Wacław Iwaszkiewicz (oficer)
 podpułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 3 grudnia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1915–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 41 Suwalski Pułk Piechoty |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 _4r_BAR.svg){kind=small}  | |
Wacław Iwaszkiewicz (ur. 3 grudnia 1894 w Wilnie[1], zm. 1940 w Katyniu – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Wacław Iwaszkiewicz urodził się 3 grudnia 1894 roku w Wilnie, w rodzinie Jana i Marii z Leszczewskich[2].
Powołany do armii rosyjskiej w 1915 r. Walczył na froncie, awansował do stopnia podkapitana. W 1917 r. służył w polskim pułku strzeleckim im. Bartosza Głowackiego. Pułk ten zabezpieczał skarby narodu polskiego, m.in. obraz Bitwa pod Grunwaldem. Był żołnierzem I Korpusu Polskiego w Rosji. Śledzony przez WCzK w kwietniu 1918 został aresztowany i uwięziony na Łubiance. Po powrocie do kraju w 1919 r. wstąpił do WP i w szeregach 41 pułku piechoty walczył z bolszewikami pod Suwałkami, Sejnami, Lidą, Mińskiem, na Wołyniu, pod Kijowem.
W dniu 3 maja 1922 r. został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 r. W 1924 r. zajmował 1052. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W tym samym roku pełnił służbę w Komendzie Obszaru Warownego „Wilno” na stanowisku oficera sztabowego, pozostając oficerem nadetatowym 41 pp w Suwałkach[3]. W dniu 18 lutego 1928 r. awansował do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 168. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 26 kwietnia 1928 roku został przeniesiony do 17 pułku piechoty w Rzeszowie na stanowisko oficera sztabowego pułku[4][5][6]. W grudniu 1932 roku został przeniesiony do 13 pułku piechoty w Pułtusku na stanowisko kwatermistrza[7]. 19 marca 1939 r. awansował do stopnia podpułkownika.
Podczas kampanii wrześniowej dowodził III batalionem 3 pułku Strzelców Podhalańskich. W czasie walk dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od dnia 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
W dniu 5 października 2007 roku minister obrony narodowej mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[8]. Awans został ogłoszony w dniu 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4862 (1921)[9]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936)[10]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ W Roczniku Oficerskim z 1924 r. podano, że urodził się 20 listopada 1894 r.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 214.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 227, 363, 1323.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 136.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 33, 184.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 33, 547.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 415.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3393 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 41, s. 1607)
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Central element of the Russian imperial coat of arms.
