Waltunk

Waltunk
władca Karantanii
Okresod 772
do 784

Waltunk (Władun?) – władca Karantanii, panujący w latach 772−784[1], wzmiankowany w dziele Conversio Bagoariorum et Carantanorum[2].

Został osadzony na tronie w wyniku interwencji bawarskiej, która zakończyła kilkuletni okres anarchii w państwie karantańskim, spowodowany antychrześcijańskim powstaniem ludowym[3]. Nie jest jasne, czy był synem poprzedniego księcia Chotimira, czy narzuconym ludności słowiańskiej niemieckim możnym[4]. Zapoczątkował nową linię władców słowiańskich, którzy dzięki w miarę stabilnej sytuacji wewnętrznej – mimo konieczności uznawania zwierzchności frankońskiej – panowali nad Karantanią przez kilkadziesiąt lat[5].

Imię Waltunk jest prawdopodobnie tym samym imieniem lub tytułem, które nosił pierwszy władca Karantanii, Waluk[6].

Przypisy

  1. ↑ Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona, 2005, Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza, Oficyna Wydawnicza FOGRA, s. 114, ​ISBN 83-85719-85-7​.
  2. ↑ Słownik starożytności słowiańskich. T. 6. Cz. 2. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 303.
  3. ↑ Jerzy Strzelczyk: Od Prasłowian do Polaków. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 42. ISBN 83-03-02015-3.
  4. ↑ Thomas Mack Barker: The Slovenes of Carinthia: a national minority problem. New York: League of OSA, 1960, s. 20.
  5. ↑ Henryk Łowmiański: Początki Polski: z dziejów Słowian w I. tysiącleciu. T. 4. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 20.
  6. ↑ Jerzy Nalepa: Słowiańszczyzna północno-zachodnia. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1968, s. 35.