Wacław Lachert

Wacław Lachert
Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1872
Ostróg

Data i miejsce śmierci

19 października 1951
Warszawa

Zawód, zajęcie

przedsiębiorca

Grób Wacława Lacherta na cmentarzu Powązkowskim

Wacław Lachert (ur. 2 lutego 1872 w Ostrogu, zm. 19 października 1951 w Warszawie[1]) – polski przedsiębiorca i filantrop.

Życiorys

Syn Wiktora Lacherta de Peselin (rejenta) i Józefy z Wróblewskich herbu Ślepowron. Z uwagi na wczesną śmierć ojca od dzieciństwa podejmował prace zarobkowe, by pomóc w utrzymaniu domu. Edukację rozpoczął w wyższej szkole handlowej Leopolda Kronenberga[2]. Po odbyciu studiów pracował w warszawskim przedstawicielstwie fabryki tekstylnej braci Prochorowów, skąd został przeniesiony do centrali w Moskwie[3]. Tam, w 1900, przyszedł na świat jeden z jego synów, przyszły architekt Bohdan Lachert[1].

Kontynuował pracę w spółce Prochorowów, gdzie został dyrektorem generalnym, a następnie prezesem zarządu. W tym czasie bardzo powiększył swój majątek, został m.in. współwłaścicielem obszaru w pobliżu Morza Kaspijskiego, na którym znajdowały się złoża ropy naftowej. Nabył też 50 tysięcy hektarów na wschodzie Rosji. Pracę w przedsiębiorstwie Prochorowów zakończył w 1916[4]. Po zakończeniu pracy w spółce zaangażował się w działalność społeczną. Przekazał środki finansowe dla dzieci polskich z Krymu. Został prezesem Patronatu Skautowskiego i Towarzystwa Gimnastycznego Sokół, a po rewolucji lutowej kierował Polskim Komitetem Pomocy Jeńcom Wojennym[5].

W niepodległej Polsce kierował Państwowym Urzędem Zakupów Artykułów Pierwszej Potrzeby, a na zlecenie rządu objął zarząd komisaryczny fabryki w Żyrardowie. W 1930 przyjął propozycję wicepremiera Eugeniusza Kwiatkowskiego, by objąć kierownictwo w fabryce Scheiblera i Grohmana w Łodzi. Uratował kilka wielkich firm przed bankructwem, tworzył też różne zrzeszenia przedsiębiorców[6]. Był właścicielem dworu w Ciechankach, który był pierwszą realizacją architektoniczną jego syna[7].

W czasie II wojny światowej przejął obowiązki po gen. Aleksandrze Osińskim i stanął na czele Polskiego Czerwonego Krzyża[8]. Zmarł w 1951 w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim, kwatera 214 rząd 1, miejsce 8[1].

Opis zmieniającej się sytuacji majątkowej Wacława Lacherta pojawił się m.in. we wspomnieniach spisanych przez jego syna, Zygmunta: Przed pierwszą wojną Ojciec mój był milionerem. Stracił wszystko w Rosji. Zostały tylko Ciechanki. Pracą swoją stanął znów na nogi i w okresie międzywojennym był bogatym człowiekiem. [...] Druga wojna zrujnowała nas doszczętnie. Rodzice mieszkali jakiś czas [...] w Szczecinie. Ojciec uratował kilka krów, od których sprzedawał mleko i z tego żyli[9]. Po śmierci Wacława Lacherta rodzina przekazała jego dwór literatom. Potem w majątku zorganizowano Państwowy Ośrodek Maszynowy, co przyczyniło się do degradacji dworu i jego otoczenia[10].

Życie prywatne

9 września 1899 r. poślubił Wandę Lipską, córkę Agaty z Bugajskich i Michała Lipskiego herbu Grabie. Ojciec Bohdana, Marii Jadwigi, Zygmunta, Anny, Czesława[11].

Przypisy

  1. a b c Bohdan Lachert. stacjamuranow.art.pl. [dostęp 2014-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 października 2014)].
  2. Beata Chomątowska: Lachert i Szanajca. Architekci awangardy. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2014, s. 48. ISBN 978-83-7536-837-6.
  3. Beata Chomątowska: Lachert i Szanajca. Architekci awangardy. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2014, s. 49. ISBN 978-83-7536-837-6.
  4. Beata Chomątowska: Lachert i Szanajca. Architekci awangardy. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2014, s. 50. ISBN 978-83-7536-837-6.
  5. Beata Chomątowska: Lachert i Szanajca. Architekci awangardy. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2014, s. 51. ISBN 978-83-7536-837-6.
  6. Beata Chomątowska: Lachert i Szanajca. Architekci awangardy. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2014, s. 52. ISBN 978-83-7536-837-6.
  7. Beata Chomątowska: Lachert i Szanajca. Architekci awangardy. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2014, s. 60. ISBN 978-83-7536-837-6.
  8. Beata Chomątowska: Lachert i Szanajca. Architekci awangardy. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2014, s. 249. ISBN 978-83-7536-837-6.
  9. Beata Chomątowska: Lachert i Szanajca. Architekci awangardy. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2014, s. 283. ISBN 978-83-7536-837-6.
  10. Beata Chomątowska: Lachert i Szanajca. Architekci awangardy. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2014, s. 284. ISBN 978-83-7536-837-6.
  11. Monika Sznajderman Fałszerze pieprzu, s. 172 i nst.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Wacław Lachert grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Nagrobek na cmentarzu powązkowskim