Wacław Biliński

Wacław Biliński (ur. 17 stycznia 1921 r. we Lwowie, zm. 1 kwietnia 1999 r. w Łodzi) – polski prozaik i scenarzysta filmowy.

Ukończył szkołę średnią. W latach 1944-46 służył w LWP. Od 1948 mieszkał w Łodzi. Debiutował w 1951 jako autor audycji radiowych. W latach 1953-1954 był redaktorem Wytwórni Filmów Oświatowych, w latach 1954-1964 i ponownie 1969-1970 pracował w Polskim Radiu w Łodzi, w latach 1964-1968 był redaktorem naczelnym tygodnika „Odgłosy”. Był kierownikiem literackim zespołu filmowego "Profil"[1].

Jako dziennikarz odegrał niepochlebną rolę w okresie marca 1968[2][3].

Nagrody

  • 1968 r. - Nagroda Ministra Kultury i Sztuki III stopnia za powieść Nagrody i odznaczenia;
  • 1969 r. - Nagroda Ministra Obrony Narodowej za Nagrody i odznaczenia;
  • 1970 r. - nagroda zespołowa III stopnia Ministra Obrony Narodowej za film Raj na ziemi
  • 1977 r. - nagroda CRZZ za Wypadek
  • 1979 r. - nagroda II stopnia Ministra Obrony Narodowej
  • 1985 r. - nagroda II stopnia Ministra Kultury i Sztuki

Twórczość literacka

  • Szósta bateria (powieść)
  • Bój (powieść)
  • Lato po wojnie (powieść)
  • Łódź jaką znam (album)
  • Nagrody i odznaczenia (powieść)
  • Szkic do portretu (powieść)
  • Los i łut szczęścia (powieść)
  • Wypadek (powieść)
  • Wrócić do siebie (powieść)
  • Ikony (powieść)
  • Koniec wakacji (powieść)
  • Widoki o zmierzchu (powieść)
  • Sprawa w Marsylii (powieść)
  • Wyjaśnienie (powieść)
  • Pomadka od Hawurassa (powieść)

Przypisy

  1. ↑ FilmPolski.pl, FilmPolski [dostęp 2019-10-30] (pol.).
  2. ↑ Hubert Bekrycht: 53 lata temu w Łodzi zakończył się jeden z największych strajków studentów w 1968 r.. dzieje.pl, 2021-03-22. [dostęp 2021-12-28]. (pol.).
  3. ↑ Agnieszka Polanowska: Blaski i (od)cienie życie – szkic biograficzny. W: Barbara Giza, Piotr Zwierzchowski: Maria Kornatowska. Wyd. Nauk. Scholar, 2020, s. 11-20. ISBN 978-83-65390-62-2. (pol.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne