Wanda Odolska

Wanda Odolska
Data i miejsce urodzenia

1909
Połtawa

Data i miejsce śmierci

28 lutego 1972
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

dziennikarka, propagandzistka partyjna

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Grób Wandy Odolskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Wanda Odolska (ur. 1909 w Połtawie[1], zm. 28 lutego 1972 w Warszawie[2]) – dziennikarka radiowa, propagandzistka partyjna.

Życiorys

Córka Tadeusza[3]. Pod koniec lat 40. i na początku lat 50. XX w. była komentatorką audycji „Sprawy i ludzie” i jedną z prowadzących propagandową audycję Fala 49, w której wychwalała Stalina, potępiała „amerykańskich podżegaczy, mącicieli, rodzimych spekulantów”, zarzucała prymasowi Stefanowi Wyszyńskiemu brak patriotyzmu, mówiła m.in., że „to dzięki Stalinowi Polak z powrotem kocha kwiaty, spokojnie pracuje i wierzy w trwałość pokoju”[4]. Po śmierci swojego redakcyjnego kolegi, prowadzącego Falę 49 Stefana Martyki, zastrzelonego 9 września 1951, Odolska poprosiła Bieruta o ochronę UB. W marcu 1953 po śmierci Stalina stwierdziła, że „Tego bólu nie można wypłakać. Tej straty nie można wymierzyć niczym”[5]. Była konkubiną funkcjonariusza UB, a potem dziennikarza radiowego, Jerzego Rybczyńskiego.

Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B-3-99)[6].

Odznaczenia i wyróżnienia

Przypisy

  1. ↑ Jerzy Myśliński, Mikrofon i polityka: z dziejów radiofonii polskiej, 1944-1960, 1990
  2. ↑ Kalendarz zgonów – zmarli 28 lutego 1972. chronologia.pl. [dostęp 2017-08-23].
  3. ↑ a b M.P. z 1954 r. nr 98, poz. 1160.
  4. ↑ Wiesław Kot, „Polskie dekady. Kronika naszych czasów”, Wydawnictwo Podsiedlik-Raniowski i spółka, Poznań, b.d.w., s. 25
  5. ↑ Wojciech Roszkowski, „Najnowsza historia Polski 1914-1993” t. 2, Warszawa 1995, s. 263.
  6. ↑ Lista pochowanych. Wanda Odolska. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].
  7. ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1141.
  8. ↑ M.P. z 1950 r. nr 87, poz. 1077.

Media użyte na tej stronie