Wacław Kobyliński

Wacław Kobyliński
„Dziad”
Ilustracja
Wacław Kobyliński (ze zbiorów NAC)
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

3 września 1896
Gamratka

Data i miejsce śmierci

11 lipca 1987
Butler, USA

Przebieg służby
Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Poland badge.jpg Polskie Siły Zbrojne
Kotwica symbol.svg Armia Krajowa

Jednostki

34 Pułk Piechoty
6 Pułk Piechoty Legionów
Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich
Batalion Strzelców Podhalańskich

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920-1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Wojenny z Mieczem (Norwegia) Krzyż Wojenny 1939–1945 (Francja)

Władysław Kobyliński, ps. „Dziad” (ur. 3 września 1896 w Gamratce, zm. 11 lipca 1987 w Butler, USA)[1]pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, „cichociemny”.

Życiorys

W 1918 roku ukończył Gimnazjum im. Emiliana Konopczyńskiego[2]. W latach 1923–1925 służył w 34 pułku piechoty w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Z dniem 1 listopada 1925 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego 1925–1927. Z dniem 28 października 1927, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do dowództwa 14 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty w Poznaniu na stanowisko oficera sztabu. 27 stycznia 1930 awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i 146. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W 1931 w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu. W październiku 1931 został przeniesiony do 6 pułku piechoty Legionów w Wilnie[3], a w grudniu 1932 do dowództwa 19 Dywizji Piechoty w Wilnie na stanowisko oficera do zleceń[4]. W latach 1938–1939 był w składzie komitetu redakcyjnego „Przeglądu Wojsk Pancernych”.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 pełnił służbę w Sztabie Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew” na stanowisku szefa Oddziału I.

W czasie kampanii norweskiej 1940, w stopniu majora, dowodził I batalionem Samodzielnej Brygadzie Strzelców Podhalańskich. 28 maja 1940 dowodzony przez niego pododdział miał za zadanie opanowanie wzgórza Skavtuva (650 m) oraz Hestefjellet (773 m), a następnie opanowanie wioski Beisfjord. Po wcześniejszych atakach oddziałów Legii Cudzoziemskiej oraz piechoty norweskiej, które uległy załamaniu, na pozycje niemieckiej zostało skierowane uderzenie I batalionu. Ataki trwały cały dzień, były przerywane przez naloty bombowców niemieckich, ale wieczorem elitarne jednostki niemieckie musiały się wycofać i założone cele zostały zdobyte. Zagroziło to niemieckim liniom komunikacyjnym i było jednym z kluczowych elementów bitwy. Władysław Kobyliński za wykazane męstwo został odznaczony Krzyżem Wojennym. Od 1942 do 13 października 1943 był dowódcą batalionu Strzelców Podhalańskich. W 1944 został „cichociemnym”. Do Polski został przerzucony w ramach operacji „Odwet” w nocy z 16 na 17 października 1944 w operacji lotniczej „Wacek 1” dowodzonej przez kpt. nawig. Romana Chmiela.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Biogram. elitadywersji.org [dostęp 2019-11-23]
  2. Kowalski 2001 ↓, s. 196.
  3. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 23 października 1931 r., Nr 7, s. 327.
  4. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 9 grudnia 1932 r., Nr 13, s. 416.
  5. Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 436.
  6. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 67).
  7. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia

  • Rocznik Oficerski 1923 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 224, 447.
  • Rocznik Oficerski 1924 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 208, 389.
  • Rocznik Oficerski 1928 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 146, 243.
  • Rocznik Oficerski 1932 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1932, s. 73, 536.
  • Zdzisław Kowalski: Szablą i piórem. Wojna polsko-bolszewicka 1919–1920 na łamach polskich periodyków wojskowych. Warszawa: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-856-6.
  • Juliusz S. Tym, Polska Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich w kampanii norweskiej 1940 r. – Rocznik Archiwalno-Historyczny Centralnego Archiwum Wojskowego Nr 3/32 z 2010 r.
  • Tadeusz Panecki, Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich, Warszawa: Bellona, 2010, ISBN 978-83-11-11733-4, OCLC 751248818.
  • Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 4. Zwierzyniec – Rzeszów: Obywatelskie Stowarzyszenie „Ostoja”, 2011, s. 98–103. ISBN 978-83-933857-0-6.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

PL Epolet plk.svg
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Poland badge.jpg
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
POL Krzyż Walecznych (1920) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Croix de Guerre 1939-1945 ribbon.svg
Autor: Borodun, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: Croix de Guerre 1939-1945 (France)
Krigskorset med sverd stripe.svg
Autor: Ordensherre, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ribbon of War Cross with Sword, Norwegian: Krigskorset med sverd, Norwegian military medal.
Kobylinski Waclaw.jpg
Wacław Kobyliński – cichociemny
Kotwica symbol.svg
Autor: Liftarn, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kotwica symbol