Walerij Szmarow (piłkarz)

Walerij Szmarow
Валерий Шмаров
Ilustracja
Walerij Szmarow (2010)
Pełne imię i nazwiskoWalerij Walentinowicz Szmarow
Data i miejsce urodzenia23 lutego 1965
Woroneż
Wzrost180 cm
Pozycjapomocnik/napastnik
Kariera juniorska
LataKlub
SportSzkoła Woroneż
Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1982–1984Fakieł Woroneż56(6)
1984SKA Chabarowsk0(0)
1985CSKA Moskwa40(29)
1986Fakieł Woroneż39(12)
1987–1991Spartak Moskwa120(38)
1991–1994Karlsruher SC81(10)
1994–1995Arminia Bielefeld10(0)
1995–1996Spartak Moskwa23(16)
1996Chunnam Dragons4(0)
1997–2001Fakieł Woroneż109(29)
2002Arsenał Tuła15(7)
W sumie:497(147)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1989–1990 ZSRR3(0)
Kariera trenerska
LataDrużyna
2003Czkałowiec-1936 Nowosybirsk
2006–2008FCSz-73 Woroneż
2009Fakieł Woroneż

Walerij Walentinowicz Szmarow, ros. Валерий Валентинович Шмаров (ur. 23 lutego 1965 w Woroneżu, Rosyjska FSRR, ZSRR) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji pomocnika, a wcześniej napastnika, reprezentant ZSRR, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Wychowanek Szkoły Sportowej w Woroneżu. Pierwszy trener - Władimir Nikitienko. W 1982 rozpoczął karierę piłkarską w miejscowym klubie Fakieł Woroneż. W roku 1984 na gracza zwrócił uwagę trener Spartaka Moskwa Konstantin Bieskow (zwłaszcza po grze o Puchar ZSRR, kiedy Fakieł pokonał Spartak). Jednak w tym samym roku Shzmarow został wezwany do służby w wojsku i zgodnie z dyrektywą wysłany do Chabarowska. Pięć miesięcy spędził w SKA Chabarowsk, grał w zespole rezerw pod przybranym nazwiskiem - Igor Protasow (w klubie był gracz o takim imieniu i nazwisku, ale w tym czasie leczył kontuzję)[1]. W 1985 roku grał w CSKA Moskwa, który spadł z Wysszej Ligi w poprzednim roku. W tym sezonie Szmarow został najlepszym strzelcem, zdobywając 29 bramek w 40 meczach. Jednak zespół był zmuszony walczyć o awans w barażach. Po pierwszych 2 nieudanych meczach barażowych, Szmarow został oddelegowany z drużyny i wysłany do koszar. Służbę wojskową zakończył 31 grudnia 1985 r., po czym powrócił do Fakiełu Woroneż. W 1987 roku postanowił przenieść się do Spartaka Moskwa, w którym z powodzeniem grał przez 5 lat, dwukrotnie stając się mistrzem ZSRR. W finałowym meczu o mistrzostwo 1989 roku w ostatniej chwili zdobył "złoty gol" w meczu z Dynamem Kijów, a w 1990 roku zdobył wraz z Ołehiem Protasowym tytuł króla strzelców mistrzostw.

W 1991 roku wyjechał do Niemiec, gdzie przez trzy sezony bronił barw Karlsruher SC. Na początku występował w ataku, a potem po lewej stronie w środku pola. Dzięki jego podaniom często zdobywał bramki Siergiej Kirjakow. W trzecim sezonie trener Winfried Schaefer umieścił Szmarowa na pozycję w defensywie, co w efekcie doprowadziło do odejścia zawodnika z zespołu. W 1995 roku przeniósł się do Arminii Bielefeld, która akurat awansowała z regionalnej Oberligi do Bundesligi 2.

Latem 1995 piłkarz zdecydował na powrót do Rosji. Spartak Moskwa wykupił transfer od Karlsruher SC. Sezon 1995 w Spartaku okazał się dla Szmarowa udanym: 16 goli w 20 meczach (trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców). W 1996 roku, po kilku meczach sezonu nie potrafił znaleźć porozumienia z nowym trenerem Gieorgijem Jarcewym i odszedł z klubu do Korei Południowej, gdzie spędził tylko 3 miesiące (choć termin ważności umowy wynosił 1,5 roku) w Chunnam Dragons[2].

Od 1997 do 2001 Szmarow występował w macierzystym klubie Fakieł Woroneż, który balansował pomiędzy pierwszą i najwyższą ligą. Zakończył karierę w Arsenale Tuła, grającej w drugiej lidze, gdzie w tym samym czasie grał jego 17-letni syn Dienis Szmarow. 25 maja 2003 w Woroneżu odbył się jego mecz pożegnalny pomiędzy Fakiełem i Spartakiem, w którym Szmarow grał dla obu zespołów i zdobył cztery gole[3].

