Wacław Ołtuszewski

Wacław Ołtuszewski (ur. 17 października 1901, zm. 12 lipca 1955) – polski botanik-palinolog.

Życiorys

Rodzina

Wacław Ołtuszewski urodził się w Węgrowie, a jego rodzicami byli Jan Ołtuszewski, właściciel 30–hektarowego majątku oraz Antonina z domu Podbielska. Od 1932 jego żoną była Karolina z Trzeciaków, nauczycielka i mieli córkę Grażynę (1934–1975)[1].

Wykształcenie i działalność naukowa

Uczęszczał do szkół w Węgrowie oraz Lublinie i w 1923 w tutejszym gimnazjum im. Staszica jako eksternista zdał egzamin maturalny[2]. Od 1924 do 1928 był studentem Wydziału Matematyczno–Przyrodniczego Uniwersytetu Poznańskiego na którym studiował biologię oraz specjalizował się w botanice w której nauczycielem prowadzącym był profesor Adam Wodziczko[1]. Do wybuchu II wojny światowej uczył w Rydzynie w gimnazjum Sułkowskich (w charakterze przyrodnika)[3] oraz prowadząc równocześnie badania naukowe z zakresu palinologii. W 1939 po napisaniu pracy: Historia lasów Pojezierza Suwalsko-Augustowskiego w świetle analizy pyłkowej uzyskał stopień doktora nauk ścisłych[1].

Popularyzował także wiedzę przyrodniczą. Jako delegat Wojewódzkiego Komitetu Ochrony Przyrody na powiat leszczyński zajmował się inwentaryzacją pomników i zabytków przyrody tego rejonu, które ogłaszał drukiem[1].

II wojna światowa i czasy powojenne

Przed wybuchem wojny był oficerem rezerwy 58 pułku piechoty w stopniu podporucznika. W maju 1939 r. został powołany do służby w batalionie Obrony Narodowej „Leszno” na stanowisko dowódcy III plutonu kompanii ON „Leszno II”[4]. W jego składzie walczył w kampanii wrześniowej 1939[2]. W okresie okupacji przebywał w oficerskich obozach jenieckich w Stargardzie, Kluczborku i Murnau VII A, w których uczestniczył w pracach oświatowych oraz był wykładowcą biologii na kursach nauczycielskich. Do kraju wrócił w czerwcu 1945 i zatrudnił się w kościańskim gimnazjum i liceum. Na Wydziale Lekarskim UP od 1946 pracował na stanowisku adiunkta Zakładu Biologii Ogólnej. Od 1952 adiunkt Katedry Botaniki Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu. Tytuł docenta uzyskał w 1955[1].

Dorobek

W jego dorobku znajduje się ogółem 20 prac z palinologii, dendrologii i ochrony przyrody, które opublikował. Pod względem palinologicznym w 1947 opracował torfowiska okolic Łodzi, rok później Łeby i południowo–zachodniej Wielkopolski oraz Pomorza w 1954. Pod względem drzewoznawstwa opracowywał parki podworskie Wielkopolski oraz pozostawiając w rękopisie wiele materiałów[1]. Zamierzenia współpracy naukowej z przedstawicielami innych dyscyplin przerwała śmierć[5]. Pochowany na cmentarzu junikowskim w Poznaniu (pole 6-5-A-5)[6].

Grób Wacława Ołtuszewskiego na Cmentarzu Junikowo

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981 ↓, s. 528.
  2. ↑ a b Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp: 28 VI 2017 r.].
  3. ↑ T.W. Nowacki, Gimnazjum im. Sułkowskich w Rydzynie jako szkoła doświadczalna, „Rozprawy z Dziejów Oświaty”, 1992, 35, s. 167.
  4. ↑ Maciej Bednarek, Obrona Narodowa II RP 1937-1939 - Batalion ON "Leszno", obronanarodowa1939.pl [dostęp 2019-08-14] (pol.).
  5. ↑ T. Wiślański, Józef Kostrzewski jako rzecznik współpracy między naukami, "Slavia Antiqua", 32, 1989/90, s. 50.
  6. ↑ Umiejscowienie grobu na portalu Poznańskie cmentarze [dostęp: 28 VI 2017 r.]

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Grób Wacława Ołtuszewskiego.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
grób Wacława Ołtuszewskiego na Cmentarzu Junikowo