Wacław Zaleski (polityk)

Wacław Zaleski

Zdjęcie Wacława pochodzące z Austriackiej Biblioteki Narodowej.
Zaleski Hrabia
Wacław hr. Zaleski
Rodzina	Zalescy z Otoka herbu Dołęga
Data i miejsce urodzenia	28 czerwca 1868 Lwów
Data i miejsce śmierci	24 grudnia 1913 Martinsbrunn
Ojciec	Filip Zaleski
Matka	Aleksandra hr. Suchodolska h. Janina
Żona	Helena hr. Mycielska h. Dołęga
Dzieci	Aleksander, Roman, Maria, Elżbieta, Teresa
Odznaczenia

Wacław Michał Artur Zaleski herbu własnego (ur. 28 czerwca 1868 we Lwowie, zm. 24 grudnia 1913 w Martinsbrunn k. Meranu) – hrabia, doktor obojga praw, austro-węgierski polityk – konserwatysta, wielokrotny minister rolnictwa^[1] i skarbu w rządzie Austrii (m.in. w rządzie Richarda Bienertha^[2]), szambelan cesarza Franciszka Józefa I, poseł do Rady Państwa w Wiedniu wybrany w 1911 roku^[3], właściciel tabularny kluczy: Ostapie, Zarubińce, Ostra Mogiła, Korolówka w powiecie skałckim i Skwarzawa z Lipnikami w powiecie złoczowskim oraz Krzywe w powiecie brzeżańskim^[4].

Życiorys

Był synem Filipa. Z małżeństwa z Heleną hr. Mycielską pochodzili: Aleksander Filip Józef, Roman Franciszek Feliks, Maria Anna – żona Antoniego Dzierżykraj-Morawskiego^[5], Elżbieta Izabela Maria i Teresa Antonina Maria. Nadanie tytułu hrabiowskiego (dyplom) miało miejsce 28 lutego 1914 roku, natomiast Najwyższe Postanowienie (reskrypt odręczny) cesarskie jest z dnia 28 października 1913 roku^[6]

Studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim i Wiedeńskim. W 1890 roku rozpoczął pracę w Namiestnictwie dolno-austriackim. Po roku przeniesiony na stanowisko koncepisty do starostwa w Krakowie. W 1893 roku przeszedł do Ministerstwa Rolnictwa, skąd przeniesiony został do Namiestnictwa we Lwowie na stanowisko sekretarza Prezydium. W 1898 roku mianowany starostą, trzy lata potem przeszedł do ministerstwa spraw wewnętrznych. Został prezesem rady nadzorczej Towarzystwa Budowy Tanich Domów dla Urzędników we Lwowie^[7]. Pod koniec 1906 roku ze stanowiska szefa Prezydium Namiestnictwa został mianowany szefem sekcji w Ministerstw Rolnictwa^[8]. W 1911 roku powołany na stanowisko ministra Galicji^[6].

Był znany z pobożności i działalności charytatywnej. Szczególną życzliwością i zaufaniem darzył go papież Pius X, który – jak pisze Helena Morawska-Stec – „powierzył mu misję prowadzenia w jego imieniu wstępnych rokowań z rządem francuskim w sprawie nawiązania konkordatu z Watykanem. W związku z tym wielokrotnie był wzywany przez Ojca Świętego na prywatne audiencje”. Jego zasługi dla Kościoła zostały docenione. Papież udekorował go Wielką Wstęgą i Krzyżem Papieskim Orderu Świętego Grobu. Ponadto nieco później otrzymał w darze od Ojca Świętego papieski biret i collare z mankietami oraz fotografię Piusa X z autografem.

Był wyróżniany przez cesarza Franciszka Józefa. Przed 1906 otrzymał tytuł c. k. radcy dworu. W 1911 roku otrzymał tytuł rzeczywistego tajnego c. k. radcy dworu, a rok później Wielką Wstęgę ze Złotym Łańcuchem Orderu Korony Żelaznej. Oprócz powyższych odznaczeń otrzymał także: Wielką Wstęgę rumuńskiego Orderu Karola, francuski Order Zasługi Rolniczej, a także perski Order Lwa i Słońca.

Został pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie^[9][10].

Przypisy

Bibliografia

• Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powszechna, Wydawnictwo Gutenberga, Kraków 1932, str. 250
• K. Ostaszewski-Barański, Wacław Michał Zaleski (1799-1849), Zarys biograficzny, Lwów 1921
• T. Lenczewski, Genealogia rodów utytułowanych – ut.41.1.5
• Baza Jerzego ks. Czartoryskiego – cz.I006434
• S. Górzyński, Arystokracja polska w Galicji. Studium heraldyczno–genealogiczne, Warszawa 2009, s. 400-401.
• Wacław Zaleski – katolicki mąż stanu. absta.pl