Wanda Jerominówna

Wanda Jerominówna
Data i miejsce urodzenia18 listopada 1888
Warszawa
Data i miejsce śmiercipo 18 października 1944
KL Ravensbrück
Zawód, zajęcietaterniczka

Wanda Jerominówna (ur. 18 listopada 1888 w Warszawie, zm. po 18 października 1944 w KL Ravensbrück) – polska taterniczka, jedna z najwybitniejszych wspinaczy przed I wojną światową.

Życiorys

Od 1908 r. była członkiem Sekcji Turystycznej Towarzystwa Tatrzańskiego. Wspinała się m.in. z Aleksandrem Znamięckim, Mariuszem Zaruskim, Mieczysławem Świerzem oraz braćmi Aleksandrem i Kazimierzem Schielami.

W latach 1908-1912 uczestniczyła w przejściach nowymi drogami na Rumanowy Szczyt, Żabią Lalkę, Chłopek, Mnich (jako druga kobieta), Kozi Wierch, Smoczy Szczyt i Wysoką. Jej najwybitniejszym osiągnięciem było pierwsze wejście na Igłę w Żabiem[1], (obecnie Apostoł I w Grani Apostołów). Później turnię tę nazwano jej imieniem, po niemiecku Wandaturm i po węgiersku Wanda-torony. Za najtrudniejsze pierwsze wejście taterniczki uważa się drogę wprost od wschodu na Przełęcz nad Czerwonym Żlebem między Szatanem a Pośrednią Basztą (Grań Baszt)[2]. Uczestnicy tego przejścia omal nie zginęli, napotkane trudy i niebezpieczeństwa Mariusz Zaruski opisał w opowiadaniu „Walka na śmierć”[3]. Ostatnią nową drogę wspinaczka przeszła z Mieczysławem Świerzem w 1921 r., na Wołową Turnię od północy.

Wanda Jerominówna była utalentowaną pianistką. Nigdy nie wyszła za mąż, informacje jakoby była zaręczona z kompozytorem Mieczysławem Karłowiczem, który zginął w Tatrach, okazały się nieprawdziwe[4]. Zmarła w hitlerowskim obozie koncentracyjnym Ravensbrück (KL) prawdopodobnie w 1945 r.

Przypisy

  1. ↑ Pozostali członkowie zespołu: Mieczysław Białkowski, Włodzimierz Boldireff, Janusz Chmielowski, Gyula Komarnicki, Roman Kordys i Jan Nowicki.
  2. ↑ Z Mariuszem Zaruskim i Aleksandrem Znamięckim
  3. ↑ Mariusz Zaruski: Na bezdrożach tatrzańskich. LTW, 2007. ISBN 83-75650048.
  4. ↑ Jerominówna Wanda w: Internetowa Wielka Encyklopedia Tatrzańska

Bibliografia