Wanda Wermińska

Wanda Wermińska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 listopada 1900
Błoszczyńce

Data śmierci

30 sierpnia 1988

Typ głosu

mezzosopran sopran

Gatunki

opera

Zawód

solistka operowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 40-lecia Polski Ludowej Order Lwa Białego V Klasy (Czechy) Order Estońskiego Czerwonego Krzyża V Klasy
Grób rodzinny artystki na Starych Powązkach

Wanda Wermińska (ur. 18 listopada 1900 w majątku Błoszczyńce, zm. 30 sierpnia 1988) – polska śpiewaczka operowa, mezzosopran, sopran, primadonna przedwojennego Teatru Wielkiego w Warszawie.

Życiorys

Urodziła się w Błoszczyńcach, w ówczesnej guberni kijowskiej, (obecnie Ukraina). W latach 1926–1929 była solistką opery w Warszawie[1]. Występowała w wielu teatrach operowych w Europie, m.in. w Wiedniu, Berlinie, Mediolanie, Rzymie, Budapeszcie, Pradze, Madrycie, Rydze, Sztokholmie i Kopenhadze[2]. Podczas II wojny światowej przebywała w Ameryce Południowej, objeżdżając z włoskim zespołem Compagna Italiana teatry w Argentynie, Brazylii i Chile. W 1949 powróciła do Polski, gdzie kontynuowała karierę operową i koncertową.

Po wycofaniu się ze sceny zajmowała się pedagogiką; pracowała z czołowymi polskimi śpiewakami, m.in. z Krystyną Jamroz, Agnieszką Kossakowską, Bożeną Brun-Barańską[3]. Zajmowała się też głosami piosenkarskimi, a jej uczniami byli m.in. Irena Santor[4], Maryla Rodowicz, Ludmiła Jakubczak i Jerzy Połomski.

Napisała wspomnienia: Na obu półkulach (wyd. Czytelnik, 1978) i Harmonia, dysonans i sława (wyd. Czytelnik, 1987).

Została pochowana na Starym Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 186-1-1)[5].

Odznaczenia

Upamiętnienie

9 lutego 1990 Poczta Polska wydała znaczek z podobizną Wandy Wermińskiej o nominale 150 złotych, w ramach serii o sławnych polskich śpiewakach (także z Krystyną Jamroz, Adą Sari i Janem Kiepurą). Autorem całości był artysta grafik Michał Piekarski[10].

Przypisy

  1. ↑ Wermińska Wanda, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2019-09-30].
  2. ↑ Wanda Wermińskamaestro.net [dostęp 2019-09-30]
  3. ↑ Wanda Wermińska. archiwum.teatrwielki.pl. [dostęp 2019-09-27].
  4. ↑ Irena Santor. amuz.lodz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-28)].
  5. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ROMUALD WERMIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-06-06].
  6. ↑ Uznanie dla twórców kultury [w:] „Trybuna Robotnicza”, s. 1–2, nr 170, 19 lipca 1984
  7. ↑ 11 lipca 1955 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144
  8. ↑ P. wojew. Belina-Prażmowski odznaczony orderem Białego Lwa. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 313 z 13 listopada 1933. 
  9. ↑ Odznaczenie artystki Wandy Wermińskiej. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 47 z 27 lutego 1936. 
  10. ↑ Sławni polscy śpiewacy. kzp.pl [dostęp 2019-10-07]

Bibliografia

  • Słynna polska Carmen (Wanda Wermińska). W: Józef Kański: Mistrzowie sceny operowej. Wyd. 1-e. Warszawa: PWM, 1974, s. 289-292.
  • Wanda Wermińska: Harmonia, dysonanse i sława. Warszawa: Czytelnik, 1987, s. 275. ISBN 83-07-01249-X.
  • Wanda Wermińska. Niezapomniane lata.. Wspomnienia napisane w 1972 roku dla jubileuszowej edycji, poświęconej 100. rocznicy urodzin F.I. Szalapina. Tłumaczenie z polskiego na rosyjski – M. Malkowa.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Medal 40-lecia Polski Ludowej BAR.svg
Baretka: Medal 40-lecia Polski Ludowej
Wanda Wermińska grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Wandy Wermińskiej na Starych Powązkach
EST Estonian Red Cross Order 5Class BAR.svg
Baretka: Order Estońskiego Czerwonego Krzyża (Eesti Punase Risti teenetemärk) V Klasy – Estonia.
CZE Rad Bileho Lva 5 tridy BAR.svg
Baretka:
  • Order Białego Lwa V Klasy – Republika Czeska (od 1994);
  • Order Białego Lwa V Klasy – Czeska i Słowacka Republika Federalna (1990-1992);
  • Order Białego Lwa V Klasy – Czechosłowacja (1922-1961).
Wanda Verminska (1934).jpg
Autor: Willem van de Poll, Licencja: CC BY-SA 3.0
Sopraan Wanda Werminska in haar kleedkamer in Teatr Wielki
  • 1934