Wacław Drojanowski
| ||
.jpg) Wacław Drojanowski (przed 1931) | ||
| Data urodzenia | 1896 | |
| Data i miejsce śmierci | 8 lutego 1981 Warszawa | |
| Prezydent Lwowa | ||
| Okres | od 27 listopada 1931 do marca 1936 | |
| Poprzednik | Jan Brzozowski-Haluch | |
| Następca | Stanisław Ostrowski | |
| Odznaczenia | ||
  | ||
Wacław Ignacy Drojanowski (ur. 1896, zm. 8 lutego 1981 w Warszawie) – polski samorządowiec i urzędnik II Rzeczypospolitej.
Życiorys
Urodził się w 1896[1]. Ukończył studia prawa na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego[2] (według innego źródła był magistrem nauk politycznych[1]). W okresie II Rzeczypospolitej pracował w służbie samorządowej. Sprawował stanowisko starosty powiatu włodzimierskiego, następnie wicewojewody lwowskiego od 21 lutego 1930[3], z którego 27 listopada 1931 został wybrany przez Radę Miasta Lwowa na urząd Prezydenta Lwowa[4] (31 grudnia 1931 ogłoszono jego przeniesienie ze stanowiska wicewojewody we Lwowie na naczelnika wydziału w Głównym Urzędzie Statystycznym[5]); pełnił funkcje komisarycznego prezydenta Lwowa (wyznaczony na to stanowisko przez Związek Miast Polskich) oraz dyrektora Okręgowej Izby Skarbowej w Warszawie. Członek zarządu Związku Miast Polskich w 1932 roku[6]. Po wybuchu antysemickich zamieszek we Lwowie w listopadzie 1932 roku doprowadził do przyjęcia przez radę miejską proklamacji potępiającej rozruchy. W odwecie zwolennicy endecji wybili szyby w oknach jego mieszkania[7].
Z urzędu prezydenta Lwowa zrezygnował w marcu 1936[8][9] po tym, jak otrzymał nominację na stanowisko dyrektora departamentu w Ministerstwie Skarbu[10][11][12]. W 1937 był protektorem honorowym klubu sportowego LKS Pogoń Lwów[13].
Podczas II wojny światowej działał w konspiracji[1]. Działał wówczas na rzecz wsparcia osób z kręgów inteligencji, pozostających bez środków do życia[2]. Po wojnie pracował w Obserwatorium Astronomicznym w Warszawie[2]
Zmarł 8 lutego 1981 w Warszawie[2][1]. Został pochowany w rodzinnej Mławie[2][1].
Jego żoną była Barbara, do 1936 przewodnicząca Miejskiego Komitetu Pomocy Pozaszkolnej we Lwowie[14].
Odznaczenia
- Order Odrodzenia Polski (za działalność przeciw okupantom)[1]
- Złoty Krzyż Zasługi (2 listopada 1938, za zasługi w służbie państwowej)[15]
Przypisy
- ↑ a b c d e f Danuta B. Łomaczewska: Stanisław Ostrowski. Ostatni Prezydent królewskiego stołecznego miasta Lwowa. lwow.home.pl. [dostęp 2019-04-18].
- ↑ a b c d e Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 41, s. 98–99, czerwiec 1981. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. Nr 5, s. 183, 31 marca 1930.
- ↑ Nowy Prezydent m. Lwowa. „Słowo Polskie”, s. 3, nr 329 z 1 grudnia 1931.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. Nr 21, s. 727, 31 grudnia 1931.
- ↑ Samorząd Miejski: organ Związku Miast Polskich 1932 z. 8, s. 475.
- ↑ Grzegorz Mazur: Życie polityczne polskiego Lwowa 1918–1939. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 232. ISBN 978-83-7188-947-9.
- ↑ Przyjęcie rezygnacji p. Drojanowskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 67 z 21 marca 1936.
- ↑ Pożegnanie prezydenta Drojanowskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 68 z 22 marca 1936.
- ↑ Pożegnalne posiedzenie Rady Miejskiej. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 52 z 4 marca 1936.
- ↑ Kronika miejska. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 60 z 13 marca 1936.
- ↑ Kronika miejska. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 63 z 17 marca 1936.
- ↑ Lwowski klub sportowy „Pogoń” w roku 1937. Lwów: 1937, s. 2.
- ↑ Pożegnanie Prezydentowej Barbary Drojanowskiej. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 117 z 23 maja 1936.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 253, poz. 576.
Media użyte na tej stronie
Współczesny herb wielki Lwowa
Herb Lwowa używany pod zaborem Austriackim — zatwierdzony przez cesarza Józefa II Habsburga 6 listopada 1789
Wacław Drojanowski (-1931)