Walentyna Łempicka
| Walentyna Łempicka Walentyna Julianna Józefa Łempicka | |
| Służebnica Boża, zakonnica | |
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 7 lutego 1833 Godziszewy |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 24 stycznia 1918 Kęty |
| Miejsce pochówku | sarkofag w Sanktuarium wieczystej Adoracji Najświętszego Serca Jezusa (kaplica Męki Pańskiej) w Kętach, ul. Kościuszki 6 |
| Przełożona sióstr franciszkanek Najświętszego Sakramentu w Kętach | |
| Okres sprawowania | 1881–1910 |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Inkardynacja | Felicjanki 1859–1864, Franciszkanki Najświętszego Sakramentu 1871–1918 |
| Śluby zakonne | 8 września 1873 |
Walentyna Julianna Józefa Łempicka (imię zakonne Maria od Najświętszego Serca Jezusa Łempicka; ur. 7 lutego 1833 w Godziszewach k. Rypina, zm. 24 stycznia 1918 w Kętach) – polska zakonnica, początkowo felicjanka, a następnie franciszkanka Najświętszego Sakramentu oraz Służebnica Boża Kościoła katolickiego.
Życiorys
Walentyna Łempicka pochodziła z Ziemi dobrzyńskiej, z parafii Świętej Trójcy w Rypinie w diecezji płockiej jako trzecie dziecko spośród sześciorga, jej rodziców Jana Pawła Łempickiego herbu Junosza i Wiktorii z domu Wiercieńskiej[1]. Na chrzcie, który przyjęła 12 lutego 1833 w kościele Świętej Trójcy w Rypinie otrzymała imiona: Walentyna, Julianna, Józefa[2]. Dzieciństwo i młodość spędziła w gronie rodzinnym w majątku ziemiańskim w Godziszewach, dorastając w atmosferze religijnej i patriotycznej[2].
Przełomowym momentem w jej życiu, który ukierunkował ją w stronę życia konsekrowanego była śmierć ojca[1]. Trafiła wtedy do znanego kierownika duchowego o. Honorata Koźmińskiego OFMCap., późniejszego błogosławionego, który wyznaczył jej roczny okres próbny przed dokonaniem ostatecznego wyboru drogi zakonnej[1]. Następnie 5 sierpnia 1859 wstąpiła do felicjanek w Warszawie, przyjmując imię zakonne Bronisława[1]. Po złożeniu ślubów zakonnych pełniła funkcję kwestarki i zakrystianki oraz przez pewien czas kierowała zakładem dla pokutnic[3].
Po kasacie zakonów w Królestwie Polskim (w tym felicjanek w 1864) zatrzymała się na krótki czas u wizytek warszawskich, potem udała się do Krakowa[4]. Osobiście wystarała się u cara Aleksandra II o przyznanie siostrom kapucynkom klasztoru w Przasnyszu, a następnie rozpoczęła w nim w 1871 nowicjat, przyjmując nowe imię zakonne Maria od Najświętszego Serca Jezusa[3]. Wkrótce, z uwagi na prześladowanie władz cywilnych opuściła Ojczyznę i wyjechała do Rzymu[3]. Za zezwoleniem papieża, bł. Piusa IX, rozpoczęła nowicjat w Zgromadzeniu Sióstr Maryi Wynagrodzicielki[3], po zakończeniu którego 8 września 1873 złożyła śluby zakonne wg reguły św. Klary, na ręce generała kapucynów o. Egidio Baldesi, a następnie powróciła do kraju. Została wtedy skierowana w 1881 przez metropolitę krakowskiego kard. Albina Dunajewskiego do Kęt, gdzie uzyskała pozwolenie na utworzenie nowej wspólnoty zakonnej, wybierając na klasztor zakupiony od Heleny Jasińskiej budynek starej poczty (dzisiejsza ul. Kościuszki)[1].
Pociągnięta ideałami franciszkańskimi, zdołała zgromadzić wokół siebie grupę młodych kobiet, tak jak i ona gotowych służyć Bogu w życiu kontemplacyjnym i klauzurowym, naśladując czystość, ubóstwo i posłuszeństwo[1]. Wśród nowych sióstr znalazła się m.in. Joanna Hałacińska z Bulowic, późniejsza Służebnica Boża i założycielka Sióstr Pasjonistek[1]. Jako przełożona starała się zaradzić wszelkim potrzebom współsióstr, zarówno fizycznym jak i duchowym[1]. Z materiałów źródłowych można się dowiedzieć, że klasztor wspierany był przez licznych darczyńców (m.in. rodziny: Jasińskich, Krzysztoforskich, Krzeczowskich, Jurów, Dworzańskich czy Chrzanowskich)[1]. Jedną z cech wyróżniających ją była wrażliwość na ubogich. Sama zachowująca ubóstwo, potrafiła podzielić się ze swego niedostatku (np. polecała rozdawać ubogim pieniądze składane do skarbonki św. Antoniego, a przychodzących do klasztoru po wsparcie nigdy nie odesłała z niczym)[1]. Była inicjatorką budowy kościoła przyklasztornego pw. Trójcy Świętej i nowego budynku klasztoru oraz ochronki dla osieroconych dzieci pod wezwaniem św. Józefa (obecnie budynek przy ul. Kościuszki 9), prowadzonej przez siostry zewnętrzne[1]. Do jej bardzo bliskich osób zaliczała się współzałożycielka Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego s. Celina Borzęcka, późniejsza błogosławiona, która tak ją opisała[1]:
Poznałam siostrę Marię, kapucynkę, kwestującą na kościół i klasztor swój. Śliczna dusza, cała w Bogu i dla Boga. (...) Pojechałam do Kęt, gdzie trzy dni spędziłam u Matki Łempickiej zbudowana jestem jej silną wiarą, po tylu trudnościach przebytych zbudowała klasztor i kościół.
