Wacław Sitkowski
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 12 lutego 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1 kwietnia 2010 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | kardiochirurg |
| Tytuł naukowy | profesor nauk medycznych |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
    | |
Wacław Stanisław Sitkowski (ur. 12 lutego 1924 w Warszawie, zm. 1 kwietnia 2010 tamże[1]) – polski lekarz, kardiochirurg, profesor nauk medycznych, powstaniec warszawski.
Jeden z pionierów polskiej kardiochirurgii, nauczyciel polskich kardiochirurgów, w tym Zbigniewa Religi[1][2].
Życiorys
Syn Wacława i Jadwigi[3]. Absolwent Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, maturę zdał na tajnych kompletach. Następnie w 1942 w ramach tajnego nauczania podjął studia w Prywatnej Szkole Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego prowadzonej przez Jana Zaorskiego. Jednocześnie od 1940 do 1944 był laborantem rentgenowskim w Szpitalu Kolejowym w Warszawie[2]. Jako żołnierz Armii Krajowej brał udział w powstaniu warszawskim (pseud. Wacek, Junior). 28 września 1944 awansowany do stopnia podporucznika rezerwy. Po upadku powstania więziony w Stalagu IV B[1].
Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do studiowania medycyny, kształcił się w Leuven[1], po powrocie do Polski w 1947 uzyskał dyplom na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego[4]. W tym samym roku podjął pracę w Klinice Chirurgicznej Instytutu Gruźlicy kierowanej przez Leona Manteuffla-Szoege, pozostawał z nią związany do 1969, dochodząc do stanowiska kierownika oddziału. W międzyczasie przez kilka lat zatrudniony również w Oddziale Chirurgicznym Instytutu Onkologii pod kierunkiem Tadeusza Koszarowskiego. W czasie kilkuletniej służby wojskowej przez rok kierował oddziałem zabiegowym Sanatorium Wojskowego w Otwocku[1][2].
Wacław Sitkowski doktoryzował się w 1952 na Akademii Medycznej w Warszawie na podstawie pracy Leczenie operacyjne ślinianek. Habilitował się w 1964 w oparciu o rozprawę zatytułowaną Leczenie operacyjne zwężenia lewego ujścia tętniczego[2]. Tytuł profesora nauk medycznych otrzymał w 1979[4].
W latach 1958–1959 stał na czele oddziału torakochirurgicznego w Otwocku[1][2], zaczął wówczas przeprowadzać tam operacje resekcji płuc. W Dziekanowie Leśnym wprowadził badania bronchoskopowe, a w Sanatorium Gruźlicy Kostno-Stawowej metody leczenia gruźlicy kręgosłupa[2]. W 1961 z ramienia Światowej Organizacji Zdrowia wyjechał na rok do Konga[1]. Od 1964 jako konsultant kardiochirurgii współpracował z Akademią Medyczną w Krakowie, gdzie wprowadzał różne metody leczenia chirurgicznego chorób serca. Kardiochirurgią zajął się szczególnie po objęciu w 1969 stanowiska ordynatora oddziału chirurgii stołecznego Szpitala Wolskiego[2], który pod jego kierownictwem stał się wiodącym ośrodkiem kardiochirurgicznym[1]. W 1980 został kierownikiem II Kliniki Kardiochirurgii Instytutu Kardiologii, którym był do czasu przejścia na emeryturę w 1994[2].
Wacław Sitkowski zaliczany jest do pionierów kardiochirurgii polskiej. Brał udział w pierwszej w Polsce operacji na otwartym sercu. Uczestniczył we wprowadzaniu do praktyki klinicznej i rozpowszechniania w polskich ośrodkach krążenia pozaustrojowego. Był autorem pionierskich operacji w tym wszczepienia zastawki aorty, przeprowadził pierwszy opublikowany przypadek zeszycia ubytku międzykomorowego spowodowanego przez zawał[2]. W 1967 operował poetkę Halinę Poświatowską – podjął się wszczepienia sztucznej zastawki mitralnej, ale pacjentka zmarła w wyniku powikłań pooperacyjnych[5].
Zmarł 1 kwietnia 2010. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 191–2–26/27)[6].
W filmie Bogowie (2014) w postać Wacława Sitkowskiego wcielił się Jan Englert[7].
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2004)[8]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1976)
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1989)
- Warszawski Krzyż Powstańczy (1983)[1]
- Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (1955)[9]
- Odznaka „Za zasługi dla województwa krośnieńskiego” (1985)[10]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Wacław Stanisław Sitkowski. 1944.pl. [dostęp 2014-09-13].
- ↑ a b c d e f g h i Wspomnienia o prof. dr. hab. n. med. Wacławie Sitkowskim. termedia.pl, 30 czerwca 2010. [dostęp 2014-09-13].
- ↑ Wacław Sitkowski. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-09-27].
- ↑ a b Prof. dr hab. Wacław Sitkowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2014-09-13].
- ↑ Kalina Błażejowska: Uparte serce. Biografia Poświatowskiej. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2014.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: SITKOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-02-22].
- ↑ Bogowie w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2014-09-13].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 września 2004 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2005 r. nr 3, poz. 25).
- ↑ Zarządzenie Ministra Zdrowia z dnia 24 sierpnia 1955 r. w sprawie nadania odznaki „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (M.P. z 1955 r. nr 80, poz. 959).
- ↑ 30-lecie koła PTL w Sanoku. „Nowiny”. nr 122, s. 2, 27 maja 1985. [dostęp 2017-08-20].
Media użyte na tej stronie
Baretka: Warszawski Krzyż Powstańczy
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Wacława Sitkowskiego na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 191, rząd 2, grób 26, 27)