Wanda Chmielowska

Wanda Chmielowska
Data i miejsce urodzenia2 października 1891
Petersburg
Data i miejsce śmierci1 stycznia 1980
Tychy
Narodowośćpolska
Dziedzina sztukimuzyka poważna

Wanda Chmielowska z domu Szlezyngier (ur. 2 października 1891 w Petersburgu, zm. 1 stycznia 1980 w Tychach) – polska pianistka i pedagog. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Życiorys

Wanda Chmielowska urodziła się 2 października 1891 roku w Petersburgu. Naukę muzyki rozpoczęła pod kierunkiem ojca, Stanisława Szlezyngiera, który prowadził szkołę muzyczną[1]. Studiowała grę na fortepianie w Konserwatorium w Petersburgu w klasie Anny Jesipowej[2]. Dyplom uzyskała w 1911 roku. W tym samym roku rozpoczęła pracę jako nauczyciel gry na fortepianie w szkole swojego ojca. W 1918 roku zamieszkała w Warszawie, gdzie kontynuowała naukę gry na fortepianie u Henryka Melcera[1][3]. Naukę pobierała także w Poczdamie pod kierunkiem Wilhelma Kempffa i Edwina Fischera[2][4].

Brała udział w koncertach kameralnych w Filharmonii Warszawskiej, występowała także w salonach bogatych mieszczan. W 1924 zamieszkała na Śląsku[1]. Od 1925 roku prowadziła klasę fortepianu w Instytucie Muzycznym im. Stefana Mariana Stoińskiego w Katowicach, a od 1929 roku w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Katowicach. Okres II wojny światowej spędziła w Warszawie udzielając lekcji gry na fortepianie. W 1945 powróciła do Katowic, gdzie w latach 1947–1948 pełniła funkcję prorektora, a od 1957 kierownika Katedry Pianistyki Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej. Do 1970 roku była profesorem tejże uczelni[3].

Jej uczniami byli m.in.: Lidia Grychtołówna, Maria Kubień-Uszokowa, Klara Langer-Danecka, Maria Szraiber, Józef Sekura i Józef Stompel. Prowadziła kursy metodyki gry na fortepianie dla pedagogów, opublikowała kilka prac z tego zakresu, m.in. Z zagadnień nauczania gry na fortepianie oraz mały zbiorek własnych kompozycji na fortepian dla początkujących Światek dziecięcy (1960)[1][5]. W 1954 roku została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[3].

Zmarła 1 stycznia 1980 roku w Tychach[1].

Życie prywatne

Wanda Chmielowska była żoną inżyniera metalurga Janusza Chmielowskiego, stryjecznego brata św. Brata Alberta[4]. Janusz Chmielowski pracował w Hucie Pokój. Z zamiłowania taternik i alpinista, przyjaciel Mieczysława Karłowicza, był jednym ze współzałożycieli Towarzystwa Tatrzańskiego i współorganizatorem pierwszych organizacji turystyki wysokogórskiej. Zdobywca wielu tatrzańskich szczytów był też autorem pierwszego przewodnika dla taterników oraz redaktorem naukowym Państwowych Wydawnictw Naukowych[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Wanda Chmielowska. Culture.pl. [dostęp 2020-03-15].
  2. ↑ a b c Antonczyk 2018 ↓.
  3. ↑ a b c Wanda Chmielowska. Narodowy Instytut Fryderyka Chopina. [dostęp 2020-03-15].
  4. ↑ a b Wanda Chmielowska. Polskie Radio S.A.. [dostęp 2020-03-15].
  5. ↑ Wanda Chmielowska, Światek dziecięcy. PWM. [dostęp 2020-03-15].

Bibliografia