyser (nominacja) | Michael Anderson |
| Najlepsze Kostiumy Kolorowe (nominacja) | Miles White |
| Najlepsza Scenografia Kolorowa (nominacja) | James W. Sullivan, Ken Adam, Ross Dowd |
Zobacz też
- W osiemdziesiąt dni dookoła świata – powieść
- W 80 dni dookoła świata – film z 2004 roku
- W 80 dni dookoła świata – film z 1989 roku
- Filmowe adaptacje utworów Jules’a Verne’a
Przypisy
- ↑ Hal Erickson: Around the World in 80 Days (1956). rottentomatoes.com. [dostęp 2014-10-16]. (ang.).
- ↑ Around the World in 80 Days > Awards. allmovie.com. [dostęp 2011-01-13]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- W 80 dni dookoła świata w bazie IMDb (ang.)
- W 80 dni dookoła świata w bazie Filmweb
Media użyte na tej stronie
Autor: User:Bryan Derksen, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Stylized silhouette of the Golden Globe award, for use as an icon.
Photo of Michael Anderson, Mike Todd and Frank Sinatra on the set of Around the World in 80 Days.