Warsonofiusz (Wichwielin)

Warsonofiusz

Wasilij Wichwielin
Biskup wielkoustiuski (?)
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	14 października 1863 Petersburg
Data i miejsce śmierci	6 sierpnia 1934 Wołogda
Biskup wielkoustiuski
Okres sprawowania	1925 (?)
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	1901
Diakonat	1901
Prezbiterat	1901
Chirotonia biskupia	26 sierpnia 1910

Warsonofiusz, imię świeckie Wasilij Wasiljewicz Wichwielin (ur. 14 października 1863 w Petersburgu, zm. 6 sierpnia 1934 w Wołogdzie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Pochodził z rodziny urzędnika. Po ukończeniu gimnazjum, z błogosławieństwa Jana Kronsztadzkiego wstąpił do Nadmorskiej Pustelni Trójcy Świętej i św. Sergiusza z Radoneża jako posłusznik i przeżył w monasterze jedenaście lat, nie składając jednak żadnych ślubów. W 1897 podjął naukę w Petersburskiej Akademii Duchownej jako wolny słuchacz. Wieczyste śluby mnisze złożył w 1901 i w tym samym roku przyjął święcenia kapłańskie. Uzyskał dyplom końcowy akademii i został asystentem nadzorcy szkoły duchownej w Słucku, a następnie inspektorem seminarium duchownego w Archangielsku. W 1907 otrzymał godność archimandryty i został przełożonym monasteru Artemiusza Wierkolskiego^[1].

26 sierpnia 1910 w soborze Trójcy Świętej w Archangielsku został wyświęcony na biskupa kiemskiego, wikariusza eparchii archangielskiej. W 1913 jego tytuł uległ zmianie na biskup pinieski. Jeszcze w tym samym roku przeniesiono go do eparchii ołonieckiej, także jako jej wikariusza, z tytułem biskupa kargopolskiego. Od września 1921 był natomiast biskupem nikolski, wikariuszem eparchii wołogodzkiej^[1].

We wrześniu 1923, na prośbę wiernych eparchii archangielskiej, patriarcha moskiewski i całej Rusi Tichon mianował Warsonofiusza administratorem eparchii archangielskiej w związku z przedłużającym się brakiem ordynariusza eparchii (biskup Antoni został aresztowany jeszcze w roku poprzednim). Już w listopadzie tego samego roku biskup Warsonofiusz również trafił do więzienia razem z niemal całym duchowieństwem służącym w Archangielsku po tym, gdy wierni wypędzili z soboru katedralnego w mieście należącego do Żywej Cerkwi biskupa Włodzimierza. Aresztowanego biskupa wywieziono do Kargopola, gdzie wystąpił jako świadek w procesie swojego brata Piotra, przełożonego monasteru Zaśnięcia Matki Bożej. Sam został w 1924 skazany na trzyletnie zesłanie do Kraju Narymskiego. W 1926 kara została przedłużona i hierarchę przewieziono do guberni irkuckiej, a w 1929 – do obwodu wołogodzkiego^[1]. Według niektórych źródeł w 1925 Warsonofiusz (Wichwielin) był biskupem wielkoustiuskim^[2].

Biskup Warsonofiusz wypowiedział posłuszeństwo zastępcy locum tenens Patriarchatu Moskiewskiego metropolicie Sergiuszowi w związku z jego deklaracją lojalności wobec władz radzieckich. Gdy w 1929 zakończył odbywanie kary zesłania, udał się do Leningradu i tam związał się z josifianami. Już po roku aresztowano go ponownie. Powtórnie został skazany na zesłanie i trafił do obwodu wołogodzkiego. Według innych świadectw został zatrzymany w 1931 w monasterze św. Cyryla Czełmogorskiego pod Kargopolem razem z jego przełożonym schiarchimandrytą Tichonem i pięcioma mnichami i dopiero w tym roku został wywieziony do obwodu wołogodzkiego. Tam też zmarł^[1].

Przypisy