Wannowski
Osoby
- Wannowski – nazwisko rodziny ze szlachty litewskiej wyznania kalwińskiego, członków Jednoty Litewskiej[1], a także członków filiału ewangelicko-reformowanego w Lublinie (2 poł. XIX w.)[2]
- Aleksandr Wannowski (1874–1967) – rosyjski rewolucjonista, mienszewik, po rewolucji wykładowca na Uniwersytecie Waseda, japoński badacz literatury i filozof
- August Wannowski (1801–1881) – pedagog i filolog klasyczny, wykładowca w gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu
- Boris Wannowski (1860–?) – syn Piotra, rosyjski generał porucznik, dowódca 4. Dywizji Kawalerii podczas I wojny światowej
- Felicjan Wannowski (1801–1872) – pastor kalwiński[3], syn Michała, brat Leopolda i Konstantego
- Gleb Wannowski (1862–1943) – rosyjski generał porucznik, dowódca 1. Armia podczas I wojny światowej, następnie w Armii Ochotniczej i na emigracji
- Jan Wannowski – pastor kalwiński w Kojdanowie (1733)[4] i Orłowie (1754)[5]
- Konstanty Wannowski (1803–1833) – pastor kalwiński[3], syn Michała, brat Leopolda i Felicjana
- Leopold Wannowski (1798–1849) – dozorca (dyrektor, inspektor) i prefekt gimnazjum w Słucku, wicesuperintendent białoruski, wiceprezes Jednoty wileńskiej, syn Michała, brat Felicjana i Konstantego
- Michał Wannovius (Wannowski?) (zm. 1665) – autor kazań wydanych drukiem, być może po polsku[6]
- Michał Wannowski (1761–1827) – pastor kalwiński[3], ojciec Leopolda, Felicjana i Konstantego
- Piotr Wannowski (1822–1904) – rosyjski polityk i wojskowy, generał piechoty i generał adiutant armii carskiej, minister wojny (1881–1898), minister oświecenia publicznego (1901–1902)
- Siergiej Wannowski (1869–1914) – syn Piotra, rosyjski generał major, jako dowódca 3. Samodzielnej Brygady Kawalerii 5. KA śmiertelnie ranny pod Kamionką Strumiłową
- Stefan Wannowski (1749–1812) – ur. w Ostaszynie pastor kalwiński pochodzący z Nowogródka, lektor języka polskiego, profesor uniwersytetu królewieckiego, rektor gimnazjum w Królewcu (Burgschule) w l. 1779–1812[7] i nauczyciel m.in. E.T.A. Hoffmanna, ostatni polski kaznodzieja w Królewcu (od 1774), w 1806 otrzymał tytuł doktora teologii Uniwersytetu we Frankfurcie nad Odrą, teolog racjonalistyczny, tłumacz pieśni religijnych na język polski
Inne
Przypisy