Walter Hirsch
| Data i miejsce urodzenia | 1876 |
|---|---|
| Data śmierci | 1964 |
| Burmistrz Ostrowa Wielkopolskiego | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | Willy Kemnitz |
Walter Hirsch (ur. 1876, zm. 1964) – niemiecki przedsiębiorca, browarnik, podczas II wojny światowej burmistrz Ostrowa Wielkopolskiego.
Życiorys
Był synem Richarda Hirscha – honorowego obywatela miasta. Z rąk ojca przejął w 1906 r. zarządzanie zakładem, przystępując do jego rozbudowy i modernizacji. W tym samym roku ożenił się z wrocławianką Hortense (de domo: Hoffman), która kierowała browarem, kiedy podczas I wojny światowej Walter Hirsch walczył na froncie zachodnim. Wzięty do niewoli, zwolniony został w roku 1921. Po powrocie do rodzinnego miasta pobity i okradziony w trakcie antyniemieckich rozruchów[1]. W 1929 roku startował w do rady miejskiej, otwierając listę mniejszości niemieckiej[2]. Ostrowska prasa odnotowała jego wsparcie finansowe dla bezrobotnych w okresie wielkiego kryzysu.Ustanowił także fundację dla najuboższych[3]. Wsparł także finansowo budowę kościoła p.w. św. Antoniego. Mieszkał obok browaru, przy ulicy Raszkowskiej 68[4].
Na początku II wojny światowej, po ewakuacji władz miasta, współtworzył wraz z Polakami straż obywatelską, która miała czuwać nad porządkiem[5]. Po zajęciu miasta hitlerowskie władze powierzyły mu urząd komisarycznego burmistrza (Bürgermeister). W tym czasie zarządzanie browarem przejął jedyny syn Hirscha – Werner (zm. 1994[6]). Nie należał do NSDAP[7]. Odwołany z urzędu wiosną 1940 r., opuścił Ostrów na kilka dni przed jego zajęciem przez Armię Czerwoną. Zamieszkał w Niemczech Zachodnich.
Stosunek do Polaków podczas okupacji hitlerowskiej
Jako burmistrz sprzeciwił się rozstrzelaniu Polaków na rynku i uratował życie pierwszemu polskiemu burmistrzowi po okresie zaborów. "Był przeciwny egzekucji obywateli miasta na Rynku w Ostrowie (ale czy był przeciwny w ogóle ich śmierci?)" – pisał prof. Edward Serwański[8]. Przeciwstawił się rozbiórce kościoła p.w. św. Antoniego, nie protestował przeciwko zniszczeniu pomnika Chrystusa przy ulicy Raszkowskiej w listopadzie 1939. Aprobował jednak wysiedlanie polskich mieszkańców miasta, prawdopodobnie zlecił przygotowania do wysiedlenia Polaków z rynku[9]. Jego zastępcą (Beigerordnete) został naczelnik parowozowni Gustaw Sinner, którego świadek okupacji niemieckiej w Ostrowie Wielkopolskim opisał jako "niewątpliwie złego człowieka"[6].
Przypisy
- ↑ Pietrzak ↓, s. 54.
- ↑ Pietrzak ↓, s. 64.
- ↑ Pietrzak ↓, s. 94.
- ↑ Józef Jondro, Księga adresowa miasta Ostrowa, 1938.
- ↑ Pietrzak ↓, s. 124.
- ↑ a b Jarosław Biernaczyk, Społeczność niemiecka Ostrowa Wielkopolskiego w XVIII-XX wieku, „Przegląd Zachodni”, 3, Poznań 2007 [dostęp 2020-08-18].
- ↑ Pietrzak ↓, s. 113.
- ↑ Edward Serwański, Ostrów Wielkopolski i jego region w okresie II wojny światowej (1939-1945), Poznań 1992.
- ↑ Pietrzak ↓, s. 129.
Bibliografia
- Jarosław Biernaczyk. Hirschowie i ich browar. „Gazeta Ostrowska”. 67, s. 21, 2002.
- Józef Pietrzak: Rozwój i działalność samorządu w Ostrowie Wielkopolskim w latach 1919-1999. Poznań: 2016.
- Aneta Franc, Maciej Kowalczyk: Ostrów Wielkopolski. Zarys dziejów samorządu miasta. Ostrów Wielkopolski: 2010
| Burmistrzowie (1919-1939) |
|
|---|---|
| Burmistrzowie (1939-1945) |
|
| Burmistrz (1945-1948) |
|
| Prezydent (1948-1950) |
|
| Przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej (1950-1975) |
|
| Prezydenci (1975-1990) |
|
| Prezydenci (od 1990) |
|
Media użyte na tej stronie
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to WarX (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC BY-SA 2.5