Walenty Dominik

Nagrobek Walentego Dominika na Cmentarzu Powązkowskim

Walenty Dominik (ur. 2 lutego 1891 w Dobczycach[1], zm. 14 stycznia 1944 w Warszawie) – chemik, profesor i dziekan Wydziału Leśnego SGGW.

Życiorys

Syn Jana i Teresy ze Stochów[1], brat Józefa Dominika. Po ukończeniu gimnazjum w Krakowie (w roku 1909) podjął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po dwóch latach przeniósł się na Wydział Chemiczny Politechniki Lwowskiej, który ukończył tuż przed wybuchem I wojny światowej. Powołany na stanowisko asystenta przez profesora Ignacego Mościckiego, w roku 1917 obronił pracę doktorską pod tytułem O potencjałach elektrochemicznych amalgamatów sodu i potasu. Była to siódma praca doktorska w działalności tej lwowskiej uczelni. W latach 1918–1919 uczestniczył w obronie Lwowa[1]. Od jesieni 1919 do końca 1922 pracował w fabryce AZOT w Jaworznie na stanowisku naczelnego chemika. Od stycznia 1923 kierował fabryką firmy POTAS uruchamiając produkcję żelazicyjanku potasu. Organizował i prowadził fabrykę chemiczną w Kwaczale i Krzeszowicach oraz był doradcą powstającej fabryki związków azotowych w Mościcach. W roku 1923 został powołany na stanowisko profesora w Katedrze Chemii Nieorganicznej SGGW, gdzie pracował do końca życia.

Był autorem 34 patentów i 70 prac naukowych w dziedzinie chemii nieorganicznej, chemii rolnej, chemicznej przeróbki drewna i środków ochrony roślin. Zarejestrował m.in. patenty dotyczące otrzymywania octu drzewnego i uzyskiwania z niego stężonego kwasu octowego, a także pozyskiwania nikotyny z miału tytoniowego. W dziedzinie nawozów azotowych opracował metodę przerobu chlorków metali alkalicznych na azotany za pomocą kwasu azotowego. Był autorem mieszanki napędowej do silników zawierającej spirytus z dodatkiem eteru.

Zorganizował Zakład Chemii Nieorganicznej. Opracował kurs chemii oraz ćwiczenia z chemii nieorganicznej dla studentów SGGW.

Był mężem Zofii z Jendryjasów[1] (1888–1967), ojcem Marii po mężu Zięborak (1920–1999), Stanisława Janusza (1922–1993) i Janusza (1926–2010)[2].

Zmarł na skutek wypadku na terenie uczelni. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 149-3-1)[3].

Ordery i odznaczenia

Patenty (wybór)

Przypisy

  1. a b c d Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 148.
  2. Powstańcze Biogramy - Stanisław Dominik, www.1944.pl [dostęp 2021-02-01] (pol.).
  3. Cmentarz Stare Powązki: WALENTY DOMINIK, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2021-02-01].
  4. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi na polu pracy naukowej”.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Walenty Dominik grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY 4.0
Nagrobek na Cmentarzu Powązkowskim