Wacław Boguszewski

Wacław Boguszewski

podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	17 marca 1891 Browki
Data i miejsce śmierci	2 marca 1942 Treblinka
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	PKU Puławy
Stanowiska	komendant PKU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Wacław Stanisław Boguszewski^[a] (ur. 5 marca^?/ 17 marca 1891 w m. Browki, pow. jampolskim, zm. 2 marca 1942 w Treblince) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Był synem Aleksandra. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Służył w 71 Pułku Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej^[1]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 436. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[2]. 10 lipca tego roku został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy batalionu sztabowego^[3][4]. W 1924 został przesunięty na stanowisko dowódcy III batalionu^[5]. W maju 1925 został przeniesiony do 29 Pułku Piechoty w Kaliszu na stanowisko dowódcy II batalionu^[6]. Później został przydzielony z 29 pp do Komendy Miasta Warszawy na stanowisko szefa bezpieczeństwa, a w październiku 1926 przeniesiony do 69 Pułku Piechoty w Gnieźnie na stanowisko kwatermistrza^[7]. 23 stycznia 1929 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 i 7. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[8]. W marcu 1929 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Puławy na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta^[9]. W marcu 1932 został zatwierdzony na stanowisku komendanta^[10][11]. Na stanowisku komendanta PKU pozostał do sierpnia 1935^[12], kiedy to zastąpił go mjr piech. Józef Stanisław Nowicki^[13].

30 października 1941 został zatrzymany i osadzony na Pawiaku, a 2 marca 1942 rozstrzelany w karnym obozie pracy w Treblince^[14].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[15]
• Medal Niepodległości (20 lipca 1932)^[16][17]
• Srebrny Krzyż Zasługi^[15]
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)^[18]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
• Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].