Wallis i Futuna

Terytorium Wysp Wallis i Futuna
Territoire des îles Wallis et Futuna
Flaga Wallis i Futuny
Herb Wallis i Futuny
Flaga Wallis i FutunyHerb Wallis i Futuny
Hymn: La Marseillaise
(z fr. Marsylianka)
Położenie Wallis i Futuny
Język urzędowy

francuski

Stolica

Mata-Utu

Status terytorium

Wspólnota zamorska

Zależne od

Francji

Głowa terytorium

Prezydent Emmanuel Macron

Prefekt, Najwyższy Administrator

administrator Marcel Renouf

Szef rządu

prezydent Zgromadzenia Terytorialnego David Vergé[1]

Powierzchnia
 • całkowita
 • wody śródlądowe


274[2] km²
0

Liczba ludności (2018)
 • całkowita 
 • gęstość zaludnienia


11 558
42 osób/km²

Waluta

frank CFP (XPF)

Rok utworzenia

wydzielenie z Nowej Kaledonii
1961

Strefa czasowa

UTC +12

Kod ISO 3166

WF/WLF/876

Domena internetowa

.wf

Kod telefoniczny

+681

Mapa Wallis i Futuny

Wallis i Futuna (Terytorium Wysp Wallis i Futuna, fr. Wallis-et-Futuna) – wspólnota zamorska Francji w Oceanii, obejmująca wyspy wulkaniczne Wallis oraz Futuna i Alofi (Wyspy Hoorn) oraz około 20 innych. Znajduje się w Polinezji, na północny wschód od wysp Fidżi oraz na zachód od Samoa.

Powierzchnia wysp wynosi 274 km², a zamieszkuje je 11 558 osób (2018)[3]. Stolicą terytorium jest Mata Utu, 1191 mieszkańców (2003). Mieszkańcy wysp zajmują się głównie uprawą palm kokosowycheksport kopry.

Ustrój polityczny

Przywódcą terytorium jest Prezydent Francji, reprezentowany przez administratora w randze prefekta. Ciałem doradczym administratora jest siedmioosobowa Rada Terytorium, składająca się z trzech królów plemiennych: Tomasi Kulimoetoke II (króla Uvea), Soane Patita Maituku (króla Alo) oraz Visesio Moeliku (króla Sigave) i z trzech osób mianowanych przez administratora. Sprawami lokalnymi zajmuje się Zgromadzenie Terytorium, od 23 listopada 2005 na jego czele stoi Emeni Simete. Zgromadzenie składa się z 20 deputowanych wybieranych w wyborach powszechnych na pięcioletnią kadencję.

Podział administracyjny

Wallis i Futuna podzielona jest na 3 okręgi (fr. circonscription) nazywane również królestwami (fr. royaume).

Geografia

Wyspy położone są w strefie tropikalnej. Pora deszczowa i gorąca trwa od listopada do kwietnia, a pora sucha chłodna od maja do października. Roczna suma opadów wynosi od 2500 do 3000 mm, a średnia roczna temperatura to +26,6 °C. Geneza wysp ma charakter wulkaniczny. Najwyższy punkt stanowi Mont Singavi (765 m n.p.m.). Komunikacja morska i lotnicza łączy wyspy z Nową Kaledonią.

Historia

Wyspa Futuna odkryta została przez Holendrów w 1616 roku, a Wallis przez Brytyjczyków w 1767 roku. Wyspa Wallis – została nazwana na cześć angielskiego odkrywcy Samuela Wallisa. W 1837 roku na wyspy przybyli francuscy misjonarze. Po buncie społeczności lokalnej w 1842 roku, misjonarze zwrócili się do Francji o objęcie wysp swoim protektoratem. W 1887 roku królowa Uvéa przyjęła oficjalnie protektorat Francji, a rok później zrobili to również królowie Sigave i Alo. Wyspy stały się wówczas częścią francuskiej kolonii Nowa Kaledonia. W 1961 roku w wyniku referendum wyspy otrzymały status terytorium zamorskiego, zamienionego w 2003 roku na zbiorowość zamorską.

Demografia

Wyspy zamieszkują trzy rdzenne plemiona: Uvéa (na wyspie Wallis), Alo (na wyspie Alofi oraz we wschodniej części wyspy Futuna) i Sigave (w zachodniej części wyspy Futuna). 67,4% populacji terytorium zamieszkuje Wallis, a 32,6% – wyspę Futuna. Tylko 10,8% ludności wysp posługuje się językiem francuskim, pozostała część używa języków lokalnych.

Liczba ludności wysp na przestrzeni lat[3]:

196919761983199019962003200820132018
8 5469 19212 40813 70514 16614 94413 44512 19711 558

Gospodarka

Gospodarka wysp opiera się na rolnictwie i rybołówstwie. Uprawia się głównie palmę kokosową, taro oraz banany, a hoduje świnie, kozy i drób. Podstawowe produkty przeznaczone na eksport to kopra oraz perły. Import dotyczy głównie paliw oraz produktów przemysłowych. Wymiana handlowa odbywa się w znacznej części z Francją oraz Nową Kaledonią, w mniejszej z Nową Zelandią oraz Australią[4].

Religia

Struktura religijna terytorium w 2020 roku, według The ARDA[5]:

Lokalna flaga Wallis i Futuna

Przypisy

  1. Wallis and Futuna Islands, World Statesmen.org – Ben M. Cahoon [dostęp 2017-10-19] (ang.).
  2. The World Factbook — Central Intelligence Agency, www.cia.gov [dostęp 2017-10-04] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-17] (ang.).
  3. a b Service Territorial de la Statistique et des Etudes Economiques, Recensement général de la population [dostęp 2022-01-02] (fr.).
  4. Wiesław Maik, Australia Oceania Antarktyda, Poznań: Wydaw. Kurpisz, 1998, s. 210, ISBN 83-86600-99-3, OCLC 69548839 [dostęp 2021-12-13].
  5. National Profiles, www.thearda.com [dostęp 2022-09-11].

Bibliografia

  • Marcin Krzemiński, [w:] Prawo Francuskie Tom II, red. Aleksandra Machowska, Krzysztof Wojtyczek, Kraków 2005, ISBN 83-7444-007-4, s. 192–195

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

La Marseillaise.ogg
National anthem of France, La Marseillaise
BlasonWallisetFutuna.svg
Autor: Superbenjamin, Licencja: CC BY-SA 4.0
Blason de Wallis-et-Futuna.
Oceania (orthographic projection).svg
Autor: Ch1902, Licencja: CC BY-SA 3.0
Orthographic map of the Australasian part of Oceania: Australia, New Guinea, Island Melanesia, New Zealand the Maluccas east of the Weber Line.