Walentin Rasputin

Walentin Rasputin

Валентин Григорьевич Распутин

Walentin Rasputin (2011)
Imię i nazwisko	Walentin Grigorjewicz Rasputin
Data i miejsce urodzenia	15 marca 1937 Ust-Uda, obwód irkucki
Data i miejsce śmierci	14 marca 2015 Moskwa
Narodowość	rosyjska
Język	rosyjski
Alma Mater	Irkucki Uniwersytet Państwowy
Dziedzina sztuki	proza, dramat, publicystyka
Ważne dzieła
Pożegnanie z Matiorą W ostatnią godzinę
Odznaczenia

Walentin Grigorjewicz Rasputin, ros. Валентин Григорьевич Распутин (ur. 15 marca 1937 w Ust-Uda, zm. 14 marca 2015 w Moskwie^[1][2]) – pisarz radziecki i rosyjski. W swych dziełach podejmował tematykę życia wiejskiego. Urodził się i dużą część życia przeżył w obwodzie irkuckim na Syberii Wschodniej.

Twórczość

Powieści

• 1966 – Kraj wozlje camogo nieba (ros. Край возле самого неба)
• 1967 – Czelowiek z etogo swieta (ros. Человек с этого света)
• 1967 – Pieniądze dla Marii (ros. Деньги для Марии)
• 1970 – W ostatnią godzinę (ros. Последний срок) – w Polsce wydana po raz pierwszy w 1974 przez Wydawnictwo Czytelnik, Warszawa; polskie tłumaczenie Tadeusz Gosk
• 1974 – Żyj i pamiętaj (ros. Живи и помни) – w Polsce wydana po raz pierwszy w 1977 przez Wydawnictwo Czytelnik, Warszawa; polskie tłumaczenie Jerzy Pański
• 1976 – Pożegnanie z Matiorą (ros. Прощание с Матёрой) – w Polsce wydana po raz pierwszy w 1979 przez PIW, Warszawa; polskie tłumaczenie Jerzy Litwiniuk
• 1985 – Pożar (ros. Пожар)
• 2004 – Docz Iwana, mać Iwana (ros. Дочь Ивана, мать Ивана)

Nowele i opowiadania

• 1973 – Uroki francuzskogo (ros. Уроки французского)
• 1981 – Natasza (ros. Наташа)
• 1981 – Szto pieriedać woronie (ros. Что передать вороне)
• 1981 – Wiek żywi – wiek ljubi (ros. Век живи – век люби)
• 1995 – W tu że zjemlju (ros. В ту же землю)
• Rudol'fio (ros. Рудольфио)
• Prodajotsja miedwieżja szkura (ros. Продаётся медвежья шкура)
• Wasilij i Wasilisa (ros. Василий и Василиса)

Szkice

• 1991 – Sibir', sibir' (ros. Сибирь, Сибирь)
• 1995 – Wniz po Lenie-riekie (ros. Вниз по Лене-реке)

Cykl opowiadań o Sienie Pozdniakowie (ros. Цикл рассказов о Сене Позднякове)

• 1994 – Sienia jediet (ros. Сеня едет)
• 1996 – Pominnyj dień (ros. Поминный день)
• 1997 – Wieczerom (ros. Вечером)
• 1997 – Nieżdanno-niegadanno (ros. Нежданно-негаданно)
• 1998 – Po-sosiedski (ros. По-соседски)

Przypisy

Bibliografia

• Biografia Rasputina na portalu Peoples.ru. [dostęp 2014-02-24]. (ros.).
• Biografia Rasputina na portalu Chronos. [dostęp 2014-02-24]. (ros.).

Linki zewnętrzne

• Aleksandra Urban-Podolan. Azykovyj obraz smerti v povesti Valentina Rasputina „Poslednij srok”. „Vestnik nauki Sibiri”, s. 189-198, 2013.