Walther Spielmeyer

Walther Spielmeyer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 kwietnia 1879
Dessau

Data i miejsce śmierci

4 lutego 1935
Monachium

Walther Spielmeyer (ur. 23 kwietnia 1879 w Dessau, zm. 4 lutego 1935 w Monachium) – niemiecki lekarz neurolog, neuropatolog i psychiatra.

Życiorys

Studiował medycynę na Uniwersytecie w Greifswaldzie i na Uniwersytecie w Halle, jego nauczycielami byli Eduard Hitzig, Karl Heilbronner i Karl Joseph Eberth. Od 1906 roku we Fryburgu Bryzgowijskim, gdzie został asystentem Alfreda Hoche. W 1905 roku habilitował się. W 1912 roku jego kandydatura na następcę Aloisa Alzheimera, dyrektora laboratorium anatomopatologicznego kliniki psychiatrycznej Uniwersytetu w Monachium, została wysunięta przez Emila Kraepelina. W Monachium pracował razem z Franzem Nisslem i Felixem Plautem. W 1913 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1917 roku został profesorem tytularnym.

Żonaty z Marią Spielmeyer, córka Ruth została psychiatrą.

Zmarł po krótkiej chorobie, na zapalenie płuc. Został pochowany na Cmentarzu Północnym w Monachium[1].

Dorobek naukowy

Spielmeyer badał m.in. uszkodzenia nerwów obwodowych i dysfunkcje mózgu spowodowane czasowymi zaburzeniami krążenia mózgowego. W 1922 opublikował Histopathologie des Neurvensystems, podręcznik neurohistopatologii z doskonałymi ilustracjami.

W jego pracowni uczyło się neuropatologii wielu lekarzy z Niemiec i zagranicy, przede wszystkim z Japonii. Wśród uczniów Spielmeyera byli Julius Hallervorden, Hugo Spatz, Hans-Joachim Scherer (1930), Angel Pentschew, Ludo van Bogaert, Nils Gellerstedt (1932–1933), Fritz Lotmar, Gustav Bodechtel (1927), Adam Opalski, Yūshi Uchimura, Berthold Ostertag, Anton von Braunmühl, Harry Zimmerman, Hans Gerhard Creutzfeldt, Gennosuke Fuse, Adolf Heidenhain, Willibald Scholz i Gerd Peters.

Walther Spielmeyer i jego zespół w 1927. Stoją (od lewej do prawej): Eversbusch, Julius Hallervorden, Quast, Oskar Gagel, Kutter, Yūshi Uchimura, Yushi Funakawa, Metz, Deisler. Siedzą: Adele Grombach, Hélène Gamper, Eduard Gamper, Spielmeyer, Hugo Spatz, NN, NN

Wybrane prace

  • Ein Beitrag zur Kenntniss der Encephalitis[2]. 1902
  • Ein Beitrag zur Pathologie der Tabes[3]. 1905
  • Ein hydranencephales Zwillingspaar[4]. 1905
  • Ueber Hemiplegie bei intakter Pyramidenbahn. Berliner klinische Wochenschrift 43, ss. 1148 (1906)
  • Ueber Hemiplegie bei intakter Pyramidenbahn. Münchner Medizinische Wochenschrift liii, 1404-1407 (1906)
  • Von der protoplasmatischen und faserigen Stützsubstanz des Centralnervensystems[5]. 1907
  • Die Trypanosomenkrankheiten und ihre Beziehungen zu den syphilogenen Nervenkrankheiten. Jena: Fischer, 1908.
  • Veränderungen des Nervensystems nach Stovainanästhesie. Münchner Medizinische Wochenschrift 55, ss. 1629-1634 (1908)
  • Ueber experimentelle Schlafkrankheit. Deutsche mediznische Wochenschrift 35, ss. 2256-2258 (1909)
  • Technik der mikroskopischen Untersuchung des Nervensystems. Berlin: Springer, 1911; 4. Aufl., 1930.
  • Die progressive Paralyse. W: Handbuch der Neurologie Bd. 3. Berlin, 1912.
  • Zur Klinik und Anatomie der Nerven-Schussverletzungen. Berlin, Springer, 1915.
  • Histopathologie des Nervensystems. Erster Band: Allgemeiner Teil. Berlin: J. Springer, 1922.
  • Degeneration und Regeneration am peripherischen Nerven. W: Handbuch der normalen und pathologischen Physiologie. Bd. 3; Berlin, 1929.
  • Die Anatomie der Psychosen. W: Handbuch der Geisteskrankheiten. Bd. 11; Berlin, 1930.

Przypisy

  1. ↑ Stephen Ashwal: The Founders of child neurology. San Francisco: Norman Pub. in association with the Child Neurology Society, 1990, s. 593. ISBN 0-930405-26-9.
  2. ↑ Walther Spielmeyer, Ein Beitrag zur Kenntniss der Encephalitis, „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 35 (3), 1902, s. 676–691, DOI: 10.1007/BF02275146, ISSN 0003-9373 (niem.).
  3. ↑ W. Spielmeyer, Ein Beitrag zur Pathologie der Tabes, „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 40 (2), 1905, s. 389–401, DOI: 10.1007/BF02071086, ISSN 0003-9373 (niem.).
  4. ↑ Spielmeyer, Ein hydranencephales Zwillingspaar, „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 39 (2), 1905, s. 807–819, DOI: 10.1007/BF02047004, ISSN 0003-9373 (niem.).
  5. ↑ W. Spielmeyer, Von der protoplasmatischen und faserigen Stützsubstanz des Centralnervensystems, „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 42 (2), 1907, s. 303–326, DOI: 10.1007/BF02231508, ISSN 0003-9373 (niem.).

Bibliografia

  • Kreutzberg GW. Walther Spielmeyer and Japanese neuropathology. „Brain Pathology”. 1. 1, s. 60-62, 1994. DOI: 10.1111/j.1750-3639.1990.tb00640.x. PMID: 1669696. 
  • Fischer I: Biographisches Lexikon der hervorragenden Ärzte der letzten fünfzig Jahre. Band 2. München-Berlin: Urban & Schwarzenberg, 1962, s. 1484.
  • Jürgen Peiffer: Hirnforschung in Deutschland 1849 bis 1974: Briefe zur Entwicklung von Psychiatrie und Neurowissenschaften sowie zum Einfluss des politischen Umfeldes auf Wissenschaftler. Springer, 2004, s. 1116, seria: Schriften der Mathematisch Naturwissenschaftlichen Klasse der Heidelberger Akademie der Wissenschaften. ISBN 3-540-40690-5.
  • Stanley Cobb, Webb Haymaker: Walther Spielmeyer. W: Webb Haymaker (red.): The Founders of Neurology. One Hundred and Thirty-Three Biographical Sketches. Prepared for the Fourth International Neurological Congress in Paris by Eighty-Four Authors. Springfield: C.C.Thomas, 1953, s. 214–218.
  • Walther Spielmeyer W: Stephen Ashwal: The Founders of child neurology. Norman Publishing, 1990 ISBN 0-930405-26-9 ss. 587-593

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Spielmeyer Lab.JPG
Walther Spielmeyer i jego zespół w 1927. Stoją (od lewej do prawej): Eversbusch, Julius Hallervorden, Quast, Oskar Gagel, Kutter, Y. Uchimura, Yushi Funakawa, Metz, Deisler. Siedzą: Adele Grombach, Gamper, Eduard Gamper, Spielmeyer, Hugo Spatz, niewiadomo, niewiadomo.