Siostra Maria stosowała liczne umartwienia (m.in. sypiała na podłodze, na śniadanie i obiad posilała się często suchym chlebem i surowym kwasem kapuścianym)[1].
W 1907 wobec groźby kasaty Zakonu zdecydowano o przyłączeniu kapucynek z Kęt do zgromadzenia franciszkanek Najświętszego Sakramentu ze Lwowa, na którą zgodę wydali krakowski kard. Jan Duklan Puzyna oraz lwowski arcybiskup św. Józef Bilczewski (dzisiejsza nazwa to Klaryski od wieczystej Adoracji)[5].
Pomimo podeszłego wieku i kalectwa spowodowanego nieszczęśliwym wypadkiem w 1910, po którym wycofała się z funkcji przełożonej s. Maria od Najświętszego Serca Jezusa wstawała regularnie o godz. 3 na adorację Najświętszego Sakramentu[1]. Zmarła 24 stycznia 1918 w Kętach w opinii świętości[3]. Została pochowana na cmentarzu komunalnym w Kętach, a następnie 9 listopada 2007 jej doczesne szczątki zostały przeniesione z cmentarza komunalnego i złożone w sarkofagu w Kaplicy Męki Pańskiej w Sanktuarium wieczystej Adoracji Najświętszego Serca Jezusa w Kętach[6].
Publikacje
- Maria od Najświętszego Serca Jezusa (zebrały i oprac. SS. Klaryski od Wieczystej Adoracji z Kęt): „Boś Ty Bóg mój i Wszystko”. Modlitwy sł. B. Matki Marii do NSJ Łempickiej. Kraków: Wydawnictwo Księży Sercanów DEHON, 2007. ISBN 978-83-7519-039-7. OCLC 749544769.
Proces beatyfikacji
Z inicjatywy sióstr klarysek od wieczystej Adoracji z Kęt przekonanych o świątobliwości jej życia podjęto próbę wyniesienia jej na ołtarze[7]. 13 maja 2005 Stolica Apostolska wydała tzw. Nihil obstat wyrażając zgodę na rozpoczęcie jej procesu beatyfikacyjnego[7]. 7 lutego 2006 w Sanktuarium Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu w Kętach bp Tadeusz Rakoczy dokonał otwarcia procesu beatyfikacyjnego, a na postulatorkę procesu wyznaczono s. Franciszkę Hajduk OCPA[7]. Odtąd przysługuje jej tytuł Służebnicy Bożej. Powołana komisja historyczna prowadziła prace w celu skompletowania pełnej dokumentacji o życiu s. Marii, docierając do 83 archiwów na terenie Polski, Austrii, Niemczech, Rosji i Włoch[5]. Zebrano 314 oryginalnych rękopisów s. Marii, w tym 295 listów (większość z nich to korespondencja do o. Honorata Koźmińskiego OFMCap)[5]. 28 stycznia 2008 w Sanktuarium Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu w Kętach bp Tadeusz Rakoczy dokonał zamknięcia procesu beatyfikacyjnego na poziomie diecezjalnym[5], po czym akta procesu zostały przekazane Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie, a następnie 14 maja 2010 Kongregacja wydała dekret o ważności procesu beatyfikacyjnego[7].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n s. M. Bonawentura Stawarz OCPA: Promieniowanie świętości Sł. B. M. Marii od NSJ Łempickiej na mieszkańców Kęt i okolic przełomu XIX i XX wieku. docplayer.pl. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ a b Wiercińscy vel Wiercieńscy. otostrona.pl. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ a b c d e br. Marek M. Urbaniak FSC: S. Walentyna Łempicka (1833-1918). W: Magazyn salezjański „Don Bosco” nr 3/2009 [on-line]. adonai.pl, marzec 2009. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ Walentyna Łempicka – Służebnica Boża. W: Księga Honoru [on-line]. ksiegahonoru.salon24.pl, 2014-11-14. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ a b c d Kęty: Zakończył sie diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego m. Marii Łempickiej. ekai.pl, 2009-01-26. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ Kęty: s. Łempicka, fundatorka klasztoru. ewangelizacja.pl, 2014-04-01. [dostęp 2016-06-12].
- ↑ a b c d ~1918~ (Walentyna Łempicka, Maria of Sacred Heart of Jesus) (ang.). newsaints.faithweb.com. [dostęp 2016-06-12].
Media użyte na tej stronie
Emblem of the Papacy: Triple Tiara and Keys
Górną częścią najstarsze Portret Franciszek z Asyżu, ścienne malowidła w Sacro Speco w Subiaco.
Siostra Maria od Najświętszego Serca Jezusa Łempicka (Walentyna Łempicka) OCPA