Walter Damrosch

Walter Damrosch
Ilustracja
Imię i nazwisko

Walter Johannes Damrosch

Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1862
Wrocław

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

22 grudnia 1950
Nowy Jork

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent, kompozytor

Powiązania

Filharmonia Nowojorska

podpis

Walter Johannes Damrosch (ur. 30 stycznia 1862 we Wrocławiu, zm. 22 grudnia 1950 w Nowym Jorku[1][2][3]) – amerykański dyrygent i kompozytor pochodzenia niemieckiego.

Życiorys

Syn Leopolda, brat Franka[1][2]. Był uczniem Wilhelma Rischbietera, Antona Ursprucha[3], Felixa Draesekego i Hansa von Bülowa[1]. W 1871 roku wyjechał wraz z rodziną do Nowego Jorku[2]. Od 1884 roku asystował ojcu jako dyrygent opery niemieckiej w Metropolitan Opera, zaś po jego śmierci w 1885 roku przejął jego obowiązki, pozostając na tym stanowisku do 1891 roku[1][2].

Prowadził też Oratorio Society (1885–1898)[1][2] oraz New York Symphony Society aż do połączenia się orkiestry w 1928 roku z Filharmonią Nowojorską[4]. Przekonał Andrew Carnegiego, by zbudował Carnegie Hall jako siedzibę dla połączonych orkiestr, po czym przywiózł Czajkowskiego do USA na jej otwarcie w 1891 roku. Zaprezentował amerykańskie prawykonania IV i VI Symfonii Czajkowskiego oraz dzieł Wagnera, Mahlera i Elgara. Był także orędownikiem konserwatywnych kompozytorów amerykańskich, takich jak Daniel Gregory Mason czy Deems Taylor. Zamówił koncert fortepianowy Gershwina i poprowadził prawykonanie jego Amerykanina w Paryżu[4]. W 1894 roku założył z niemieckimi śpiewakami własną Damrosch Opera Company, z którą przez 5 lat dawał koncerty w licznych miastach amerykańskich[1][2][4]. Był dyrektorem muzycznym w Filharmonii Nowojorskiej w sezonie 1902/1903[4]. W latach 1927–1947 był doradcą muzycznym rozgłośni NBC[1][2].

Otrzymał doktoraty honoris causa Columbia University (1914), Princeton University (1929) i New York University (1935)[2]. Opublikował autobiografię My Musical Life (Nowy Jork 1923, 2. wydanie 1930)[2].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[2])

Opery

  • The Scarlet Letter (wyst. Boston 1896)
  • The Dove of Peace (wyst. Filadelfia 1912)
  • Cyrano de Bergerac (wyst. Nowy Jork 1913, wersja zrewid. 1939)
  • The Man without a Country (1937)
  • The Opera Cloak (wyst. Nowy Jork 1942)

Muzyka do sztuk teatralnych

  • Iphigenia in Aulis według Eurypidesa (wyst. Berkeley 1915)
  • Medea według Eurypidesa (wyst. Berkeley 1915)
  • Electra według Sofoklesa (wyst. Nowy Jork 1917)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Manila Te Deum (1898)
  • An Abraham Lincoln Song na baryton, chór i orkiestrę (1935)
  • Dunkirk na baryton, chór męski i orkiestrę kameralną (1943)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 331. ISBN 83-224-0223-6.
  2. ↑ a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 784. ISBN 0-02-865527-3.
  3. ↑ a b The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 194. ISBN 0-674-37299-9.
  4. ↑ a b c d H.E. Krehbiel i inni, Damrosch family: (3) Walter (Johannes) Damrosch, Oxford Music Online. Grove Music Online, 20 stycznia 2001, DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.07137, via Oxford University Press [dostęp 2021-02-28] (ang.).

Linki zewnętrzne

Dyrektorzy muzyczni/ dyrygenci Filharmonii Nowojorskiej

Media użyte na tej stronie

Walter Damrosch 1889 (Sarony).jpg
Portrait of Walter Damrosch by Napoleon Sarony (1821–1896) (Cropped derivative)
Signature of Walter Johannes Damrosch (1862–1950).png
Signature of Walter Johannes Damrosch (1862–1950) from The National Cyclopaedia of American Biography, Volume II, 1921, page 148