Kariera reprezentacyjna

23 sierpnia 1989 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w meczu towarzyskim z Polską zremisowanym 1:1. Ogółem rozegrał 3 gry reprezentacyjne.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę trenerską. Najpierw w 2003 w ciągu trzech miesięcy prowadził Czkałowiec-1936 Nowosybirsk. Po zakończeniu Wyższej Szkole Trenerskiej w latach 2006-2008 trenował FCSz-73 Woroneż, który spędził dwa pierwsze sezony w Lidze Amatorskiej, a następnie jeden sezon w drugiej lidze (strefa centralna) mistrzostw Rosji. Od listopada 2008 do czerwca 2009 pracował na stanowisku głównego trenera klubu Fakieł Woroneż[4].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

Sukcesy indywidualne

  • król strzelców Mistrzostw ZSRR: 1990 (12 goli)
  • wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: Nr 2 (1989), Nr 3 (1990)
  • wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy Rosji: Nr 2 (1995)

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Aleksiej Matwiejew. Wywiad z Walerijem Szmarowym // Futbol od "Sport-Ekspress". — Nr 10, lipiec 1995. — str. 2
  2. ↑ Газета «Спорт-Экспресс». Валерий ШМАРОВ• ЧАЙ В «ШУШЕНСКОМ» БЫЛ ХОЛОДНЫЙ И ЖЕЛТЫЙ
  3. ↑ Газета «Спорт-Экспресс». Новости• ФУТБОЛ - Сборная России• СЭ: Шмаров сделал покер в своем прощальном матче
  4. ↑ Шмаров Валерий Валентинович. [dostęp 2011-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-01)].

Linki zewnętrzne

Kariera trenerska
Trenerzy Sibiru Nowosybirsk
  • Zabrodin (1957–60)
  • Fomiczew (1971–72)
  • Kostylew (1973)
  • Jerkowicz (1987–93)
  • Szewczenko (1994–96)
  • Zaburdajew (1996[A])
  • Jerkowicz (1997)
  • Iromaszwili (1998–2002)
  • Jerkowicz (2002–03)
  • Szmarow (2003)
  • Puzanow (2004–05)
  • Dawydow (2005–06)
  • Radiukin (2006–07[A])
  • Fajzulin (2007–08)
  • Oborin (2008)
  • Krywuszenka (2009–11)
  • Radiukin (2011[A])
  • Miller (2012)
  • Kubicki (2012[A])
  • Juran (2012–2013)
  • Kirsanow (2013[A])
  • Kubicki (2013)
  • Kirsanow (2013[A])
  • Bałachnin (2013–2014)
  • Kirsanow (2014[A])
  • Gordiejew (2014–2015)
  • Jerochin (2015[A])
  • Stukałow (2015–2016)
  • Pieriewiertajło (2016)
  • Kirsanow (2016–2018)
  • Czugajnow (2018-2019)
  1. ↑ a b c d e f g h tymczasowo
Trenerzy Fakiełu Woroneż
  • Antonow (1947)
  • Gierasimow (1948–51)
  • Piskariew (1952)
  • Gierasimow (1953)
  • Siniakow (1954)
  • Szczerbakow (1955)
  • Gulajew (1956)
  • Kostylew (1957–59)
  • Zonin (1960–61)
  • Biełow (1961–62)
  • Kostylew (1963)
  • Salnikow (1964)
  • Siniakow (1965)
  • Korotkow (1966–67)
  • Biełow (1968–69)
  • Czernyszow (1970)
  • Siniakow (1970)
  • Wasiljew (1971)
  • Siniakow (1972–73)
  • Wasiljew (1974–77)
  • Jakowlew (1978–81)
  • Proskurin (1981)
  • Marjenko (1982–87)
  • Papajew (1987–88)
  • Połosin (1989)
  • Szewczenko (1990)
  • Sawczenkow (1991)
  • Nowikow (1991–92)
  • Nienienko (1992–93)
  • Sawczenkow (1993–98)
  • Nienienko (1999–2001)
  • Awierjanow (2001)
  • Łosiew (2001)
  • Sajenko (2002)
  • Gusiew (2002)
  • Sawczenkow (2002–03)
  • Soszenko (2003[A])
  • Sawczenkow (2003)
  • Buławin (2003[A])
  • Małofiejew (2003)
  • Kriestienienko (2003[A])
  • Irchin (2004–05)
  • Nienienko (2006)
  • Łuszyn (2006[A])
  • Kriestienienko (2007–08)
  • Siomin (2008)
  • Szmarow (2008–09)
  • Jakunin (2009[A])
  • Jamlichanow (2009–10)
  • Soszenko (2010[A])
  • Sarsania (2010)
  • Sarsania/Bajdaczny (2011)
  • Sarsania (2012)
  • Sawczenkow (2012)
  • Szczegolow (2013)
  • Muchanow (2013)
  • Korieszkow (2014)
  • Gusiew (od 2014)
  1. ↑ a b c d e f tymczasowo
Osiągnięcia i nagrody
Królowie Strzelców Wysszej Ligi SSSR

Flag of the Soviet Union.svg

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Валерий Шмаров - Valeri Shmarov.JPG
Autor: Schekinov Alexey Victorovich, Licencja: CC BY 3.0
Valeri Valentinovich Shmarov (born February 23, 1965 in Voronezh) is a retired Soviet football player and currently a coach.