Walther von Seydlitz-Kurzbach

Walther Kurt von Seydlitz-Kurzbach
Ilustracja
(c) Bundesarchiv, Bild 146-1971-070-73 / Jesse / CC-BY-SA 3.0

Generał Paulus i generał Walther von Seydlitz (L) na pozycjach pod Stalingradem.
generał artylerii
Data i miejsce urodzenia

22 września 1882
Hamburg

Data i miejsce śmierci

16 października 1976
Brema

Przebieg służby
Lata służby

1908–1943

Siły zbrojne

Kaiserstandarte.svg Armia Cesarstwa Niemieckiego
Flag of Weimar Republic (war).svg Reichswehra
Balkenkreuz.svg Wehrmacht

Stanowiska

dowódca 12 Dywizji Piechoty i LI Korpusu Armijnego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa;
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 D-PRU Princely Hohenzollern Order swords BAR.svg

Walther Kurt von Seydlitz-Kurzbach (ur. 22 września 1888 w Hamburgu, zm. 28 kwietnia 1976 w Bremie) – niemiecki generał, uczestnik I i II wojny światowej. Pochodził z arystokratycznej, pruskiej rodziny Seydlitzów. Odznaczony jednym z najwyższych orderów III Rzeszy Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu.

Kariera

We wrześniu 1908 wstępuje jako kanonier do artylerii. w 1910 roku awansuje na Leutnanta. Podczas I wojny światowej służył zarówno na froncie zachodnim, jak i wschodnim. W czasach Republiki Weimarskiej był oficerem zawodowym Reichswehry; w latach 1940-1941 dowodził 12 Dywizją Piechoty Wehrmachtu. Gdy wojska niemieckie znalazły się w kotle diemiańskim, zadaniem Seydlitza było przełamanie sowieckiego kordonu i umożliwienie wyrwania się z okrążenia; dla przeprowadzenia tej operacji został awansowany do stopnia generała artylerii (General der Artillerie) i mianowany dowódcą LI Korpusu.

Korpus wchodził w skład 6 Armii podczas bitwy stalingradzkiej. Kiedy w wyniku ofensywy Armii Czerwonej w sile ponad miliona żołnierzy, 13 500 dział i 894 czołgów[1] (Operacja Uran) wojska niemieckie znalazły się w potrzasku, Seydlitz był jednym z tych generałów, którzy najgłośniej opowiadali się za przerwaniem frontu i wycofaniem się, co było sprzeczne z rozkazami Hitlera. Źle przygotowane uderzenie siłami 94 Dywizji Piechoty nie przyniosło spodziewanego efektu, a jedynie ogromne straty, sięgające 40 procent sił żywych[2].

Po kapitulacji resztek armii w Stalingradzie, Seydlitz został aresztowany przez NKWD i był przesłuchiwany jako podejrzany o dokonywanie zbrodni wojennych[3], po czym niespodziewanie zwolniony i odesłany do obozu jenieckiego.

Tam stanął na czele antynazistowskiej organizacji „Związek Oficerów Niemieckich” (niem. Bund Deutscher Offiziere) i wszedł w skład ścisłego kierownictwa tzw. Komitetu Narodowego Wolne Niemcy (niem. Nationalkomitee Freies Deutschland). Za swą antyhitlerowską działalność był potępiany przez wielu generałów niemieckich; został nawet zaocznie skazany na śmierć. Wobec członków jego rodziny zastosowano zasadę Sippenhaftu i uwięziono.

Władze sowieckie nigdy nie brały poważnie jego pomysłu o stworzeniu z jeńców niemieckich 40-tysięcznego antynazistowskiego korpusu celem przerzucenia na tyły nieprzyjaciela i w ten sposób obalenia reżimu hitlerowskiego. Był on natomiast szeroko wykorzystywany przez propagandę obu stron: Sowieci powoływali się na Seydlitza w nagraniach i ulotkach mających zachęcać niemieckich żołnierzy do poddawania się, Niemcy natomiast naigrywali się z „wojsk Seydlitza” (niem. Seydlitztruppen)[4].

W roku 1949 Seydlitz, który po wojnie nie wykazywał entuzjazmu do współpracy z władzami sowieckimi, poprosił o zwolnienie z niewoli i zezwolenie na osiedlenie się na terenie sowieckiej strefy okupacyjnej. Odmówiono mu, a nadto ponownie oskarżono o zbrodnie przeciwko sowieckim jeńcom wojennym i ludności cywilnej w czasie wojny. W roku 1950 sowiecki sąd skazał go na 25 lat więzienia, jednak już w 1955 roku został zwolniony i odesłany do Niemiec Zachodnich, gdzie w 1956 unieważniono jego wyrok śmierci.

Seydlitz zmarł 28 kwietnia 1976 roku w Bremie. 23 kwietnia 1996 został pośmiertnie ułaskawiony przez władze rosyjskie.

Przypisy

  1. W.Fowler, M.Rose, s. 89.
  2. W.Craig, s. 156-157.
  3. A.Beevor, s. 396.
  4. A.Beevor, s. 401.

Bibliografia

  • Anthony Beevor: Stalingrad, Penguin, London 1972
  • William Craig: Enemy at the Gates: The Battle for Stalingrad, E.P.Dutton, New York 1973
  • Will Fowler, Mike Rose: Their War: German Combat Photographs fron the Archives of Signals, Columbined Publishing, ISBN 1-58097-040-0.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

D-PRU Princely Hohenzollern Order swords BAR.svg
Baretka: Książęcy Order Domowy Hohenzollernów z Mieczami.
(Fürstlicher Hausorden von Hohenzollern mit Schwertern)
DEU EK 2Kl 1939Clasp BAR.svg
Baretka: Krzyż Żelazny II Klasy (1914) z okuciem ponownego nadania 1939 (III Rzesza).
Flag of Weimar Republic (war).svg
War flag of Weimar Republic with iron cross (1921–1933).
Kaiserstandarte.svg

Standarte seiner Majestät des Deutschen Kaisers
„Die Standarte, 4 m im Quadrat, besteht aus goldgelber Seide und zeigt das eiserne Kreuz, belegt mit dem kleineren Wappen Sr. Majestät. In den Winkeln des Kreuzes erscheinen je eine Kaiserkrone und drei rotbewehrte, schwarze Adler. Auf dem Kreuz steht "GO TT MIT UNS 18 70". Sobald Se. Majestät sich an Bord eines Schiffes begibt, wird die Kaiserstandarte am Topp des Grossmastes gehisst und alle anderen Kommando- und Unterscheidungszeichen gestrichen“.(Ströhl: Deutsche Wappenrolle, S. 80)
DEU EK 1Kl 1939Clasp BAR.svg
Baretka: Krzyż Żelazny I Klasy (1914) z okuciem ponownego nadania 1939 (III Rzesza).
Bundesarchiv Bild 146-1971-070-73, Russland, Paulus und v. Seydlitz-Kurzbach.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 146-1971-070-73 / Jesse / CC-BY-SA 3.0
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Der Oberbefehlshaber einer Armee, Ritterkreuzträger General der Panzertruppe Paulus (rechts) auf einer B-Stelle im nördlichen Abschnitt Stalingrads.
General (Wehrmacht) 1.svg
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY 3.0
Rank insignia of the German Wehrmacht, here “General of the branch” – Army, shoulder strap until 1945.
Balkenkreuz.svg
Insignia of the German Armed Forces in WWII.
DEU EK Ritter oak BAR.svg
Baretka: Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (III Rzesza).