Wake (album Dead Can Dance)

Wake – album kompilacyjny zespołu Dead Can Dance, wydany 5 maja 2003 roku nakładem wytwórni 4AD. Miał zastąpić box set Dead Can Dance (1981–1998) po jego wyprzedaniu^[1].

Lista utworów

Zestaw utworów na płycie CD^[1]:

Disc 1:

1.	Frontier (Demo)	3:00
2.	Anywhere Out Of The World	5:07
3.	Enigma Of The Absolute	4:14
4.	Carnival Of Light	3:30
5.	In Power We Entrust The Love Advocated	4:10
6.	Summoning Of The Muse	4:57
7.	Windfall	3:31
8.	In The Kingdom Of The Blind The One-Eyed Are Kings	4:10
9.	The Host Of Seraphim	6:17
10.	Bird	5:00
11.	Cantara	5:58
12.	Severance	3:21
13.	Saltarello	2:36
14.	Black Sun	4:56
		1:00:47

Disc 2:

1.	Yulunga	6:57
2.	The Carnival Is Over	5:42
3.	The Lotus Eaters	6:42
4.	Rakim	5:38
5.	The Ubiquitous Mr. Lovegrove	6:14
6.	Sanvean	3:46
7.	Song Of The Nile	8:00
8.	The Spider's Stratagem	6:41
9.	I Can See Now	2:56
10.	American Dreaming	4:30
11.	Nierika	5:45
12.	How Fortunate The Man With None	9:09
		1:12:00

• kompozycja – Andrew Claxton (utwór 6 z drugiego dysku), Brendan Perry (wszystkie utwory z pierwszego dysku oraz 1 – 5 i 2 – 12 z drugiego), Lisa Gerrard (wszystkie utwory z pierwszego dysku oraz 2 – 8, 11 i 12 z drugiego)
• współprodukcja, remastering – John A. Rivers (utwory: 2, 3, 6, 7 i 11 z pierwszego dysku)
• remastering – John Dent (utwory: 1, 4, 5, 8, 9, 10, 12 z pierwszego oraz utwór 12 z drugiego)
• przeprowadzający wywiad – Dimitri Ehrlich
• udzielający wywiadu – Brendan Perry, Ivo Watts-Russell, Lisa Gerrard

Odbiór

Opinie krytyków

Recenzje
Publikacja	Ocena
AllMusic	[2]
PopMatters	8/10[3]
Prog Archives	[4]
RYM	3.88/5[5]
Release Magazine	8/10[6]

Według redakcji AllMusic „pozbawiony sesji radiowych, utworów na żywo i wcześniej niewydanych materiałów, ten 26-ścieżkowy przegląd skupia swoją uwagę na rozkwicie duetu pod koniec lat 80. i na początku lat 90. W tym okresie surowa formuła ciężkich, keyboardowych post-punkowych klimatów, otwierała się na coraz bardziej etnograficzne obsesje Lisy Gerrard na punkcie world-music, wraz z klasycznymi wpływami Brendana Perry’ego”. Album otrzymał 4,5 gwiazdki, a w końcowym podsumowaniu stwierdzono, iż „pozostaje [on] najlepszym punktem wyjścia dla tych, którzy szukają wejścia w ten wyjątkowy muzyczny świat”^[2].

Michael Keefe z magazynu PopMatters zauważa, że muzyczna tożsamość Lisy Gerrard i Brendana Perry’ego ukształtowała się na styku kultur Afryki, Bliskiego Wschodu i Europy Wschodniej oraz innych obszarów, a wpływy te są „dobrze reprezentowana w pięknie zapakowanej, dwupłytowej kolekcji Wake. Kompilatorzy wykonali godne podziwu zadanie, zbierając kluczowe utwory z kanonu DCD. Zamiast dążyć do sprawiedliwego i wyważonego zestawienia, postawili na najlepsze dzieła zespołu. Zamieścili również kilka rzadszych utworów, takich jak demo 'Frontier' z 1981 roku, dzięki któremu Ivo [Watts-Russell] podpisał kontrakt z Dead Can Dance z 4AD, oraz dwa utwory z EP-ki Garden of the Arcane Delights z 1984 roku, 'Bird' z A Passage in Time i 'The Lotus Eaters' z przerwanej sesji końcowej. Co najważniejsze, wszystkie utwory dobrze ze sobą współgrają”. W podsumowaniu recenzent stwierdza: „będziecie chcieli słuchać ich [utworów] w kółko. Jest to znakomity sampler Dead Can Dance, wyjątkowej grupy, której muzyka jest tak samo wspaniała teraz, jak w dniu jej wydania”^[3].

Kalle Malmstedt z Release Magazine stawia pytanie, czy warto było wydawać tę kompilację w sytuacji, gdy już wcześniej został wydany box set z największymi przebojami duetu. Odpowiada na nie twierdząco dodając, iż „wznowienie 26 ich piosenek jest aktem o znaczeniu kulturowym, niezależnie od tego, jak bardzo tandetne i komercyjne są prawdziwe motywy. Pozwolenie jeszcze większej liczbie słuchaczy na odkrycie nieco pretensjonalnego, ale oszałamiającego świata Brendana Perry'ego i Lisy Gerrard to naprawdę dobra rzecz. Wystarczy posłuchać pierwszej z tych dwóch płyt, by dać się wciągnąć w starożytny świat mroku i piękna, wykraczający poza to, co udaje się stworzyć jakiejkolwiek współczesnej muzyce. Gerrard i Perry wyczarowują obrazy dawno zaginionych wrzosowisk i zamków, boschowskich obrazów i czego tylko dusza zapragnie”, a „dwupłytowa kompilacja pozwala bardziej wybrednym słuchaczom odkryć ten przełomowy australijski duet”^[6].

Przypisy