Wacław Boratyński

Wacław Boratyński

Data i miejsce urodzenia	28 sierpnia 1908 Ryglice
Data i miejsce śmierci	25 września 1939 Lwów
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	malarstwo, grafika
Epoka	art déco

Zaprojektowany przez Boratyńskiego znaczek, wydany z okazji XX rocznicy odzyskania niepodległości

Wacław Boratyński (ur. 28 sierpnia 1908 w Ryglicach, zm. 25 września 1939 we Lwowie) – polski malarz i grafik.

Życiorys

Urodził się i wychował w Ryglicach koło Tarnowa jako syn Leona, budowniczego i rzeźbiarza amatora oraz Julii z Piotrowskich^[1]. Dzięki staraniu księdza Jana Pabisa z klasztoru koło Gostynia młodego Boratyńskiego zapisano od 1921 do szkoły w Gostyniu, gdzie doskonalił swoje zdolności. Pomagał mu Władysław Kołomłocki – profesor rysunku i geografii. Boratyńskiego fascynował Wojciech Kossak, którego poznał na jednej z wystaw w Poznaniu. W tym okresie namalował Bitwę, Czarnieckiego i husarię, Odwrót, Szwoleżera.

W 1928 ukończył gimnazjum i zapisał się do Państwowej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie. W maju 1929 miała miejsce wystawa jego prac, wraz ze Stanisławem Szukalskim, który wrócił z Ameryki. Szukalski wpłynął swoim manifestem na wrażliwość artysty. Boratyński od 1929 należał do szeregu „Szczep Szukalszczyków herbu Rogate Serce”^[1]. Z tego okresu ostały się nieliczne prace, m.in. Łokietek wygnaniec, Ostatni dat dla Rzeczypospolitej, Cecora, Heretyk.

W 1927 roku wykonał kamienną kopię pomnika Jana Raszki znajdującego się w Kielcach Pomnika Czynu Legionowego, która umieszczona została na mogile legionistów poległych w czasie I wojny światowej na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1931 zamieszkał na stałe w Poznaniu. W 1933 Boratyński poszedł w swych zainteresowaniach w kierunku sztuki użytecznej, poszerzając swój warsztat, techniką piórka, akwareli i tempery. Współpracował z polskimi artystycznymi czasopismami m.in. krakowską „Polonią” i „Salonem Malarzy Polskich”. W latach 1936–1937 współpracował z poznańskim czasopismem „Tęcza”, w którym ilustrował i zamieszczał swoje przemyślenia z historii sztuki. W latach 1938–1939 zaprojektował 24 polskie znaczki, m.in. 10 znaczków serii historycznej i serię emitowaną z okazji Międzynarodowych Zawodów Narciarskich FIS w Zakopanem (1938), a także serię kart pocztowych z okazji 25 rocznicy utworzenia Legionów (1939). Zaprojektował medal V Ogólnopolskiej Wystawy Filatelistycznej w Warszawie (1938).

Zmobilizowany do 18 pułku piechoty Wojska Polskiego w randze podchorążego, walczył z Niemcami w obronie Lwowa. 25 września 1939 zmarł od odniesionych ran.

Przypisy

Bibliografia

• Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.): Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 71–72. ISBN 83-01-02722-3.

Linki zewnętrzne

• Muzeum w Gostyniu – Biogram Wacława Boratyńskiego
• Pocztówki z grafikami Boratyńskiego – polona.pl