Wacław Markert

Wacław Markert
Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1898
Łódź

Data i miejsce śmierci

9 stycznia 1992
Łódź

profesor nauk medycznych
Specjalność: choroby wewnętrzne
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

25 marca 1945

Profesura

30 sierpnia 1947

Doktor honoris causa
Akademia Medyczna w Łodzi – 1978
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski
Uniwersytet Łódzki
Akademia Medyczna w Łodzi
Wojskowa Akademia Medyczna

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej
Grobowiec Wacława Markerta na Starym Cmentarzu w Łodzi

Wacław Henryk Markert (ur. 13 stycznia 1898 w Łodzi[1][2], zm. 9 stycznia 1992 w Łodzi[1][3]) – polski lekarz internista, profesor.

Życiorys

Syn Henryka i Wandy z d. Barcz[1][4]. W 1917 ukończył 2 Gimnazjum Filologiczne w Łodzi[2] i podjął studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim[1]. Od 1918 służył jako ochotnik w 3 pułku ułanów Dzieci Warszawy, walczył w wojnie polsko-ukraińskiej, dostał się do niewoli ukraińskiej w czasie walk pod Bełzem, skąd po trzech miesiącach zbiegł. Uczestniczył także w wojnie polsko-bolszewickiej[1][4]. Od lata 1920 służył w Wojskowym Szpitalu Epidemicznym w Kopyczyńcach[2]. W 1921 został przeniesiony do rezerwy i powrócił na studia[1][4].

W 1924 ukończył studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, jeszcze przed końcem studiów rozpoczął pracę jako wolontariusz w macierzystej uczelni w II Klinice Chorób Wewnętrznych. W tym charakterze pracował do 1928. Od 1928 do maja 1938 był tam zatrudniony jako asystent, od czerwca 1938 jako tzw. asystent tytularny[1].

We wrześniu 1939 zgłosił się do służby wojskowej jako ochotnik i został mianowany zastępcą dowódcy Szpitala Polowego nr 202[2]. Uczestniczył w walkach nad Bzurą, dostał się do niewoli niemieckiej 17 września 1939, ale zwolniono go w marcu 1940 (został wyreklamowany jako lekarz). Od 1 kwietnia 1941 pracował w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie[1]. W tym charakterze uczestniczył w powstaniu warszawskim[5]. Po upadku powstania przebywał w Milanówku, gdzie pracował w Zakładzie Domu Miłosierdzia im. ks. Boduina[1].

Od marca 1945 pracował ponownie w II Klinice Chorób Wewnętrznych Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, początkowo jako adiunkt. Już 25 marca 1945 przedstawił tam rozprawę habilitacyjną Imidazole we krwi i moczu w chorobach narządu krążenia w okresie przewlekłej niewydolności oraz w chorobach wątroby i nerek i uzyskał uprawnienia veniam legendi[1]. 30 sierpnia 1947 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a od 1 września 1947 został kierownikiem III Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Łódzkiego. Pracę tę kontynuował po włączeniu Wydziału w 1950 w struktury Akademii Medycznej w Łodzi, w latach 1952–1953 był prodziekanem Wydziału Lekarskiego, w latach 1953–1955 prorektorem AM ds. klinicznych. 28 marca 1957 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Przeszedł na emeryturę w 1968[1][2]. W 1952 należał do założycieli działu klinicznego łódzkiego Instytutu Medycyny Pracy[1]. Równocześnie w latach 1958–1963 kierował Katedrą Chorób Wewnętrznych powstałej w 1958 Wojskowej Akademii Medycznej[1][2][6]. Był założycielem i redaktorem czasopisma naukowego „Folia Medica Lodziensia”.

W 1978 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Medycznej w Łodzi[2]. Był jednym z inicjatorów reaktywacji po II wojnie światowej Łódzkiego Towarzystwa Naukowego[2]. Otrzymał godność członka honorowego ŁTN[7]. Był także członkiem Towarzystwa Internistów Polskich (od 1928, od 1970 członkiem honorowym), Polskiego Towarzystwa Lekarskiego (od 1928, od 1984 członkiem honorowym), członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Ftizjopneumonologicznego (od 1976)[2].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Jan Fijałek Profesor Wacław Markert. Życiorys naukowy, w: Sylwetki uczonych łódzkich. Zeszyt 17. Profesor Wacław Markert, wyd. ŁTN, Łódź 1994, s. 5-13
  2. ↑ a b c d e f g h i Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2, wyd. Interpress, Warszawa 1989, s. 805
  3. ↑ Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3, wyd. Interpress, Warszawa 1993, s. 873
  4. ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 466.
  5. ↑ Wacław Markert. lekarzepowstania.pl. [dostęp 2018-03-21].
  6. ↑ Krystyna Breker. Poczet doktorów honoris causa Akademii Medycznej i Wojskowej Akademii Medycznej. „Kronikarz”. Nr 1-2 (17), s. 57, 2002/2003. 
  7. ↑ Członkowie honorowi ŁTN. ltn.lodz.pl. [dostęp 2018-03-21].
  8. ↑ M.P. z 1954 r. nr 99, poz. 1213.
  9. ↑ M.P. z 1955 r. nr 125, poz. 1624.

Media użyte na tej stronie