Walancin Akudowicz

Walancin Akudowicz

Walancin Akudowicz (biał. Валянцін Васільевіч Акудовіч) (ur. 18 czerwca 1950 roku w Świsłoczy) – białoruski filozof-postmodernista, poeta, eseista i krytyk literacki. Od połowy lat 90. uznawany za kultową postać białoruskiego życia literackiego^[1].

Życiorys

W 1980 roku ukończył Instytut Literatury im. Gorkiego w Moskwie. Pracował jako ekspedytor w piekarni w Świsłoczy (1967–1968), tokarz i ślusarz w Mińskiej Fabryce Silników (1968–1969, 1970–1975). W latach 1969–1970 służył w armii. Następnie pracował w Domu Pionierów w Mińsku jako opiekun koła krajoznawczego (1980–1981). W latach 1986–1990 zastępca dyrektora Mińskiej Szkoły Turystyki. W latach 1991–1999 pracował w tygodniku Kultura jako redaktor działu, a potem zastępca redaktora naczelnego. Następnie (1999–2000) redaktor działu filozofii i literatury zagranicznej w piśmie "Krynica" oraz, przez pewien czas, w dzienniku "LiM". Jednocześnie był zastępcą redaktora naczelnego pisma filozoficznego "Fragmenty", wykładał w Kolegium Białoruskim (od 2001 roku). W latach 2004–2007 redaktor czasopisma filozoficznego "Pierekriostki" oraz kurator pisma literacko-filozoficznego Pamiż.

Jest autorem wielu publikacji o tematyce literackiej, kulturalnej i filozoficznej, w tym następujących książek: Miane niama. Rozdum na ruinach czaławieka[1] (1998), Razburyc' Paryż[2], Wajna kulturau, Archipelag Biełarus'[3], Biełarus' jak postmadernomy prajekt Boga, Metafizyka: situacyja roskwitu i sytuacyja zanjapadu, Dialogi z Bogam (wyd. pol. Dialogi z Bogiem, Kolegium Europy Wschodniej, Wrocław 2008), Kod adsutnasci.

Laureat wielu nagród m.in.: czasopism "LiM" (1993) i "Krynica" (1995), Białoruskiego Centrum Humanistycznego (1997), Białoruskiego PEN Klubu (2001), literackiej nagrody "Gliniany Wiales" (2007).

Przypisy