Wacław Tułodziecki

Wacław Tułodziecki
Data i miejsce urodzenia	13 sierpnia 1904 ; Skępe
Data i miejsce śmierci	24 października 1985 ; Warszawa
	Minister oświaty
Okres	od 27 października 1959; do 11 listopada 1966
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Władysław Bieńkowski
Następca	Henryk Jabłoński
	Odznaczenia

Grób Wacława Tułodzieckiego i jego żony Ireny na Powązkach; Warszawa, 23 lipca 2008

Wacław Tułodziecki (ur. 13 sierpnia 1904 w Skępem, zm. 24 października 1985 w Warszawie) – polski nauczyciel i polityk, dyrektor Instytutu Głuchoniemych w Warszawie. Minister oświaty (1959–1966) oraz poseł na Sejm PRL II, III i V kadencji.

Życiorys

Syn Stanisława i Katarzyny. Ukończył Seminarium Nauczycielskie w Wymyślinie, po czym podjął pracę w charakterze nauczyciela w Grąbcu (1924–1928). W 1928 został absolwentem Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej w Warszawie i nauczycielem w Szkole Podstawowej nr 156 w Warszawie (którym był do 1939). W latach 1932–1938 sprawował funkcję sekretarza generalnego Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. W okresie II wojny światowej organizator i działacz Tajnej Organizacji Nauczycielskiej. Od 1939 do 1948 uczył w Szkole Podstawowej nr 60, będąc jej kierownikiem. W latach 1948–1955 sprawował funkcję dyrektora Instytutu Głuchoniemych w Warszawie. Następnie (do 1956) był dyrektorem Zaocznego Studium Nauczycielskiego Pedagogiki Specjalnej. W latach 1956–1959 pełnił funkcje dyrektora Departamentu Zakładów Wychowawczych i Szkół Specjalnych w Ministerstwie Oświaty i sekretarza Centralnej Rady Związków Zawodowych (od 1957 będąc jednocześnie wiceprzewodniczącym zarządu głównego Związku Nauczycielstwa Polskiego).

W latach 1922–1948 należał do Polskiej Partii Socjalistycznej, z której został wykluczony na krótko przed zjednoczeniem „lubelskiej” PPS z Polską Partią Robotniczą. Od 1956 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Od 27 października 1959 do 11 listopada 1966 był ministrem oświaty w rządach Józefa Cyrankiewicza. W latach 1957–1965 i 1969–1972 sprawował mandat posła na Sejm PRL II, III i V kadencji. W czerwcu 1968 wszedł w skład Komitetu Przygotowawczego obchodów 500. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika^[1].

Odznaczony m.in. dwukrotnie Orderem Sztandaru Pracy I (raz w 1964)^[2] oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”^[3]^[4].

Żonaty z Ireną Tułodziecką (1920–2004). Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A31-tuje-6)^[5].

Przypisy

↑ „Urania”, nr 3 z marca 1969, s. 85
↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.
↑ „Życie Warszawy”, nr 252 z 28 października 1985, s. 12 (nekrolog)
↑ „Życie Warszawy”, nr 254 z 30 października 1985, s. 12 (nekrolog)
↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie

Bibliografia

Wacław Tułodziecki, w: Leksykon historii Polski, Warszawa 1995
Informacje w BIP IPN

Linki zewnętrzne

Nota biograficzna na stronie gminy Skępe. skepe.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-20)].
Profil na stronie Biblioteki Sejmowej

[1] „Urania”, nr 3 z marca 1969, s. 85

[2] Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.

[3] „Życie Warszawy”, nr 252 z 28 października 1985, s. 12 (nekrolog)

[4] „Życie Warszawy”, nr 254 z 30 października 1985, s. 12 (nekrolog)

[5] Wyszukiwarka grobów w Warszawie

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Wacław Tułodziecki

Spis treści

Życiorys

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Data i miejsce urodzenia	13 sierpnia 1904 Skępe
Data i miejsce śmierci	24 października 1985 Warszawa
Minister oświaty
Okres	od 27 października 1959 do 11 listopada 1966
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Władysław Bieńkowski
Następca	Henryk Jabłoński
Odznaczenia