Wariag (1983)

Wariag

(c) RIA Novosti archive, image #395186 / Vitaliy Ankov / CC-BY-SA 3.0
Klasa	krążownik rakietowy
Projekt	1164
Oznaczenie NATO	Slava
Historia
Początek budowy	1979
Wodowanie	lipiec 1983
MW ZSRR
Wejście do służby	16 października 1989
MW Rosji
Wejście do służby	1992
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	11 490 t
Długość	186 m
Szerokość	20,8 m
Zanurzenie	8 m
Napęd
4 turbiny gazowe w układzie COGOG o mocy 110 000 KM napędzające od 2 do 4 śrub
Prędkość	32 węzły
Uzbrojenie
16 wyrzutni przeciwokrętowych pocisków P-1000 Wulkan (16 pocisków) 8 wyrzutni S-300F Fort zamontowanych w układzie VLS, z zapasem 64 pocisków przeciwlotniczych 9M55M 2 podwójne wyrzutnie Osa-MA z zapasem 40 pocisków przeciwlotniczych 9M33M 1 działo 130 mm 3 rakietowo-artyleryjskie zestawy przeciwlotnicze 3M87 KORTIK każdy 2x6x30mm i 8 pocisków 9M311(CADS-N-1 Kasztan 10 wyrzutni torped kaliber 533 mm 2 dwunastoprowadnicowe wyrzutnie RBU-6000 rakietowych bomb głębinowych RGB-60 kalibru 213 mm.
Wyposażenie lotnicze
1 śmigłowiec Kamow Ka-25 lub Kamow Ka-27
Załoga	480

Wariag – radziecki, a następnie rosyjski krążownik rakietowy projektu 1164. Okręt będący trzecią z serii jednostką projektu 1164 wszedł do służby w październiku 1989 roku. Po wejściu do służby znany był jako „Czerwona Ukraina”. W 1992 roku jednostkę nazwano imieniem „Wariag”, dla uczczenia skandynawskich wikingów, Waregów, obecnych w średniowieczu na terenach Europy Wschodniej.

Projekt i budowa

Krążownik „Wariag” podczas wizyty w San Francisco 25 czerwca 2010 r.

(c) Mil.ru, CC BY 4.0

Krążownik „Wariag” w Zatoce Bengalskiej 5 grudnia 2020 r.

(c) Mil.ru, CC BY 4.0

Krążownik „Wariag” podczas wizyty w Indonezji 14 grudnia 2020 r.

Rozpoczęcie budowy trzeciego okrętu projektu 1164, któremu nadano imię „Czerwona Ukraina”, miało miejsce w stoczni Sudobudiwnyj zawod imeni 61 Komunara w Mikołajowie w 1979 roku. Wodowanie nastąpiło w lipcu 1983 roku, wejście do służby 16 października 1989 roku. W porównaniu do dwóch wcześniejszych okrętów typu „Czerwona Ukraina” otrzymała nowszą wersję pocisków przeciwokrętowych P-500 Bazalt, znaną jako P-1000 Vulcan, o zwiększonym do 700 kilometrów zasięgu. Wstępne wskazywanie celów dla tych pocisków miało odbywać się za pomocą samolotów Tu-95, śmigłowców pokładowych lub satelitów rozpoznawczych^[1].

Służba

Po wejściu do służby okręt przydzielono do Floty Oceanu Spokojnego, gdzie wszedł w skład 173 Kamczackiej Brygady Okrętów Rakietowych. W jej składzie uczestniczył w ćwiczeniach i manewrach, podczas których zajmował czołowe pozycje w rywalizacji z innymi okrętami. W 1992 roku wszedł w skład rosyjskiej marynarki wojennej, a w 1996 roku jego nazwę zmieniono na „Wariag”^[2].

W październiku 1999 roku brał udział w wizycie w Szanghaju z okazji 50. rocznicy powstania CHRL. W październiku 2002 roku gościł w Yokosuce z okazji 50. rocznicy powstania Japońskich Morskich Sił Samoobrony. W lutym 2004 roku uczestniczył w Incheon w obchodach 100 rocznicy zatopienia krążownika „Wariag” w bitwie pod Czemulpo. W czerwcu 2010 roku „Wariag” gościł w San Francisco, była to pierwsza wizyta rosyjskiego okrętu w tym porcie od 147 lat. Podczas wizyty odsłonięto tablicę upamiętniającą sześciu rosyjskich marynarzy, którzy zginęli podczas gaszenia pożaru w San Francisco w 1863 roku^[3].

W listopadzie 2013 roku okręt przebywał na Morzu Śródziemnym, gdzie gościł m.in. w egipskim porcie Aleksandria^[4]. W styczniu 2016 roku okręt ponownie przybył na Morze Śródziemne, gdzie stał się okrętem flagowym rosyjskich sił działających w rejonie Syrii^[5].

W grudniu 2021 roku w związku z przygotowaniami do inwazji na Ukrainę wypłynął z niszczycielem „Admirał Tribuc” z Władywostoku na Morze Śródziemne, gdzie następnie działał, nie wpływając na Morze Czarne^[6]. Między innymi w lipcu 2022 okręty te śledziły amerykańską grupę lotniskowca USS „Harry S. Truman” (CVN-75) na Adriatyku^[6].

Przypisy

Bibliografia

• Russian warship makes rare S.F. appearance. sfgate com. [dostęp 2017-04-09]. (ang.).
• Russia displays naval might off Syria's Mediterranean coast. dailymeil co uk. [dostęp 2017-04-09]. (ros.).
• Гвардейский ракетный крейсер проекта 1164 «Варяг». structure.mil.ru. [dostęp 2017-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-17)]. (ros.).
• Tony Gibson: Die Welt der Schiffe : von den Anfängen bis zur Gegenwart ; über 1500 zivile und militärische Schiffstypen. München: Basserman Verlag, 2007. ISBN 978-3-8094-2186-3. OCLC 184698011. (niem.).
• Project 1164 Atlant. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
• Project 1164 Atlant class. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
• Slava Class Guided Missile Cruiser. naval-technology com. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).