Walenty Ziętara

Walenty Ziętara

Data i miejsce urodzenia	27 października 1948 Nowy Targ
Obywatelstwo	Polska
Pozycja	napastnik
Odznaczenia

Walenty Ziętara (ur. 27 października 1948 w Nowym Targ) – polski hokeista, reprezentant Polski, dwukrotny olimpijczyk (w Sapporo i Innsbrucku), uczestnik 11 turniejów mistrzostw świata. Trener i działacz hokejowy.

Jego synowie Marek i Piotr także zostali hokeistami.

Kariera

Występował w Podhalu Nowy Targ (1965-1979), Cracovii (wypożyczenie w 1968), ATSE Graz (1979) i EHC Dübendorf w II lidze szwajcarskiej (1980-1981, grający trener^[1]). Jako trener pracował w Szwajcarii, we Włoszech i w Podhalu Nowy Targ. Wywalczył 12 tytułów mistrza Polski (11 jak zawodnik i raz jako trener). W polskiej lidze rozegrał 467 spotkań i strzelił 380 goli. Trzykrotnie nagradzany nagrodą Złotego Kija (wynik rekordowy). Był kapitanem reprezentacji Polski, w której rozegrał 179 meczów i strzelił 72 gole. Uważany jest za jednego z najlepszych hokeistów Podhala i Polski. Pięciokrotnie był najlepszym strzelcem drużyny nowotarskiej w lidze: 1971 - 41 goli, 1971 - 35, 1974 - 46, 1976 - 24, 1979 - 27^[2]. W 1979 ogłosił zakończenie kariery zawodniczej^[3].

Radziecki trener kadry Polski Anatolij Jegorow wypowiedział się o nim: Gdybym naprzeciw niego ustawił hydrant wodny, to Ziętara i tak by się przez niego przebił. To prawdziwy magik z zaczarowaną laską^[4].

28 maja 2013 został Szefem Wyszkolenia w klubie MMKS Podhale Nowy Targ.

Wraz z synem Piotrem organizują obozy hokejowe dla młodzieży trenującej hokej na lodzie.

Sukcesy

Klubowe zawodnicze

• Złoty medal mistrzostw Polski (11 razy): 1966, 1969, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1978, 1979 z Podhalem Nowy Targ
• Srebrny medal mistrzostw Polski (1 raz): 1970 z Podhalem Nowy Targ
• Brązowy medal mistrzostw Polski (1 raz): 1968 z Podhalem Nowy Targ

Indywidualne

• Mistrzostwa Europy juniorów do lat 19 w hokeju na lodzie 1968^[5]:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców turnieju: 11 goli
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej turnieju: 11 punktów
  • Skład gwiazd turnieju
  • Najlepszy napastnik turnieju

Klubowe szkoleniowe

• Złoty medal mistrzostw Polski (1 raz): 1987 z Podhalem Nowy Targ

Wyróżnienia

• Złoty Kij (3 razy): 1979, 1977, 1972
• „Super Orzeł” w plebiscycie Hokejowe Orły za całokształt pracy na rzecz polskiego hokeja: 2014^[6]

Odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (2000, za zasługi w działalności na rzecz rozwoju kultury fizycznej i sportu)^[7]

Przypisy

Bibliografia

• 1000 meczów Walentego Ziętary. „Dziennik Polski”, s. 4, Nr 119 z 29 maja 1979. 
• Andrzej Godny i Stefan Leśniowski (2007). 75 lat „Szarotek”. ISBN 978-83-89122-15-5

Linki zewnętrzne

• Polski Komitet Olimpijski: Walenty Ziętara – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. (pol.).
• Wspomnienia z tafli zostaną do końca życia - wywiad z Walentym Ziętarą (2010). dailysport.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-28)].
• Drużyna Gwiazd - Walenty Ziętara „Walek” (2010). pzhl.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-26)].
• Oficjalna strona „Hokejowa Szkoła Ziętary”