Wacław Gebethner

Wacław Gebethner

porucznik rezerwy kawalerii
Data urodzenia	26 stycznia 1899
Data śmierci	3 grudnia 1959
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	214 Pułk Ułanów, 24 Pułk Ułanów
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Wacław Gebethner (ur. 26 stycznia 1899 w Warszawie, zm. 3 grudnia 1959 w Komorowie) – polski lekkoatleta, porucznik rezerwy kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Wacław Gebethner specjalizował się w biegach sprinterskich oraz skoku w dal i trójskoku. Grał także, jako napastnik, w piłkę nożną w macierzystym klubie i był jednym z bardziej skutecznych zawodników, znajdując się w pierwszej osiemnastce najlepszych strzelców Polonii w latach 1915 – 1925^[1].

W 1920 roku został mistrzem Polski w biegu rozstawnym 4 x 100 metrów (drużyna Polonii Warszawa, w której składzie się znalazł pobiła wówczas rekord kraju), rok później zdobył srebrne medale krajowego czempionatu w skoku w dal i trójskoku. Dwukrotny rekordzista Polski w sztafecie 4 x 100 metrów.

Znalazł się w gronie zawodników nominowanych do kadry na Igrzyska Olimpijskie w 1920^[2]. Z powodu wojny z bolszewikami Polska nie wysłała jednak ostatecznie reprezentacji na te zawody^[2].

Rekordy życiowe: bieg na 200 metrów – 24,0 (21 września 1918, Warszawa); skok w dal – 6,18 (31 lipca 1921, Warszawa); trójskok – 11,47 (31 lipca 1921, Warszawa).

W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 214 pułku ułanów. Dowodził plutonem w 4 szwadronie. Wyróżnił się 12 września 1920 roku w walkach pod Zaglinkami, w czasie których został ciężko ranny w nogę^[3].

Ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Poznańskim. Pracował jako księgarz oraz redaktor w Tygodniku Ilustrowanym. Od kwietnia 1934 do kwietnia 1939 roku był wiceprezesem i członkiem prezydium Związku Księgarzy Polskich.

Do stopnia porucznika awansował ze starszeństwem z 2 stycznia 1932 roku w korpusie oficerów rezerwy kawalerii. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział w rezerwie do 24 pułku ułanów w Kraśniku^[4].

Walczył w kampanii wrześniowej. Po klęsce przedostał się do Francji i Wielkiej Brytanii, gdzie pozostawał wciąż przy 24 pułku ułanów^[5].

Życie rodzinne

Pochodził ze znanej rodziny warszawskich księgarzy, a jego dziadek Gustaw był twórcą księgarni Gebethner i Wolff. Wraz ze starszymi braćmi, Tadeuszem i Janem Gebethner, był jednym ze współzałożycieli klubu Polonia Warszawa.

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 205-1/6-11/18)^[6].

Grobowiec rodziny Herse i Gebethnerów na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 205)

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari^[7]

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
• Stanisław Broczyński: Zarys historii wojennej 24-go Pułku Ułanów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929.
• Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia Finałów Lekkoatletycznych Mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
• Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony – Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004. ISBN 83-9136-63-9-1.
• Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007.