Wacław Bliziński

Wacław Bliziński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 lipca 1870
Warszawa

Data i miejsce śmierci

21 października 1944
Częstochowa

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1892

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Wacław Bliziński (ur. 28 lipca 1870 w Warszawie, zm. 21 października 1944 w Częstochowie[1]) – ksiądz prałat, założyciel instytucji spółdzielczych, kulturalnych i oświatowych, działacz społeczny i polityk ludowy, spółdzielca; proboszcz w Liskowie k. Kalisza, działacz ludowy; poseł (1919–1922) i senator (1938–1939).

Życiorys

Był synem Mateusza i Magdaleny z Warychowskich (wychowanki sióstr Szarytek z Przasnysza). Wychowany do życia zgodnie z zasadami chrześcijańskimi i szacunku do tradycji narodowych[2].

W 1879 rozpoczął naukę w gimnazjum, z którego został relegowany za manifestowanie patriotyzmu[2]. W 1887 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku[3] gdzie był jednym z założycieli i redaktorów tygodnika „Lustro”[2]. W sierpniu 1892 otrzymał święcenia kapłańskie[4][3] z rąk ks. biskupa Aleksandra Bereśniewicza następnie został wysłany na parafię do Zagórowa, a potem 8 grudnia 1892 do Cieszęcina w powiecie wieluńskim i kolejno do Włocławka na stanowisko wikariusza katedry i urzędnika Konsystorza Generalnego[2]. Po sześciu latach został skierowany na probostwo do Liskowa gdzie przybył 5 stycznia 1900[4]. Spotkał się tam z niechętnym przyjęciem które dzięki swojemu zaangażowaniu w pracę społeczną, oświatową i kulturalną z biegiem lat zmieniło się w podziw i głębokie przywiązanie. Szczególną troską otaczał dzieci pozbawione rodziców. Założył sierociniec, szkoły, kółko rolnicze, dom ludowy, ośrodek zdrowia, sklep i kasę kredytową[2].

Działalność polityczna

Wizyta prezydenta Ignacego Mościckiego w Liskowie (1937)

Był pracownikiem Komitetu Ofiary Narodowej Tymczasowej Rady Stanu[5].

Był współtwórcą i prezesem Rady Naczelnej Zjednoczenia Ludowego (1916–1917), a następnie posłem na Sejm Ustawodawczy z ramienia utworzonego i kierowanego przez siebie Polskiego Zjednoczenia Ludowego (partii zarejestrowanej w 1919 pod nazwą Narodowego Zjednoczenia Ludowego). W Sejmie Ustawodawczym był członkiem klubu Narodowego Zjednoczenia Ludowego[6]. Brał udział w pracach komisji: Ochrony Pracy, Opieki Społecznej (przewodniczący), Skarbowo-Budżetowej, Spółdzielczej i Zdrowia Publicznego. Wnioskodawca Ustawy o opiece społecznej (1923), uchwalonej przez Sejm I kadencji[7].

W czasie wojny w 1920 członek Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Obrony Państwa w 1920 roku[8]. Był także delegatem Sejmu do Stanów Zjednoczonych (1921).

Pełnił funkcję Dyrektora Departamentu Opieki Społecznej w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej. Od 1937 pracował w Prezydium Organizacji Wiejskiej Obozu Zjednoczenia Narodowego, a potem w Radzie Głównej OZN.

Z nominacji prezydenta Ignacego Mościckiego został senatorem V kadencji (22 listopada 1938). Był wiceprezesem Sądu Marszałkowskiego i członkiem komisji: administracyjno-samorządowej i budżetowej.

Wybuch II wojny światowej zmusił księdza do opuszczenia swojej parafii ponieważ został umieszczony na liście osób przewidywanych do aresztowania (niem. Sonderfahndungsbuch Polen). Choroba, która zakończyła życie kapłana, zastała go w Częstochowie. Zgodnie z jego wolą, doczesne szczątki kapłana spoczęły na cmentarzu w Liskowie (14 września 1947[9]).

Ordery i odznaczenia

Uznanie dorobku

Aktywizacja mieszkańców Liskowa, które stało się symbolem odrodzenia wsi polskiej i zaszczepienie tych doświadczeń w wielu rejonach odradzającej się Polski, a także likwidacja negatywnego stereotypu chłopa.

Dzięki jego działaniom zorganizowano po raz pierwszy na wsi Kongres Eucharystyczny Diecezji Włocławskiej (Lisków 1938).

Za swoją pracę znalazł uznanie w oczach władz kościelnych i państwowych. Honorowany kolejno: mianowaniem kanonikiem honorowym kapituły kaliskiej (1913), kanonikiem gremialnym (1922), a następnie prałatem-kustoszem (1925), papież Pius XI mianował go w 1934 swoim prałatem domowym. Był też laureatem nagrody Polskiej Akademii Umiejętności im. Jerzmanowskich za działalność humanitarną (1935).

Jego imieniem 5 września 2001 nazwano gimnazjum w Liskowie[12].

Publikacje

  • ks. Wacław Bliziński, Wspomnienia z mego życia i pracy, wyd. Kaliskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, ISBN 83-85638-49-0.
  • ks. Wacław Bliziński, Przyszedłem wam przychylić nieba i chleba: listy, rękopisy, wystąpienia, wyd. Edytor Kalisz, ISBN 83-922394-6-6.
  • ks. Wacław Bliziński, Wspomnienia z mego życia i pracy, (Wyd. 2 zm. i uzup.) wyd. Klinika Języka, ISBN 978-83-64197-36-9.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Urząd Stanu Cywilnego w Częstochowie, akt zgonu nr 353/1944/I
  2. ↑ a b c d e Bliziński Wacław - biografia. Mobilny Kalisz w Internecie, www.info.kalisz.pl [dostęp 2022-01-19].
  3. ↑ a b Bliziński Wacław (1870-1944) • Odkryj Wielkopolskę • sprawdź ciekawe miejsca w Twojej okolicy, regionwielkopolska.pl [dostęp 2022-01-19] (pol.).
  4. ↑ a b ks. Wacław Bliziński - Święci - Adonai.pl, adonai.pl [dostęp 2022-01-19].
  5. ↑ Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 221.
  6. ↑ Tadeusz Rzepecki, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 1919, Poznań 1920, s. 286.
  7. ↑ Działalność księdza Wacława Blizińskiego w Sejmie Ustawodawczym (1919-1922) s. 350.
  8. ↑ Obrona państwa w 1920 roku, Warszawa 1923, s. 19.
  9. ↑ Ostatnia ziemska wędrówka ks. prałata Blizińskiego, „Kurier Kaliski”, 1947, nr 255, s. 4.
  10. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 16.
  11. ↑ M.P. z 1936 r. nr 183, poz. 341 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  12. ↑ Kazanie wygłoszone przez księdza biskupa Stanisława Napierałę podczas inauguracji i poświęcenia gimnazjum im. ks. Wacława Blizińskiego w Liskowie

Bibliografia

  • Encyklopedia powszechna, Gutenberg Print, W-wa, 1998, t. 26/4 ISBN 83-87697-45-1.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ks Wacław Bliziński.jpg
Na pierwszy planie m.in.: prezydent RP Ignacy Mościcki (trzeci od lewej), za prezydentem RP drugi od lewej premier generał dywizji Felicjan Sławoj Składkowski, ks. prałat Wacław Bliziński (pierwszy od prawej), ks. biskup włocławski Karol Mieczysław Radoński.