Walkirie
Czuwanie Walkirii
Walkirie (norw. i duń. Valkyrie, szw. Valkyria) – w mitologii nordyckiej pomniejsze boginie, córki Odyna, zwykle przedstawiane jako piękne dziewice-wojowniczki dosiadające skrzydlatych koni (czasem wilków), uzbrojone we włócznie i tarcze. Najbardziej znane walkirie nosiły przydomki Wyjąca i Wściekła.
Zadaniem Walkirii było sprowadzanie dusz najdzielniejszych poległych w boju wojowników, Einherjerów, do Walhalli. Były również posłankami Odyna i służkami usługującymi podczas uczt w Walhalli.
Jeden z mitów o walkiriach – historia romansu Brunhildy z wojownikiem Sygurdem – posłużył za kanwę jednego z wątków miłosnych w dramatach muzycznych Richarda Wagnera Walkiria, Zygfryd, Zmierzch bogów wchodzących w skład tetralogii Pierścień Nibelunga (Der Ring des Nibelungen)[1][2][3][4][5][6].
Alfabetyczna lista walkirii
- Brunhilda (Brynhildr)
- Göndul
- Gudr
- Gunn
- Herfjoturr
- Hildr
- Hladgunnr
- Hlokk
- Hrist
- Mist
- Olrun
- Rota
- Sigrdrifa (Sigrdrífa)
- Sigrun (Sigrún)
- Skagull
- Skeggjald
- Skuld
- Svafa (Sváva)
- Thrud (Þrúðr)
- Madziga
W wagnerowskim Pierścieniu Nibelunga walkirii było dziewięć, a ich imiona różniły się od przedstawionej wyżej listy[1][2][3][4][5][6].
W różnych wersjach do listy dodaje się też:
- Eir
- Geirahod (Geirahöð)
- Geiravor
- Geirdriful
- Geirönul, Geirrönul, Geirömul lub Geirölul
- Goll (Göll)
- Herja
- Hervor alvitr (Hervör alvitr)
- Hjalmthrimul (Hjalmþrimul)
- Hjorthrimul (Hjörþrimul)
- Hrund
- Kára
- Radgridr
- Reginleif
- Sanngridr
- Skalmold
- Sveid
- Svipul
- Thogn
- Thrima
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Kolekcja „La Scala”, Polskie Media Amer.Com, Oxford Educational Sp. z o.o., ISBN 978-83-7425-384-0.
- ↑ a b Wagner – Der Ring des Nibelungen, Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks – Bernard Haitink, EMI Classics 2008.
- ↑ a b Marian B Michalik, Jolanta M Michasiewicz, Kronika Opery, Warszawa: Wydawnictwo KRONIKA, 1993, ISBN 83-900331-7-8, OCLC 69311058.
- ↑ a b Józef Kański, Przewodnik operowy, Polskie Wydawnictwo Muzyczne S.A., Kraków 2008, ISBN 978-83-224-0721-9. .
- ↑ a b Wagner – Der Ring des Nibelungen, Berliner Philharmoniker – Herbert von Karajan, Deutsche Gramophon, 1998.
- ↑ a b Wagner – THE GREAT OPERAS FROM THE BAYREUTH FESTIVAL, Decca, 2008.
Media użyte na tej stronie
Following en:Richard Wagner's romantic reinterpretation of the old myths, Hughes depicts the dreadful Norse war goddess in an ethereal fairy painting: barefoot, clad in a sheer off-the-shoulder gown, and softly lit from above. Her martial aspects are de-emphasized: she tucks her helmet into the crook of her arm and holds her sword by the ricasso (the blunt section just beyond the crossguard). Of the chooser of the warrior slain in battle, of the scavenging wolf and raven, there is no trace.