Wacław Dziewulski
 Grób Wacława Dziewulskiego na cmentarzu Na Rossie w Wilnie | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 września 1882 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 sierpnia 1938 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | fizyk, wydawca, wykładowca |
| Odznaczenia | |
 _2r_BAR.svg){kind=small}  | |
Wacław Michał Dulski Dziewulski (ur. 29 września 1882 w Warszawie[1], zm. 10 sierpnia 1938 w Wilnie) – polski fizyk, wydawca, wykładowca Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, profesor tej uczelni.
Życiorys
Był synem Eugeniusza i Anieli z domu Krauze[1]. Ukończył V Gimnazjum w Warszawie[1] w 1901. Podjął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej[1], które ukończył w 1913. Następnie został pracownikiem naukowym na Uniwersytecie Jagiellońskim. Działał w Narodowym Związku Robotniczym[1].
Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 baterii 1 pułku artylerii. Mianowany chorążym artylerii 1 stycznia 1917[2]. Równolegle podjął pracę na UW. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Od września 1919 został zatrudniony na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów artylerii[3][4]. W latach 1923–1924 był oficerem rezerwowym 1 pułku artylerii najcięższej w garnizonie Warszawa[5][6]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III. Był wówczas „reklamowany na 12 miesięcy”[7].
W 1921 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego USB w Wilnie[1]. Był twórcą czasopisma „Fizyka i Chemia w Szkole”.
Zmarł 10 sierpnia 1938. Został pochowany 12 sierpnia 1938 na Cmentarzu Na Rossie w Wilnie[8].
Jego żoną była Janina Molyneux.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)[9]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (7 listopada 1929)[10]
Przypisy
- ↑ a b c d e f Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 161.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 39.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 840.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 766.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 799.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 718.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 274, 888.
- ↑ Pogrzeb ś. p. prof. W. Dziewulskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 183 z 14 sierpnia 1938.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 264, poz. 615 „za zasługi na polu wychowania fizycznego, organizacji harcerstwa i pracy oświatowej wśród młodzieży”.
Bibliografia
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918.. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-08-27].
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Bonio (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Wacława Dziewulskiego