Walenty Titkow

Walenty Titkow

Data i miejsce urodzenia	2 listopada 1917 Równe, Republika Rosyjska pod okupacją Cesarstwa Niemieckiego
Data i miejsce śmierci	29 grudnia 2013 Warszawa, Polska
Poseł na Sejm PRL I, II i III kadencji
Okres	od 1952 do 1965
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Grób lekarza Jana Arnsztajna oraz Walentego Titkowa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Walenty Titkow (ur. 2 listopada 1917 w Równem, zm. 29 grudnia 2013 w Warszawie^[1][2]) – polski lekarz, oficer i polityk komunistyczny, poseł na Sejm PRL I, II i III kadencji.

Życiorys

Syn Marii i Mikołaja. Był członkiem Komunistycznego Związku Młodzieży Polski i Polskiej Partii Robotniczej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego.

W 1944 należał do korpusu oficerów polityczno-wychowawczych 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki^[3]. Od września do listopada 1944 był szefem Wydziału Polityczno-Wychowawczego Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w Warszawie, a następnie szefem Zarządu Polityczno-Wychowawczego Komendy Głównej MO. Od 1 października 1945 do 14 lutego 1948 był zastępcą Komendanta Głównego MO ds. polityczno-wychowawczych w stopniu pułkownika. Od 1950 do 1951 pełnił funkcję sekretarza propagandy w Komitecie Wojewódzkim PZPR w Katowicach. W okresie od 22 sierpnia 1951 do 18 lutego 1953 był I sekretarzem Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego PZPR, a w latach 1953–1955 I sekretarzem KW PZPR w Krakowie. Od 1953 do 1954 był zastępcą członka, a w następnie do 1968 członkiem Komitetu Centralnego PZPR. W latach 1955–1956 i 1957–1960 był kierownikiem, a od 1956 do 1957 zastępcą kierownika Wydziału Organizacyjnego KC PZPR. W okresie od 1 lutego 1960 do 24 lipca 1964 był I sekretarzem Komitetu Warszawskiego PZPR.

W latach 1952–1965 był posłem na Sejm PRL I, II i III kadencji z okręgów Mińsk Mazowiecki, Ostrołęka, Wola, przez dwie kadencje był zastępcą przewodniczącego Komisji Zdrowia i Kultury Fizycznej. W 1956 był redaktorem naczelnym „Trybuny Ludu”, a od 1964 do 1968 wiceministrem zdrowia i opieki społecznej.

Pochowany został na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C 20-2-1)^[4].

Jego żoną była Janina Arnsztajn-Titkow (1923–2010, wnuczka Franciszki Arnsztajnowej i prawnuczka Malwiny Meyerson). Był ojcem Andrzeja Titkowa (reżysera filmów dokumentalnych) i Olgi Titkow-Stokłosy (aktorki).

Odznaczenia

• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (4 października 1946)^[5]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (10 października 1945)^[6]

Przypisy

Bibliografia

• Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, bip.ipn.gov.pl [dostęp 2020-11-14] .
• Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa, bip.ipn.gov.pl [dostęp 2020-11-14] .
• Leksykon Historii Polski z 1995.
• Nekrolog w „Gazecie Wyborczej”.