Wanda (imię)

Wanda
Wymowa

[ˈvãnda]

Płeć

żeńskie

Imieniny

26 stycznia,
23 czerwca

Języki

polski, czeski i in.

Pochodzenie

Wanda, córka Kraka

Region pochodzenia

Polska

Alternatywne nazwy
Warianty obcojęzyczne

cz. Vanda, ros. Ванда

Formy pochodne

Wandzia

Wandaimię żeńskie zapisane po raz pierwszy przez Wincentego Kadłubka, wcześniej nieznane. Według Kadłubka było to imię legendarnej władczyni Krakowa, córki Kraka. Początkowo, w XII–XIV w. zapisywane jako Węda lub Wanda. Stało się popularne w XIX wieku, w związku z romantyczną modą na średniowiecze.

Etymologia imienia Wanda nie została dotychczas jednoznacznie wyjaśniona. Może ono pochodzić od starosłowiańskiego słowa węda (czyli "wędka"; wymawianego w dawnej polszczyźnie z a nosowym: wanda; wedle Kroniki wielkopolskiej "uroda Wandy łowiła rycerzy"), lit. vandene („rusałka”) lub vanduo („woda, fala”), niem. Wende („Wenedyjka, Słowianka”) lub skrótu niemieckich imion typu Wendelburg, Wendelgard. Jeszcze inna hipoteza mówi, że imię to powstało od nazwy etnicznej Wenedów, lub wodza Chorwatów Awandzy wzmiankowanego przez X-wiecznego arabskiego kronikarza Al-Masudiego.

Obraz Piotrowskiego Śmierć Wandy.
Ilustracja z książki Dzieje Polski z 1909 r. zatytułowana:
Wanda, córka Krakusa, rzuca się w nurty Wisły.

Imię Wanda pojawiło się najpierw w średniowiecznej literaturze polskiej (los księżniczki Wandy oprócz Kadłubka i Kroniki wielkopolskiej opisywał także Długosz). W XVII wieku trafiło wraz z legendą o Wandzie do literatury francuskiej i niemieckiej. Występowało w operach Kurpińskiego (Zamek na Czorsztynie, czyli Bojomir i Wanda, 1819) i Dvořáka (Vanda, 1875) oraz w misterium Wanda Norwida (1851). Mityczna Wanda była uwieczniana przez malarzy, np. Piotrowskiego i Lessera. Imię to pojawiło się też wśród postaci literatury: Zawiszy Czarnego Słowackiego (1844–1845), Legendy Wyspiańskiego (1897), Oziminy Berenta (1911), Przedwiośnia Żeromskiego (1925), W dniu urodzin Wandy June Vonneguta (1970), Szatana z VII klasy Kornela Makuszyńskiego. Tytuł Wanda nosiło pierwsze polskie czasopismo kobiece (założone w 1818 r.). Imię to pojawiało się też w filmach, np. w Rybce zwanej Wandą, amerykańskiej komedii filmowej z 1988. Wanda Kraków (piłka siatkowa) to nazwa klubu sportowego założonego w tym mieście w 1949.

Jako imię chrzestne do przełomu XVIII/XIX stulecia na obszarze Polski i Niemiec było praktycznie niespotykane[1]; zaczęto je częściej nadawać w XIX wieku. W drugiej połowie XIX i w pierwszej XX wieku należało do imion popularnych w Polsce. Nadawane było i jest też w innych krajach, np. w Stanach Zjednoczonych cieszyło się popularnością w latach 1930–1959 (należy do 60 imion kobiecych najczęściej nadawanych w tym czasie). W 2004 imię Wanda nosiło 154 998 kobiet w Polsce (39. miejsce wśród imion kobiecych pod względem popularności), niemniej jednak obecnie nadawane jest rzadko (kilkadziesiąt nadań rocznie).

Wanda imieniny obchodzi 26 stycznia, 23 czerwca.

Odpowiedniki w innych językach
Znane osoby o tym imieniu

Zobacz też

Przypisy

  1. Andrzej Krajewski. Wanda. „POLITYKA – Pomocnik Historyczny”. Polacy i Niemcy – Tysiąc lat sąsiedztwa, s. 21, 2018. ISSN 2391-7717. 

Bibliografia

  • Jan Grzenia, Słownik imion, Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN, 2002, ISBN 83-01-13741-X, OCLC 830306364.

Media użyte na tej stronie

Wanda.jpg

Ilustracja z książki Dzieje Polski wyd. II z 1909r. zatytułowana:

"Wanda, córka Krakusa, rzuca się w nurty Wisły".