Waco CG-13
| ||
 | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Stany Zjednoczone | |
| Producent | Waco Aircraft Company | |
| Typ | ciężki szybowiec desantowy | |
| Konstrukcja | górnopłat zastrzałowy o konstrukcji mieszanej | |
| Załoga | 2 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | marzec 1943 | |
| Lata produkcji | 1943–1944 | |
| Wycofanie ze służby | 1947 | |
| Dane techniczne | ||
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 26,21 m | |
| Długość | 16,46 m | |
| Wysokość | 6,07 m | |
| Powierzchnia nośna | 81,10 m² | |
| Masa | ||
| Własna | 3 946 kg | |
| Użyteczna | 4 672 kg | |
| Startowa | 8 573 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 315 km/h | |
| Prędkość minimalna | 134 km/h | |
| Prędkość holowania | 220 km/h | |
| Dane operacyjne | ||
| Przestrzeń ładunkowa | ||
| 40 żołnierzy z pełnym wyposażeniem lub samochód Jeep z haubicą M2 kal. 105 mm wraz z obsługą lub 1,5-tonowy samochód | ||
| Użytkownicy | ||
| Stany Zjednoczone | ||
Waco CG-13 – amerykański ciężki szybowiec transportowy z okresu II wojny światowej.
Historia
Pod koniec 1941 roku dowództwo Korpusu Powietrznego Armii Stanów Zjednoczonych wykorzystując doświadczenia z budowy szybowców w Wielkiej Brytanii zwróciło się do wytwórni Waco Aircraft Company z Troy w stanie Ohio o opracowanie ciężkiego szybowca transportowego zdolnego do przewozu co najmniej trzydziestu żołnierzy i będącego zdolnym do przewozu ciężkich dział i pojazdów.
Wytwórnia która zakończyła właśnie opracowywanie szybowca CG-4, w połowie 1942 roku rozpoczęła opracowywanie zleconego szybowca, który otrzymał oznaczenie Waco CG-13.
Prototyp szybowca CG-13 został opracowany na początku 1943 roku, a próby w locie odbyły się w marcu 1943 roku. W czasie tych prób tornado zniszczyło prototyp, ale prototyp do prób statycznych który użyto do dalszych badań potwierdził dobre właściwości szybowca.
W związku z tym wprowadzono go do produkcji seryjnej w dwóch wytwórniach Ford Motor Company i w wytwórni Northwestern Aerinautical Company. Łącznie wyprodukowano 132 szybowce Waco CG-13A nie licząc prototypów, których zbudowano 7.
Użycie w lotnictwie
Szybowce Waco CG-13 były użytkowane w amerykańskich wojskach powietrznodesantowych w trakcie II wojny światowej i zaraz po niej. Ostatnie z szybowców wycofano z użycia w 1947 roku.
Do ich holowania używano samolotów transportowych Douglas C-47, Curtiss C-46 i Douglas C-54.
Opis konstrukcji
Szybowiec Waco CG-13A to górnopłat zastrzałowy o konstrukcji mieszanej, metalowo-drewnianej.
Skrzydła dwudźwigarowe wykonane z drewna, pokryte cienką sklejką i dodatkowo kryte płótnem. Skrzydła wyposażone w lotki. Obrys prostokątny z zaokrąglonymi końcówkami. Zastrzał w kształcie litery V.
Kadłub o konstrukcji kratownicowej, wykonany ze spawanych rur stalowych i kryty płótnem. Sprzęt ładowano do szybowca od przodu, po podniesieniu do góry kabiny pilota. Ładownia po bokach miała dodatkowe drzwi. Podłoga szybowca w części ładunkowej została wzmocniona. W ładowani było miejsce dla 40 żołnierzy lub samochód Willys MB z haubicą M2 kal. 105 mm wraz z obsługą albo 1,5-tonowy samochód.
Podwozie trójpodporowe z podwoziem przednim o zdwojonych kołach.
Bibliografia
- Tadeusz Królikiewicz, Szybowce transportowe, Warszawa: MON, 1985, ISBN 83-11-07162-4, OCLC 750576901.
| Samoloty myśliwskie | |
|---|---|
| Samoloty bombowe i torpedowe | |
| Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
| Samoloty szkolne | |
| Samoloty transportowe i szybowce | |
| Śmigłowce | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne |
Media użyte na tej stronie
.svg)
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Waco XCG-13 cargo glider prototype. (Note roundel type and positioning.)
Roundel used by US armed forces from 6 May 1942 to 28 June 1943 when white bars and a red outline were added as the result of studies which showed that shape was more important than color from a distance.
Autor: NiD.29, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Roundel used by all US armed forces from 31 July 1943 to 14 January 1947, replacing roundel having red outline, or no outline, but with white bars, and was replaced some nine months before the USAF was formed, by roundel having a single lengthwise red bar inset in white bars (bisecting them), giving the insignia the trio of red-white-red stripes evocative of the non-canton areas of the Flag of the United States.
Roundel used by the United States armed forces from 19 August 1919 to 6 May 1942 until red dot removed to avoid confusion with Japanese insignia. Superseded very similar roundel whose colors and proportions differed slightly - the original version having the colors from the US flag, and a center dot 1/3 of the outer radius. This version has a center dot constrained by the inner vertices of the star, a size that does not translate into an even fraction.