Walery Krokay (major)
 major dyplomowany piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 17 grudnia 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 4 lipca 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 1 Dywizja Górska |
| Stanowiska | dowódca batalionu piechoty |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg){kind=small}   | |
Walery Alojzy Krokay (ur. 17 grudnia 1889 w Stryju, zm. 4 lipca 1940 w Krzesławicach) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Walery Alojzy Krokay urodził się 17 grudnia 1889 w Stryju[1]. Był wnukiem pochodzącego z Węgier Valérego Krókaya, technika kolejowego i wynalazcy, który w 1894 roku na Powszechnej Wystawie Krajowej we Lwowie wystawił usprawnione schody do wagonu kolejowego, za które dostał medal w brązie autorstwa wybitnego polskiego rzeźbiarza Cypriana Godebskiego[2].
Z dniem 1 listopada 1924 roku został przeniesiony z dowództwa 1 Dywizji Górskiej do 1 pułku strzelców podhalańskich w Nowym Sączu z równoczesnym odkomenderowaniem na jednoroczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. 1 grudnia 1924 roku został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 244. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3][4]. Z dniem 15 października 1925 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do 3 pułku strzelców podhalańskich w Bielsku na stanowisko dowódcy II batalionu[5]. 17 listopada 1926 roku został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie[6]. 23 grudnia 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku[7]. 26 kwietnia 1928 roku został przydzielony do dowództwa 6 Dywizji Piechoty w Krakowie na stanowisko szefa sztabu[8][9]. 20 września 1930 roku został ponownie przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V na stanowisko szefa Oddziału Ogólnego Sztabu[10][11].
Po wybuchu wojny organizował działalność podziemia w Krakowie. Został rozstrzelany w 1940 roku w Forcie Krzesławice w ramach Akcji AB, wraz z 16-letnim synem, uczniem liceum, Jerzym. Wcześniej obaj byli uwięzieni w więzieniu na Montelupich w Krakowie, gdzie byli osadzeni w celi śmierci razem ze Stanisławem Marusarzem. Pochowany na Cmentarzu Wojennym Ofiar Terroru Hitlerowskiego z II Wojny Światowej przy Forcie 49 Krzesławice w Krakowie[12].
Walery Alojzy Krokay miał jeszcze 2 synów: Adama i Walerego Mariana, cichociemnego i przynajmniej jedną córkę.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych[13]
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 10 listopada 1928[14][13], 11 listopada 1935[15][16])
- Medal Niepodległości (22 grudnia 1931)[17][13]
Przypisy
- ↑ Walery Alojzy Krokay, wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-10-19].
- ↑ Stanisław S. Nicieja: Moje Kresy. Opolscy stryjanie. 2013-06-02. [dostęp 2013-11-24].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 735.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 326, 352.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 106 z 15 października 1925 roku, s. 572.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 17 listopada 1926 roku, s. 403.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku. Dodatek Nr 1, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 157.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 123, 177.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 295.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 465.
- ↑ Groby i cmentarze wojenne w Małopolsce, grobywojenne.malopolska.uw.gov.pl [dostęp 2022-10-19].
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 28.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 358, poz. 309 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 12, s. 122, 11 listopada 1935.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 296, poz. 391 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).