Wacław Sokolewicz

Wacław Sokolewicz
	podpułkownik farmaceuta
Data i miejsce urodzenia	7 września 1887 ; Warszawa, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	1940 ; Charków, USRR, ZSRR
	Przebieg służby
Lata służby	1915–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Departament Zdrowia MSWojsk.
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka
Późniejsza praca	Ministerstwo Opieki Społecznej
	Odznaczenia
	;

Wacław Sokolewicz (ur. 7 września 1887 w Warszawie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – magister farmacji, podpułkownik farmaceuta Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Wacław Sokolewicz urodził się 7 września 1887 w Warszawie, w rodzinie Józefa i Barbary z Pawłowskich. Od 1915 był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie. 22 kwietnia 1921 został zatwierdzony w stopniu majora aptekarza z dniem 1 kwietnia 1920, w grupie oficerów „byłych Legionów Polskich”^[1]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa aptekarzy. Od 1923 do początku 1931 pełnił służbę w Departamencie Sanitarnym (Zdrowia) Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, pozostając na ewidencji 1 batalionu sanitarnego^[2]^[3]^[4].

31 marca 1924 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 1. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa aptekarzy^[5]. Z dniem 31 stycznia 1931 został przeniesiony w stan nieczynny, bez prawa do poborów, na okres 12 miesięcy^[6]. 31 stycznia 1932 Minister Spraw Wojskowych przedłużył mu stan nieczynny o kolejnych osiem miesięcy^[7]^[8]. Z dniem 31 lipca 1932 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu podpułkownika^[9]. W 1934 pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III i posiadał przydział mobilizacyjny do Kadry Zapasowej 1 Szpitala Okręgowego w Warszawie^[10]. Naczelnik Wydziału Nadzoru Farmaceutycznego w Departamencie Służby Zdrowia Ministerstwa Opieki Społecznej w Warszawie^[11]. W 1939 nie zmobilizowany.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 po agresji ZSRR na Polskę dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady^[12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości "Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów".

Ordery i odznaczenia

Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932)^[13]
Krzyż Walecznych
Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[14]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Odznaka pamiątkowa „Krzyż Legionowy”
Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej
Odznaka pamiątkowa Więźniów Ideowych
Order Zasługi Medycznej I klasy (Rumunia)

Zobacz też

Przypisy

↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 17 z 30 kwietnia 1921 r. s. 863.
↑ Rocznik oficerski 1923 s. 24, 1126, 1210.
↑ Rocznik oficerski 1924 s. 24, 1120, 1092.
↑ Rocznik oficerski 1928 s. 719, 747.
↑ Od 1937 w miejsce grupy aptekarzy, w korpusie oficerów sanitarnych została utworzona grupa farmaceutów, w korpusie oficerów służby zdrowia.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 1 z 28 stycznia 1931 r. s. 32.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 6 z 23 marca 1932 r. s. 356.
↑ Rocznik oficerski 1932 s. 337.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 10 z 16 sierpnia 1932 r. s. 361.
↑ Rocznik oficerski rezerw 1934 s. 378, 741.
↑ Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski ... s. 1160, 1443.
↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia

Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
Rocznik oficerski rezerw 1934.
Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, Biuro Propagandy Polskiej Medycyny przy Naczelnej Izbie Lekarskiej, Warszawa 1936.
Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003. s. 500. [dostęp 2015-01-13].
Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914–1939. Wacław Sokolewicz. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2015-01-13].

[1] Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 17 z 30 kwietnia 1921 r. s. 863.

[2] Rocznik oficerski 1923 s. 24, 1126, 1210.

[3] Rocznik oficerski 1924 s. 24, 1120, 1092.

[4] Rocznik oficerski 1928 s. 719, 747.

[5] Od 1937 w miejsce grupy aptekarzy, w korpusie oficerów sanitarnych została utworzona grupa farmaceutów, w korpusie oficerów służby zdrowia.

[6] Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 1 z 28 stycznia 1931 r. s. 32.

[7] Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 6 z 23 marca 1932 r. s. 356.

[8] Rocznik oficerski 1932 s. 337.

[9] Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 10 z 16 sierpnia 1932 r. s. 361.

[10] Rocznik oficerski rezerw 1934 s. 378, 741.

[11] Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski ... s. 1160, 1443.

[12] M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885

[13] M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[14] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne