Wanda Lichnowska

Wanda Lichnowska

Imię i nazwisko przy narodzeniu	Wanda Hull
Data i miejsce urodzenia	13 czerwca 1929 Rączyna
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst.  Polska
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1959–1974 MKS Zryw Sanok 1984– Stal Sanok
Dorobek medalowy

Wanda Lichnowska, z domu Hull (ur. 13 czerwca 1929 w Rączynie) – polska siatkarka, reprezentantka Polski, trenerka siatkówki, nauczycielka wychowania fizycznego.

Życiorys

Urodziła się jako córka Władysława i Domiceli Hull. Po wybuchu II wojny światowej w okresie okupacji niemieckiej przebywała w Tuligłowach i tam pobierała naukę w szkole podstawowej. Następnie uczęszczała do gimnazjum i liceum ogólnokształcącego w Jarosławiu. W okresie szkolnym była reprezentantką województwa rzeszowskiego na spartakiadach, w tym jako maturzystka w 1949 we Wrocławiu. Uprawiała zarówno lekką atletykę jak i piłkę siatkową. Po zdaniu egzaminu dojrzałości studiowała na Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie od 1949 do 1952. W czasie studiów była zawodniczką siatkarskich zespołów Spójni Warszawa i AZS AWF Warszawa oraz była kadrowiczką reprezentacji Polski.

Również podczas studiów poznała późniejszego męża Edwarda (ur. 1929), ukończyła AWF rok po nim, po czym oboje latem 1952 zdecydowali się osiedlić w Sanoku, wybierając to miasto jako najdogodniejsze z kilku innych możliwych do zamieszkania. Tam pracowała jako nauczycielka wychowania fizycznego w Liceum Pedagogicznym od 1952 do 1958, następnie była kierowniczką Ośrodka Metodycznego Wychowania Fizycznego w Inspektoracie Oświaty w Sanoku oraz nauczycielką wychowania fizycznego w Szkole Podstawowej nr 1 w Sanoku. Pracę magisterską obroniła w 1961. Od 1959 do 1984 pracowała jako nauczycielka wychowania fizycznego w sanockich szkołach mechanicznych (późniejszy Zespół Szkół Mechanicznych). Początkowo wraz z mężem trenowali zawodników w sportach narciarskich (w biegach, skokach i kombinacji norweskiej). Z czasem Wanda Lichnowska została trenerką drużyn siatkarskich w szkole (od 1958 trenująca zespół Szkolnego Zrzeszenia Sportowego^[1]) oraz szkoleniowcem Międzyszkolnego Klubu Sportowego „Zryw” Sanok (w latach 1959-1974), z którym zdobyła złoty medal mistrzostw juniorów okręgu rzeszowskiego w 1961. Wraz ze szkolnym zespołem siatkarskim zajęła drugie miejsce w Pucharze Miast w 1961. Z drużyną młodzików dotarła do półfinału MP. W kwietniu 1968 drużyna Zrywu wygrała turniej półfinałowy o mistrzostwo chłopców ze szkół średnich Szkolnych Związków Sportowych^[2], po czym na początku maja 1968 w finałach w Lublinie wywalczyła brązowy medal^[3]. Prowadzona przez Wandę i Edwarda Lichnowskich drużyna Zrywu, złożona z uczniów ZSM, w styczniu 1969 zdobyła mistrzostwo juniorów okręgu rzeszowskiego^[4], w lutym 1969 wygrała turniej półfinałowy rozegrany w Sanoku^[5], po czym w marcu 1969 zwyciężyła w turnieju finałowym w Przemyślu zdobywając złoty medal mistrzostw Polski juniorów w 1969 (w decydującym meczu Zryw pokonał MKS MDK Warszawa 3:2)^{[6][7][8][9][10][11][12][13]} (w składzie zespołu był m.in. Krzysztof Kosim^[14]). Równolegle drużyna MKS Zryw Sanok w sezonie 1968/1969 zdobyła mistrzostwo ligi okręgowej^[15]. Prócz szkolnego zespołu siatkarakiego chłopców trenowała w ZSM drużynę dziewcząt w tej dyscyplinie oraz prowadziła zespół taneczny w szkole.

Wanda Lichnowska uzyskała tytuł trenera II (przed 1971), później I klasy^[16]. Po tym jak MKS Zryw został wcielony przez wielosekcyjny klub Stal Sanok, Wanda Lichnowska została w nim trenerką juniorów. W sezonie 1976/1977 prowadzona przez nią drużyna Stali zdobyła mistrzostwo ligi wojewódzkiej i przystąpiła do rywalizacji o prawo gry w II lidze^[17]. W sezonie 1984/1985 była trenerką seniorskiego zespołu mężczyzn Stali Sanok w III lidze^[18][19]. W 1985 zasiadła w sądzie koleżeńskim ZKS Stal Sanok^[20]. W niepełnym wymiarze godzin była także zatrudniona w Zespole Szkół Ekonomicznych w Sanoku^[21].

W 1984 odeszła na emeryturę (w tym samym roku emerytem został jej mąż, także nauczyciel wychowania fizycznego w ZSM), aczkolwiek pracowała jeszcze do 1992 w formie półetatowej. W 1993 była współzałożycielem klubu Volleyball Club Sanok i pełniła w nim rolę koordynatora trenerów (tradycje siatkarskie w Sanoku podjął założony w 2004 Towarzystwo Sportowe Volleyball (TSV) Sanok. Wraz z mężem została działaczem sportowym, także na rzecz narciarstwa^[22]. Doczekali się dwóch córek.

Sukcesy sportowe

Zawodnicze klubowe

• Złoty medal mistrzostw Polski: 1952 z AZS AWF Warszawa

Szkoleniowe

• Złoty medal mistrzostw Polski juniorów: 1969 z MKS Zryw Sanok

Wyróżnienia

• „Honorowa Trybuna Trenerów” – grono dziesięciu najlepszych dziesięciu trenerów-wychowawców w Polsce, wybranych w akcji Związku Młodzieży Socjalistycznej, Polskiego Komitetu Olimpijskiego i redakcji „Sztandaru Młodych” (1971)^[23][24]
• Nagroda Ministra Oświaty i Wychowania
• Wyróżnienie z okazji 10-lecia istnienia klubu TSV Sanok (2014)^[25]

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1983)^[26]
• Złoty Krzyż Zasługi (1974)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1970)
• Odznaka Honorowa za Zasługi w Sporcie Szkolnym
• Odznaka Stulecia Polskiego Sportu
• Złota Honorowa Odznaka Polskiego Związku Piłki Siatkowej
• Brązowe Odznaczenie im. Janka Krasickiego (1971)^[27]
• Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1983)^[28]

Przypisy

Bibliografia

• Na Dzień Nauczyciela. Jedni z wielu... Wanda Lichnowska. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 47 z 20 listopada 1967. 
• Przedstawiamy zasłużonych pedagogów. Wanda Lichnowska. „Nowiny”, s. 3, Nr 305 z 18 listopada 1969. 
• Marian Fijołek. Małżeński duet z Sanoka wychowuje zawodników na miarę I ligi. „Podkarpacie”. Nr 16, s. 7, 14 stycznia 1971. 
• Jedna z 10 najlepszych. „Nowiny-Stadion”, s. 4, Nr 24 z 14 czerwca 1971. 
• Sportowe tradycje Technikum Mechanicznego. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 11 (56), s. 8, 1-15 czerwca 1976. 
• Józef Ząbkiewicz. Ludzie sanockiego sportu. Wanda Lichnowska. „Tygodnik Sanocki”, s. 10, Nr 35 (147) z 2 września 1994. 
• Niektórzy z grona. Wanda Lichnowska. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 256-258. ISBN 83-87450-00-6.
• Sport w Sanoku w okresie powojennym. isanok.pl. [dostęp 2014-12-31].