Walter Krüger (generał Wehrmachtu)

Walter Krüger

(c) Bundesarchiv, Bild 101I-301-1955-11 / Kurth / CC-BY-SA 3.0 gen. W. Krüger (w środku)
generał wojsk pancernych
Data i miejsce urodzenia	23 marca 1892 Zeitz
Data i miejsce śmierci	11 lipca 1973 Baden-Baden
Przebieg służby
Lata służby	1910–1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego (1910–1921) Reichswehra (1921–1934) Wehrmacht (1934–1945)
Stanowiska	dowódca 1 Dywizji Pancernej, LVIII Korpusu Pancernego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa
Odznaczenia

Walter Krüger (ur. 23 marca 1892 w Zeitz, zm. 11 lipca 1973 w Baden-Baden) – niemiecki wojskowy, generał wojsk pancernych.

Życiorys

17 marca 1910 roku wstąpił do armii niemieckiej, do 181 pułku piechoty, jako kandydat na oficera, ukończył szkołę wojskową w Metz. Następnie pełnił służbę w 19 pułku huzarów, gdzie służył do wybuchu I wojny światowej.

Po wybuchu I wojny światowej kolejno pełnił funkcję dowódcy plutonu w pułku ułanów, oficera ordynansowego w sztabie 24 Dywizji Rezerwowej, dowódcy kompanii 107 rezerwowego pułku piechoty, oficera sztabowego i dowódcy bataliony w 108 pułku piechoty.

Po zakończeniu I wojny światowej wrócił do służby w 19 pułku huzarów^[1], w 1923 roku przeniesiony został na stanowisku dowódcy szwadronu 12 pułku strzeleckiego i funkcję tę pełnił do 1929 roku. Następnie w latach 1929–1931 był oficerem w sztabie 2 Dywizji Kawalerii we Wrocławiu. W latach 1931–1936 był oficerem w departamencie kawalerii Reichswehry. Po utworzeniu Wehrmachtu, w latach 1936–1937 był szefem sztabu Inspektoratu Kawalerii Wehrmachtu. W 1937 roku przeszedł do służby liniowej i został dowódcą 10 pułku kawalerii.

Latem 1939 roku został dowódcą 171 pułku piechoty i dowodził tym pułkiem w czasie ataku na Polskę. Po zakończeniu walk w Polsce w listopadzie 1939 roku został dowódcą 1 Brygady Strzelców wchodzącej w skład 1 Dywizji Pancernej, którą dowodził w czasie kampanii francuskiej w 1940 roku.

Po zakończeniu walk we Francji w czerwcu 1940 roku został dowódcą 1 Dywizji Pancernej i dowodził tą dywizją do końca grudnia 1943 roku^[2]. W styczniu 1944 roku został mianowany dowódcą LVIII Korpusu Pancernego, który stacjonował we Francji, korpusem tym dowodził do marca 1945 roku^[3]. Po odwołaniu ze stanowiska dowódcy korpusu, pozostawał w dyspozycji dowództwa Wehrmachtu, a w kwietniu 1945 roku został dowódcą IV Okręgu Wojskowego w Dreźnie i pełnił tę funkcję do końca II wojny światowej.

10 maja 1945 roku dostał się do niewoli brytyjskiej. Początkowo przebywał w brytyjskim, a następnie amerykańskim obozie jenieckim. Zwolniony z obozu jenieckiego w 1947 roku.

Awanse

• podporucznik (Leutnant) (18 sierpnia 1911)
• porucznik (Oberleutnant) (21 października 1915)
• rotmistrz (Rittmeister) (1 sierpnia 1928)
• major (Major) (1 października 1931)
• podpułkownik (Oberstleutnant) (1 października 1934)
• pułkownik (Oberst) (1 kwietnia 1937)
• generał major (Generalmajor) (1 kwietnia 1941)
• generał porucznik (Generalleutnant) (1 października 1942)
• generał wojsk pancernych (General der Panzertruppe) (1 lutego 1944)

Odznaczenia

• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu (24 stycznia 1944)
• Krzyż Ryceski Krzyża Żelaznego (11 lipca 1941)
• Krzyż Niemiecki w złocie (27 sierpnia 1942)
• Krzyż Rycerski Orderu Wojskowego św. Henryka (29 kwietnia 1918)
• Krzyż Żelazny kl. I (29 lipca 1916)
• Krzyż Żelazny kl. II (9 października 1914)
• Krzyż Rycerski kl. II Orderu Zasług Królestwa Saksonii z mieczami
• Krzyż Rycerski kl. II Królewskiego Orderu Albrechta z mieczami
• Okucie^[4] do Krzyża Żelaznego kl. I (13 maja 1940)
• Okucia do Krzyża Żelaznego kl. II (12 maja 1940)
• Krzyż Honorowy Weterana I wojny światowej
• Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942

Przypisy

Bibliografia

• Константин Залесский: Железный крест. Самая известная военная награда Второй мировой войны. Moskwa: Яуза-Пресс, 2007. ISBN 978-5-903339-37-2. (ros.).
• Krüger, Walter. Lexikon der Wehrmacht. [dostęp 2013-09-30]. (niem.).